Μη σου τύχει #Wattys2016

Κεφάλαιο 44

Ελεωνόρα

Μόλις εντόπισα τον Λουκά απομακρύνθηκα από τον Μάξιμο και την παρέα του... τον Νικήτα! Από το λίγο που τον άκουσα να μιλάει κατάλαβα πως δεν διέφερε και πολύ από τον Μάξιμο, όμως ο σοφός λαός δεν λέει και άδικα δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι. Πλησιάζω τον Λουκά και τον χαιρετάω, δεν μπαίνει στον κόπο να πει κουβέντα απλά νεύει με το κεφάλι συνεχίζοντας να πίνει... αν συνεχίσει έτσι δεν τον βλέπω καλά.

«Σταμάτα να πίνεις επιτέλους!» λέω αγανακτισμένα μετά από ώρα σιγής...

«Ότι θέλω θα κάνω Ελεωνόρα... δεν είσαι κηδεμόνας μου.» ενοχλημένος σχολιάζει.

«Δεν είμαι κηδεμόνας σου, όμως σε νοιάζομαι και αυτή την στιγμή βρίσκεσαι σε άθλια κατάσταση...» προσπαθώ να φαίνομαι ήρεμη, δεν είναι σωστό να τραβήξουμε τα βλέμματα και να μας σχολιάζουν... ή χειρότερα να γίνουμε θέαμα. Θα χαλάσουμε την βραδιά της Άννα-Μαρίας.

«Δεν με νοιάζει... ποιος χέστηκε άλλωστε;» πίνει και την τελευταία γουλιά από το κεχριμπαρένιο υγρό του, κάνοντας νόημα στον σερβιτόρο να του φέρει και άλλο.

«Λουκά...» πάω να τον σταματήσω μα ένα του βλέμμα αρκεί... άδικος κόπος.

«Ήταν όμορφη σήμερα... πάντα ήταν όμορφη βασικά, πάντα είναι...» μελαγχολικά σχολιάζει.

«Γιατί το κάνεις αυτό σε εσένα; Σε εσάς...;» τον ρωτάω για άλλη μια φορά.

«Γιατί είμαι μαλάκας και δεν της αξίζω Ελεωνόρα... είναι υπέροχη και είμαι ένα μάτσο σκατα.»

«Μη χαρακτηρίζεις έτσι τον εαυτό σου...»

«Μου αξίζει... δεν λέω άλλωστε ψέματα! Δεν είμαι άξιος για τίποτα... Φοβάμαι την δέσμευση, τρέμω με την ιδέα του γάμου και πόσο μάλλον το να κάνω παιδιά και εσύ μου λες γιατί με χαρακτηρίζω έτσι;» γελάει ειρωνευόμενος τον εαυτό του.

«Γιατί να φοβάσαι Λουκά; Όλοι με τον χρόνο και την πείρα μαθαίνουν... Κανείς δεν γεννήθηκε έμπειρος, κανείς δεν ήρθε στη ζωή έχοντας έναν κατάλογο οδηγιών... βιώνεις και μαθαίνεις!» σχολιάζω.

«Ο άχρηστος Λουκάς...» ψιθυρίζει... πίνοντας ύστερα μια άλλη γουλιά από το ποτό που του έφερε μόλις ο σερβιτόρος.

«Μη μιλάς έτσι...» ξεφυσάω...

«Ξέρεις κάτι Ελεωνόρα; Δεν θέλω να μου ξανά αναφέρεις τίποτα για την Αλίκη. Πρέπει να την ξεχάσω και με το να μου μιλάς για εκείνη δεν με βοηθάς, εκείνη ήδη μου φάνηκε αρκετά καλύτερα σήμερα που την είδα πράγμα που σημαίνει πως με ξεπέρασε... οπότε το σταματάμε εδώ.» δεν είναι δυνατόν... το ποτό μιλάει!