In Love With Who?!

Deel 33

Ik kom thuis laat aan, maar toch vroeg. Ik had al afscheid gezegd van Sabrina, maar toch wou ik langer praten. Vooral over Rafael. Blijkbaar heb ik hem erg gekwetst. Maar wat maakt dat uit?? Ik ben ook gekwetst!! Vooral om het feit dat hij komt opdagen en dan alles verpest word! Ik word voor het eerst verliefd en gelijk voor het eerst gebroken. Bij Hamza heb ik dat probleem niet. Stel dat Rafael het weet van Hamza... dan pas zou hij gebroken worden! Vooral omdat Rafael me eerst vroeg. Ik voel me nu echt een bitch en klote. Ik doe het licht van de woonkamer aan. Direct merk ik dat iedereen is gaan slapen. Alleen Salim zit op zijn gsm in het donker.

Salim: ah, mijn bijna getrouwde zus! Niet te geloven dat Hamza je nog leuk vind.

Fatima: ohhh, hoor ik daar jaloeziieeee??

Salim: ga hopen, kleine, ga ga!

Lachend ga ik naar de keuken waar ik echt sterf van de honger. Omdat er altijd gegeten moet worden, loop ik naar de koelkast en kijk ik rond. Wat zal ik eten? Hmm... ik pak een yoghurtje en ga dat eten in de woonkamer.

Fatima: met wie chat je?

Salim: je kent hem niet.

Fatima: ik heb niet gevraagd of ik hem ken of niet, ik vroeg met wie je aan het chatten bent.. (domme idioot!)

Salim: met Adil.

Fatima: ja,ken ik inderdaad niet ahahah.

Ik ben klaar met eten en poets mijn tanden, verricht nog laatste gebed en met een goed gevoel ga ik slapen. Vandaag is weer een geslaagde dag geweest, Hamdoelillah. Maar toch wou ik Rafael. Maar het is onmogelijk, dat weet ik nu wel.

Rafael:

Vandaag sta ik vroeg op want mijn moeder komt op bezoek! Helemaal uit Portugal. Ik maak Mo wakker. Hij staat niet op als ik hem tik.

Rafael: Mo!!! Opstaaan!!! MIJN MOEDER KOMT ZO!!

Mo: ewa sahbe, waarom?? Laat me aub slapen, gun me liefde...

Rafael: ik zweer, als je niet opstaat, ga je afzien.

Mo: rustig! Ik sta al op.

Mo loopt met een rood hoofd van het slapen naar de badkamer. Ik maak zijn bed op(ja ik weet, heb opruim-skills). Als Mo terug is, kijkt hij goedkeurend naar zijn kamer.

Mo: word gewoon mijn vrouw en vergeet Fatima.

Bij die naam, breekt mijn hart weer. Telkens, keer op keer.

Rafael: niet raar doen!

Mo: maar wat ga je tegen je ouders zeggen als ze vragen naar die speciale persoon?

Rafael: pfff, ik had daar niet eens over nagedacht!

Er wordt aangebeld en ik doe de deur open.

Rafael: jullie hebben het kunnen vinden!

Moeder Rafael: Jaa, mijn zoon!! Woon je hier met die vriend van je?

Rafael: ja, Mohamed heet hij.

Opeens komt Mohamed naast me staan en groet mijn ouders. Mijn ouders vinden hem gelijk aardig. Zo zijn mijn ouders, ze begrijpen Mo niet (geen nederlands) maar ze communiceren in het Engels. Ik houd mijn lach in als ik Mo Engels hoor praten. Ik zie Mo af en toe dodelijk naar me kijken. Na een tijd moet Mo werken en is hij weg. Ik heb vandaag vrij genomen. Mijn ouders zijn toch wel belangrijker?

Al snel komt het onderwerp die ik juist wil vermijden!

Moeder van Rafael: en hoe zit het met dat meisje?