In Love With Who?!

Deel 39

Rafael:

Na het gesprek met Fatima, heb ik gelijk ook gesprek met Mo thuis.

Mo: ik heb je altijd al gezegd dat je een ezel bent.

Rafael: tss, bedankt, voel me al beter nu, vriend.

Mo: ff serieus, nu had je eindelijk je kans na je mislukte handvraging, wat doe je? Je zegt je voelt nothing!!

Rafael: zo is het niet gegaan, oké!

Mo: oke, wat zei je nadat ze dat vroeg?

Rafael: wat doet dat ertoe?? Als ik nu ja had gezegd, zou ze dan morgen haar verloving afzeggen??

Mo: ewa, dan had je alles kunnen tegenhoude, je weet, zoals in series!

Rafael: pff, het echte leven is geen serie.

En dat is pas gesproken! Leer de realiteit onder ogen zien!! Bij Fatima maak ik geen kans. Maar diep vanbinnen hoop ik dat ze gelukkig word. Want het heeft geen zin dat ze met mij trouwt als ze ondertussen veel problemen krijgt!

Fatima:

Nog nooit hebben zo'n woorden meer pijn gedaan dan toen Rafael ze had uitgesproken. Waarom blijft het me maar pijn doen?? Zelfs op terugweg doen ze nog pijn. Ik snap hem ook echt niet, hij vraagt me ten huwelijk, maar vergeet me zo snel. Weet je wat, ik wil jongens ook niet begrijpen!! Morgen is mijn verloving en ik ga GELUKKIG zijn!!!!

Yemma: benti!! Kom hier!!

Fatima: wat is er?

Yemma: het begint al laat te worden, kun je even langs de zaal gaan om even te checken of alles daar goed is?

Fatima: isgoed, yemma! Maar vind je het erg als Hamza ook mee komt?

Yemma: zolang er maar geen slechte dingen gebeuren, jullie gaan je alleen maar verloven!!

Fatima: jaa, yemma!! Ik weet het!

Yemma: oké, ga dan maar.

Weer loop ik naar buiten, maar deze keer bel ik aan bij de buren. Mohcine doet de deur open met alleen een handdoek om zich heen. Met een rood hoofd draai ik me gelijk om.

Fatima: trek iets aan, idioot!

Mohcine: Bedankt voor je hijaabi-tip! Wie zoek je eigenlijk?

Fatima: Hamza, ik ga naar de zaal van morgen voor onze verloving!

Mohcine: HAMZAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA JE VROUWWW AAN DE DEURRRR!!! Hij komt zo.

Ik hoor Mohcine terug naar binnen gaan en draai me terug om waar ik Hamza zijn schoenen zie aandoen.

Hamza: wat gaan we doen?

Fatima: naar zaal, we moeten kijken van mijn moeder of alles daar nog goed is.

Hamza: Isgoed, weet je, ik had gehoopt dat je ging zeggen dat we eens iets leuks samen zouden doen ofzo, maar me3lishh, ik wacht wel.

Fatima: ahahha sorry, maar we zijn nog niet echt getrouwd, als je wilt dat ik je afmaak met een potje voetbal, vind ik dat niet erg hoor.

Hamza: wat jij verstaat onder iets leuks doen, andere meisjes zouden vragen om te gaan shoppen ofzo.

Fatima: ik ben ook niet zoals andere meisjes, iedereen is uniek.

Hamza: ja, maar jij bent van mij.

Bij die droge woorden moet ik lachen. We rijden in mijn auto naar de zaal. We hebben niet zo'n grote zaal gehuurd ofzo, het is maar verloving. Alleen belangrijke mensen zijn uitgenodigd. Ik sta wel versteld van hoe mooi en schattig zo'n kleine zaal is.

Hamza: jaa, hier wil ik in verloven!!

Fatima: jaa, wie nu niet?

We kijken elkaar aan en voor het eerst voelt het alsof dit klopt. Alsof met Hamza trouwen toch niet zo'n grote fout gaat zijn.