In Love With Who?!

Deel 30

Terug school:

Het is terug school en nog nooit heb ik dit zo gemist. Ik ben altijd iemand geweest die van school houdt. Dus telkens wanneer ik vroeger hoorde: kan niet wachten tot de vakantie, dacht ik altijd: Wat is er mis met jullie?? Ik wil juist geen vakantie!!! En nu loop ik trots naar binnen waar ik vervolgens mijn eerste les krijg. in de namiddag moet ik stage lopen. Kan nu al niet wachten!! De dag gaat snel voorbij. Na mijn stage (duurt maar twee uurtjes) krijg ik opeens telefoontje. Van mijn moeder.

Yemma: Benti, wil je even naar huis komen?

Fatima: ja, tuurlijk, ben toch al onderweg.

Mijn moeder en ik hangen op. Thuis zie ik de lunch van Majda. Ze zit in het middelbaar en vergeet echt zo vaak haar lunch. Vorig jaar in de lagere school was het nog erger. Ik hoop dat dit jaar geen herhaling is van vorig jaar.

Yemma: zou je dat aan Majda willen geven op school? Kijk in haar agenda welk vak ze heeft.

Ik doe wat mijn moeder vraagt, maar haar agenda heeft Majda zelf mee naar school. Ik stap mijn auto in en rijd richting middelbare school. Daar vraag ik aan de balie waar mijn zusje les heeft. Ze zeggen me de lokaal en ik loop met een goed humeur ernaar toe. Als ik de deur open, wil ik gelijk de deur sluiten, maar anders is dat te opvallend. Rafael kijkt me ook verbaasd aan. Dat is waar ook, hij is leerkracht biologie. Ik zie aan hem dat hij me niet wilt zien omdat hij nog steeds gebroken is, maar eerlijk gezegd ben ik dat ook.

Fatima: ehm.. Majda, hier, je lunch.

Majda komt dankbaar naar me toe en bedankt me. Dan werp ik nog een blik op Rafael. Hij kijkt weg en doet alsof ik hem niet meer interesseer en dat kwetst mij nog meer. Oh my god, wat voor een foute keuze heb ik gemaakt!!!! Aan Rafael zie ik dat hij het me nooit gaat vergeven. En wat maakt het ook uit? Ik ga trouwen met Hamza omdat... ik veel om hem geef oké, maar ook omdat ik met hem meer kans maak voor een geslaagde huwelijk. Hamza denkt dat ik echt verliefd op hem ben, maar dat is niet zo. Niet dat ik dat nu ga zeggen tegen Hamza, nee, verliefdheid komt later wel. Of niet, nu ben ik van de gezeur af van trouwen. Over Hamza gesproken, hij komt bijna mijn hand vragen!! Hij kan opeens niet wachten dus overmorgen is het zo ver. Ben ik zenuwachtig? Jaaa!!! Ik sluit de deur en voel me vreselijk. Zo'n stekende pijn, die vanbinnen in mijn hart groeit en verder alles beschadigt. Dan begint het van vorens af aan. Vreselijk pijnlijk!

Ik open de deur weer. Waar ben ik mee bezig?? Rafael trekt één wenkbrauw op. Oké en nu moet ik woorden gebruiken. Goed, hier komt die dan.

Fatima: ehm... (oh nee, woorden tekort!!)

Rafael: is er soms iets? Anders zou ik liever hebben als je de klas zou verlaten (weyeww kil!!)

Met een gebroken hart knik ik. Dan sluit ik de deur en een eenzame traan rolt over mijn wang.