In Love With Who?!

Deel 34

Rafael:

Ik heb echt geen zin om hierop te antwoorden, maar ik zie hoe gelukkig mijn moeder zich daarbij voelt. Zal ik het zomaar wagen op een persoon? Wat heb ik te verliezen? Fatima ben ik toch al kwijt!

Rafael: ze heet Maria, weet je nog?

Moeder Rafael: oh mijn zoon!! Dat is fantastisch nieuws!!! Wanneer kunnen we haar zien? Want morgen gaan we al terug!

Rafael: ik weet het niet, ze studeert nu aan de uni.

Moeder van Rafael: dan gaan we daar toch naartoe!

Oh nee, hier gaat het al mis. Ik probeer haar juist over te halen om dit huis niet te verlaten, maar mijn vader moedigt mijn moeder juist alleen maar aan!! Wat is dit?! Dus wat doe ik? Ik rijd mijn ouders naar de uni. Ergens heb ik het gevoel dat ik Fatima ga zien. Wat moet ik doen? Ik wil er echt niet naartoe, maar ik ben al onderweg. Bij de uni parkeer ik en denk ik aan de eerste dag dat ik Fatima zag. Ze stond haar hoofddoek te doen. Hahahah, ik moet telkens lachen om haar scheve hoofddoek en haar blik. We stappen allemaal uit en in de verte zien we Maria al direct. Ook Fatima, maar zij is druk aan het leren. We stappen op Maria af.

Moeder Rafael: wat ben ik blij je te ontmoeten!!

Maria: mij?

Moeder Rafael: mijn toekomstige schoondochter, ja!!

Opeens zie ik Fatima zich naar ons omdraaien. Met grote ogen kijkt ze van mijn moeder naar Maria en dan naar mij. Waarom kijkt ze zo? Het is heus niet zo dat ze ons kan verstaan. Toch?

Fatima:

Hoe dom ben ik wel niet geweest om te denken dat Rafael echt met me wou trouwen??? Hij gaat gewoon met Maria trouwen!! Die bitch die zich altijd goed voelt als Rafael maar naar haar kijkt. Jullie vragen je vast af hoe het kan dat ik hun verstaan heb, wel misschien omdat ik drie jaar geleden voor iets met school naar Portugal was gegaan. Er werd je gevraagd om spoedcursus te doen en aangezien ik goed ben in talen, kan ik heel de taal beheersen. Nu voel ik me gebroken. Snel kijk ik weg van hun voordat Rafael door gaat hebben dat ik naar hun kijk. Maar het is wat moeilijk om mijn tranen in bedwang te houden. Snel ren ik weg en kan haast niks zien door het wazige beeld voor me door de tranen. Rafael roept mijn naam en komt me achterna. Ik stap wat sneller en doe alsof ik hem niet hoor. Waarom ben ik zo verdrietig? Ik ga toch ook trouwen?? Maar het blijft pijn doen. Ik veeg mijn tranen weg aan mijn mouw, maar al snel komen er nieuwe. Is dit hoe liefde werkt? Rafael trekt me aan mijn arm zodat ik stop en ik probeer me los te rukken. Dan dwingt hij me om hem aan te kijken.

Rafael: wat is er??

Fatima: wat er is?? Je gaat trouwen!! Dat is er!!

Rafael: maar hoe...

Fatima: ik kan Portugees, oké?? Doe nou niet verbaasd! (tranen rollen over mijn gezicht en ik veeg ze niet weg)

Rafael: weet je waarom Maria? Omdat ik tegen mijn moeder zei dat er een speciale persoon in mijn leven was , maar jij zei NEE tegen me!!

Fatima: dus dan vraag je Maria maar...

Rafael: zo is het niet gegaan! Oké?? Ik was in paniek en..

Fatima: ik ben blij dat je gaat trouwen, want dan vind je het ook niet erg als ik je uitnodig op mijn verloving met Hamza over een week!

Rafael kijkt me met grote ogen aan en al snel heb ik spijt. Heb ik hem nu echt uitgenodigt?? Hij knikt langzaam gekwetst en fluistert heel zacht, maar toch verstaanbaar.

Rafael: ik hoop maar dat je gelukkig bent...