SIR

''SENİ SEVİYORUM''

Demetria'dan:

Her zamanki gibi güneşin doğumuyla uyanmıştım. Sol tarafıma baktığımda Katy ve Niall kafalarını birbirlerine dayamış, uyuyorlardı. Sağ tarafımda ise Harry ve Halen büyük koltukta uzanmışlardı. Halen kafasını Harry'nin göğsüne yaslamıştı; uyurken bütün ağırlığını kafasına verir. Nasıl olduğunu bilmiyorum ama, oluyo işte...mUmarım Harry uyanınca göğsünde büyük bir çöküntü ile karşılaşmaz.

Hepsinin hallerine kendimce gülerken gözüm Louis'e takıldı. Karşımdaki tekli koltukta kıvrılmıştı -minik bedenine göre bir yer bulabilmiş- Yerimden kalkıp Louis'in yanına gittim. Onu Niall'ın sesinden başka bir şey kolay kolay uyandıramayacağı için rahattım. Elimle saçlarını düzeltip alnına küçük bir öpücük bırakıp bahçeye çıktım.

Jessica'nın görünce çok sevdiği salıncağa geçip oturdum ve başımı arkaya yaslayıp gökyüzünü izlemeye başladım. Birkaç dakika sonra yanımda Louis'i görmem şaşırmama ve korkmama neden olmuştu. Acaba öptüğümü hissetmiş midir, diye düşünürken aynı zamanda yüzüne mal mal bakarken ''Oturabilir miyim?'' dedi.

''Neden soruyosun, senin evin sayılır.'' birkaç saniye bir şey konuşmadan karşımızda ki duvara bakarken dayanamadım ve konuşmaya başladım:

''Sen, kolay kolay uyanmazsın. Noldu?''

''Bilmem. Belki, sen uyandığın içindir.'' uffhh kesin hissetti, diye düşünürken devam etti ''unutmamışsın kolay uyanmadığımı.''

''Unutmam!'' dedim gözlerimi gözlerine kenetleyerek.

''Dem, seni hala çok sevdiğimi biliyorsun. Bana inanmıyorsun, belki inanmayacaksın da... Ama sana yalan söylemiyorum. Ben-''

''Sana inanıyorum. Hep inanmıştım. Ama kızgındım; o düşünceye, o şeyi düşündüğüm için kendime kızgındım... Ben sana hiçbir zaman kızmadım Louis. Kızamam ki... Ben, kendime olan sinirimi senden çıkarıyordum o kadar. Bende seni hala seviyorum Loui, hemde çok...'' dememle gözlerimden birkaç damla yaş akması bir olmuştu. Elleriyle yanaklarımı kavrayıp kendine doğru çevirdi ve gözyaşlarımı sildi.

''Bize yaşattıklarım için özür dile-''

''Şşş! Sakın bu cümleyi tamamlama Dem!''

''Loui, ben-'' dediğimde devamını getirememiştim. Acaba neden?.. Çünkü Louis beni öpmüştü. Tabii ya, çok akıllsın Demi! Bir dakika, az önceki şeyleri söyleyen ben miydim? Tanrım ne olur bu bir rüya olsun. Hayır olmasın, vazgeçtim! Her ne kadar söylediğim şeylerde kendimi aşmış olsamda, Louis'le barışmayı her şeyden çok istiyordum.

Ben bunları düşünürken tabii kide Louis'le hala birbirimizden ayrılmamıştık. E yani, o kadar ay ayrı kaldık. Onların yerine sayarız... 

Yavaşça birbirimizden ayrıldıktan sonra ''bu hissi özlemişim'' dedim. Bir bomba daha! Bu çocuk bende denge bırakmıyor... Ama olsun, yeter ki o daima yanımda kalsın. Dengesiz olmaya da razıyım.

Amy'den:

Gece o kadar yorgundum ki, başımı yastığa koyduğum gibi uyumuştum. 

Sabah gözlerimi Zayn'in duştan çıkarken çıkardığı sesle açmıştım. Uyanır uyanmaz onu o ıslak, kaslı vücudunu görmek garip bir enerji vermişti.

''Hayatım? Ne zaman geldin sen?''

''Uyandırdım mı? Özür dilerim aşkım.'' deyip, yanıma geldi ve alnıma bir öpücük kondurdu. Yattığım yerde doğrulup, yatış pozisyonundan oturma pozisyonuna geçerek Zayn'in giyinmesini izlerken derin bir nefes aldım ve cesaretimi toplayıp lafa girdim: ''Hayatım? Bugün çocuklara kahvaltıya benimle beraber gelsene.'' dediğimde öyle bir bakış attı ki: TANIMSIZ!