In Love With Who?!

Deel 41

Ik ben nu officieel een verloofde vrouw. Dat heeft dus lang geduurd volgens mijn ouders. Met mijn prachtige ring loop ik naar mijn auto. Weer naar school. Gelukkig is dit mijn laatste jaar. Wat me wel dwars zit is dat ik in de grote vakantie ga trouwen. Wil ik dat wel? Nee, nu is het niet de tijd om van gedachten te veranderen. En daarbij Hamza is een schat!! Zoals altijd is dit een saaie dag. Na schooltijd bel ik Sabrina op om te vragen of ze met mij mee naar de stad wilt. Sabrina zegt dat ze wel kan en er over een paar minuten zal komen. Opeens word ik gebeld door Hamza.

Hamza: Fatimaa? Ik wilde je vragen of je samen met mij mee wou winkelen, dit jaar gaat zo snel en ik heb geen kostuum voor ons trouw.

Fatima : jaa tuurlijk, ik was toch al van plan om naar de stad te gaan, ik rijd zo naar je toe en dan gaan we naar Sabrina met de bus. Vind je het goed?

Hamza : goedd, kom wel snel.

Ik stap mijn auto in maar aan de andere kant van de straat zie ik een bekend gezicht. Wat doet hij hier?? Eerst twijfel ik maar dan loop ik zelfzeker naar Rafael toe.

Fatima : heyy, Rafael...
Rafael : oh heyy
Fatima : wat eh doe je hier?
Rafael : ik kom eigenlijk voor jou.

Oh ja?? Waarom is hij hier voor mij?? Ik weet sws dat dit niet goed gaat aflopen en Hamza wacht nog op me.

Fatima : voor mij? Is er iets?
Rafael : ik wilde je eerst zeggen wat ik voor je voel.
Fatima : ehmm, is dat wel verstandig?
Rafael : nee maar ik moet het ooit zeggen. Aller eerst, ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden, ik wist niet eens dat ik dat kon. Ik weet ook dat jij hetzelfde voor me voelt, maar dat je bang bent om eraan toe te geven. Je ouders gaan dit waarschijnlijk niet accepteren, maar we zijn beide moslims! Het is toegestaan en wat je doet is fout! Zomaar met iemand trouwen omdat die beter bij je cultuur past?
Fatima : aller eerst, ik hou van Hamza!! Hij deugdd! En wie zegt dat ik van je hou he??

Rafael kijkt me recht aan eb ik bezwijk in zijn blik. Dit moet echt ophouden.

Rafael : wees eerlijk, hou je van me?
Fatima : ik eh...

Moet ik het eerlijk zeggen?? Ik kan niet liegen, want dan heeft hij het direct door. Ik zucht en kijk hem eindelijk aan.

Fatima : Misschien heb je gelijk, maar wat ik ook voor je voel, er kan niks gebeuren.
Rafael : wel als ik daarvoor zorg!
Fatima : en hoe wilde je mijn ouders overtuigen?

Op dat moment hoor ik een bekende stem in de verte. Als ik kijk zie ik aan de andere kant van de straat, Hamza. Hij is niet alleen, want Sabrina is daar ook. Als Hamza Rafael ziet, kijkt hij wat gekweld maar dan zie ik een glimlach. Ik glimlach terug maar de schuldgevoel is nog nooit zo sterk geweest. Op het moment dat ze oversteken, komt een grote vrachtwagen op hun af. Ik wil nog schreeuwen, maar dan zie ik dat het veel te laat is...