Μη σου τύχει #Wattys2016

Κεφάλαιο 61

Ελεωνόρα

Το ταξί με άφησε στην είσοδο του νοσοκομείου, μόλις ο Γιάννης μου τηλεφώνησε και με ενημέρωσε έφυγα σαν σίφουνας από το σπίτι για να έρθω. Δεν είχα την δύναμη να οδηγήσω, ήμουν και ακόμη είμαι ταραγμένη από τα νέα που ο Γιάννης μου είπε από το σύντομο τηλεφώνημα του. Στις πληροφορίες μου λένε να ανέβω στον τρίτο όροφο, δεν παίρνω το ασανσέρ για να μη χρονοτριβώ και ανεβαίνω τρέχοντας, δύο-δύο τα σκαλιά για να φτάσω στον όροφο που μου είπαν για να βρω τον Γιάννη να κάθεται σε μια καρέκλα χτυπώντας νευρικά το πόδι του. Μόλις με αντιληφθεί να τον πλησιάζω σαν τρελή σηκώνεται, φαίνεται άυπνος, ταλαιπωρημένος...

«Που είναι, πως είναι;» τον ρωτάω αμέσως και με πιάνει από τα μπράτσα για να σταματήσει την ταραχή μου.

«Ηρέμησε Ελεωνόρα, είναι καλά... πριν λίγο ο γιατρός με ενημέρωσε πως δεν διατρέχει κανέναν απόλυτος κίνδυνο, έχει μόνο ορισμένες μελανιές, γδαρσίματα και σίγουρα του έχουν σακατέψει τα πλευρά.» με πληροφορεί και μια κραυγή ξεφεύγει από τα χείλη, τα οποία καλύπτω με τις παλάμες μου... βουρκώνω.

«Πως;» ρωτάω χαμηλόφωνα.

«Έλα να καθίσεις πρώτα...» με τραβάει από το χέρι και με βάζει να κάτσω σε μια καρέκλα...

«Γιάννη... πως ο Μάξιμος κατέληξε στο νοσοκομείο;» επιμένω κοιτάζοντας τον στα μάτια.

«Κάποιοι του επιτέθηκαν!» με πληροφορεί και χάνω την γη κάτω από τα πόδια μου.

«Ποιοι; Γιατί; Τι τους έκανε;» ρωτάω απευθείας.

«Δεν ξέρω... αυτό ερευνάτε από τις αρχές τώρα! Περιμένουν επίσης να συνέλθει λίγο και να δώσει κατάθεση, μόνο εκείνος μπορεί να διαλευκάνει την υπόθεση... λίγο πριν τις έξι τον βρήκε μια κοπέλα λίγα στενά πιο κάτω από το σπίτι, μα ο δρόμος το βράδυ εκεί είναι έρημος και δεν υπάρχει διέλευση αυτοκινήτων. Τώρα ή του είχαν στήσει καρτέρι ή τον είχαν πάρει από πίσω και του μάρκαραν τον δρόμο, τι να σου πω δεν ξέρω... τον χτύπησαν μέχρι αναισθησίας μα ευτυχώς είναι καλά στην υγεία του αν αναλογιστούμε πως υπάρχουν και χειρότερα.» Θεέ μου... το στομάχι μου δένεται κόμπος με όσα ακούω, η καρδιά μου... πονάει.

«Ξέρεις αν... ξέρεις αν έχει προηγούμενα με κάποιον;» ρωτάω με μια επιφύλαξη στη φωνή μου.

«Ελεωνόρα... για τον Μάξιμο θα έβαζα το χέρι μου στη φωτιά για το ότι είναι καθαρός, ποτέ δεν έχει ασχοληθεί με καμία παρανομία και ούτε και πρόκειται! Δεν έχει άλλωστε λόγο, δόξα τον Θεό όλα του πάνε όπως θέλει μη σου πω και καλύτερα. Οι απολαβές του τον πληρούν έτσι ώστε να έχει την δυνατότητα να προσφέρει και στους άλλους, να τους βοηθάει και να μεριμνά για τον συνάνθρωπο τους... αυτοί που τον ξυλοκόπησαν σίγουρα έχουν θέματα μαζί του ή μάλλον όποιος τους έβαλε έχει θέματα... Μπορεί να είναι κάποιος ανταγωνιστής, μπορεί τώρα με το καινούργιο κέντρο που θα ανοίξει κάποιος να αισθάνθηκε την απειλή και με τον τρόπο αυτό να θέλησε να τον εκφοβίσει... μα είναι γελασμένος, τώρα τον θύμωσε! Και όταν ο Μάξιμος θυμώνει...» η πρόταση του στο τέλος δεν ολοκληρώνεται.