Μη σου τύχει #Wattys2016

Κεφάλαιο 18

Μάξιμος

Οι μέρες περνούν και είναι φορτωμένες με διάφορα συμβούλια, ραντεβού και πολλές άλλες υποχρεώσεις με εμένα να παραβρίσκομαι στα σημαντικότερα, ενώ στα άλλα φροντίζω να στέλνω αρκετά έμπιστα άτομα τα οποία έχουν και την πείρα, αλλά και την γνώση να με αντικαταστήσουν επάξια. Επίσης, δέχθηκα αρκετές προτάσεις για συνεντεύξεις σε διάφορα και μεγάλα περιοδικά της χώρας μα ζήτησα από την Ανίτα την γραμματέα μου να λέει συνέχεια πως πνίγομαι από την δουλειά και δεν έχω καθόλου χρόνο... το μόνο σίγουρο είναι πως αν δεχτώ θα με ταράξουν στις ερωτήσεις για το ''ναυάγιο'' και δεν έχω καμία όρεξη να διαφημίσω τον εαυτό μου με αυτό το θέμα. Απλά πουλάει και οι δημοσιογράφοι χρειάζονται κάτι καινούργιο και πικάντικο το οποίο θα τους ανεβάσει ψηλά και τους ίδιους, αλλά και το περιοδικό όπου εργάζονται... άλλωστε κονταροχτυπιούνται από ότι με ενημέρωσε η Ανίτα για το ποιοι θα με έχουν ως αποκλειστικό θέμα και πρωτοσέλιδο! Τι αστείο...

Είμαι στον δρόμο για το σπίτι μετά από άλλη μια μέρα γεμάτη κούραση... Όμως δεν θα μπορέσω να ξεκουραστώ, δέχθηκα πρόταση από γνωστούς και φίλους να πάμε στο νυχτερινό κέντρο όπου κάνει τις εμφανίσεις του ο Νικόλας, έχει πρεμιέρα απόψε και επί τη ευκαιρία θα γιορτάσουμε το ότι είμαι σώος και αβλαβής μετά την περιπέτεια που πέρασα. Δεν μπορούσα να αρνηθώ, άλλωστε εκτός από τους άλλους ο Νικόλας είναι ένας αρκετά καλός φίλος τον οποίο γνωρίζω χρόνια και είχα υποσχεθεί πως στην πρεμιέρα του θα είμαι παρών... πριν λίγες μέρες και εκείνος γύρισε από το εξωτερικό, έδινε συναυλίες σε Ευρώπη και Αμερική, από τα άρθρα που μπόρεσα να διαβάσω τα πήγε αρκετά καλά... είναι αρκετά αγαπητός γενικά!

Φορώ το γκρίζο σακάκι μου και κατεβαίνω στον κάτω όροφο. Είναι ήδη αργά και όλοι κοιμούνται, εκτός από τον Γιάννη ο οποίος εμφανίζεται μπροστά μου έτοιμος για να συνοδεύσει, αλλά σκέφτομαι πως θα μπορούσα να του δώσω ρεπό... μπορώ να κυκλοφορήσω μόνος μου για ένα βράδυ. Του το ζητάω και αρνείται πεισματικά να το κάνει, αυτός είναι ο Γιάννης ένας αρκετά έντιμος και αφοσιωμένος άνθρωπος στην δουλειά του... τόσα χρόνια πιστός σε εμένα αφήνοντας πίσω την προσωπική του ζωή και η αλήθεια είναι, αν και ακούγεται παράλογο πως αισθάνομαι ενοχές.

«...άκου τι θα κάνουμε οπότε.» του λέω και με κοιτάζει μπερδεμένος «Θα έρθεις μαζί μου και θα ξεχάσουμε το γεγονός πως είσαι ο πιστός σωματοφύλακας μου... θα βγούμε να τα σπάσουμε σαν δύο φίλοι. Εντάξει;» τον ρωτάω και μετά από λίγο γνέφει χαμογελώντας.