Μη σου τύχει #Wattys2016

Κεφάλαιο 17

Ελεωνόρα

Μια βδομάδα μετά, η ζωή μου έχει ξανά μπει στους δικούς της ρυθμούς με εμένα να τρέχω όλη μέρα και το βράδυ να αισθάνομαι στην κυριολεξία πτώμα... από τις πρόβες στο μαγαζί που σε λιγότερο από έναν μήνα έχουμε πρεμιέρα, αλλά και τις ηχογραφήσεις του νέου μου δίσκου ο οποίος εξίσου σε λίγο καιρό θα πρέπει να είναι έτοιμος για να βγει στην αγορά και οι αγαπημένοι ''θαυμαστές'' να τον απολαύσουν. Πέρα από την κούραση και τη μικρή ταλαιπωρία ας πούμε πως πέρασα σε εκείνο το ερημονήσι, είμαι αρκετά εκστασιασμένη με τον καινούργιο δίσκο μου, αλλά και την πρεμιέρα στο νυχτερινό κέντρο. Έχω την ευκαιρία να εμφανιστώ με ένα πολύ μεγάλο όνομα του χώρου και πραγματικά είναι τιμή μου, βέβαια, αν δεν είχα τον Λουκά... σίγουρα δεν θα είχα φτάσει τόσο ψηλά, ακόμη και που έχω το χάρισμα της καλής φωνής.

Ο Λουκάς είναι ένας αρκετά τίμιος άνθρωπος και επαγγελματίας. Πίστεψε σε εμένα και την φωνή μου από την αρχή, στοιχημάτισε στο ταλέντο μου και μέχρι σήμερα δείχνει αρκετά ικανοποιημένος, ποτέ δεν επιχείρησε να κάνει κάποια ασελγεί πράξη, ήταν πάντα και είναι σαφώς ευγενικός και μετρημένος. Καμία σχέση με άλλους που έχω ακούσει πως κάνουν πραγματικά χυδαία πράγματα... και ορισμένα κοριτσόπουλα για να αναδειχτούν πέφτουν τόσο χαμηλά και κοιμούνται με τον οποιοδήποτε. Δεν θα το έκανα ποτέ αυτό, ούτε κατά διάνοια... να χαρίσω το κορμί μου σε έναν ξιπασμένο ή μάλλον πεινασμένο μόνο και μόνο για να μου εξασφαλίσει λίγη φήμη, λίγη δόξα την οποία στο κάτω, κάτω θα την έχω κερδίσει βρώμικα, κάποια στιγμή κάποιοι θα την αντιληφθούν και στο τέλος θα την αποκαλύψουν στιγματίζοντας την υπόληψη μου.

Βγαίνω από το στούντιο και προχωράω προς το μικρό χώρο υποδοχής με τις καφέ δερμάτινες πολυθρόνες και τους παστέλ τοίχους. Η Αλίκη μόλις με αντιληφθεί αφήνει το κινητό της στην άκρη και μου κάνει νόημα να την πλησιάσω για να τα πούμε... δίχως δεύτερη σκέψη το κάνω, είναι άλλωστε ένα αξιολάτρευτο πλάσμα και την έχω σε μεγάλη εκτίμηση. Είναι χρόνια σε σχέση με τον Λουκά, το θέμα είναι πότε θα της βάλει την πολυπόθητη κουλούρα το παλικάρι μας το οποίο κοντεύει τα σαράντα και δεν λέει να νοικοκυρευτεί ή μάλλον φοβάται να το κάνει.

«Ο Λουκάς θα έρθει σε λίγο... τρέχει να βρει νέα δισκογραφική και παραγωγό.» με πληροφορεί ψιθυριστά. Μην ακούσει η κοπέλα που κάθεται στην ρεσεψιόν. Της γνέφω θετικά και μου χαμογελάει... «Για πες μου τώρα εσύ; Δεν τα είπαμε καθόλου από τη μέρα που επέστρεψες! Σε τρέχει ο Λουκάς όλη μέρα με τις πρόβες και τις ηχογραφήσεις και σε έχασα εγώ... πως ήταν;» με αγωνία ρωτάει και περιμένει πως και πως την απάντηση.