Μη σου τύχει #Wattys2016

Κεφάλαιο 45

Μάξιμος

Ρίχνοντας τα σώματα μας στη θάλασσα μέσα την πιάνω απροετοίμαστη, μόλις ξανά βγω στην επιφάνεια την ακούω να φωνάζει το όνομα μου... την πλησιάζω από πίσω και αγκαλιάζω την κοιλιά της κολλώντας την πλάτη της πάνω στο στέρνο μου. «Σςςς...» ψιθυρίζω απαλά στο αυτί της, είναι τόσο σέξι έτσι όπως στάζει ολόκληρη... «Γιατί το έκανες; Γιατί μας έριξες στο νερό;» με ρωτάει αμέσως γυρίζοντας απότομα μπροστά μου για να βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο... η παλάμη της χτυπάει το στέρνο του.

«Για να φτάσουμε στην ακτή! Για να πραγματοποιήσω την πιο καυτή μου επιθυμία από την πρώτη φορά που βρέθηκα μόνος μαζί σου.» της λέω ενώ η φωνή μου είναι βαριά, έντονη ενώ ξεχειλίζει από πάθος σκεπτόμενος πως σε λίγο θα την κατακτώ όπως τόσο καιρό επιθυμούσα!

«Εννοείς...» κοιτάζει έκπληκτη τριγύρω της «...μου κάνεις πλάκα!» γελάει...

«Καθόλου!» την πληροφορώ αφήνοντας παρατεταμένα φιλιά στον λαιμό και το στέρνο της... οδεύοντας προς το στήθος της.

Κρατώντας την γερά πάνω μου από τους γοφούς και με την ίδια να έχει τα πόδια της τυλιγμένα γύρω από τη μέση μου προχωράω προς την ακτή... Έχω ήδη προνοήσει και μεταφέρει μια πετσέτα η οποία θα μας βοηθήσει από το να μη γίνουμε και πολύ χάλια από την άμμο, αν και απορώ αν θα μας νοιάζει αυτό! Την αφήνω ελάχιστα από την αγκαλιά μου ίσα για να ανοίξω την πετσέτα... μοιάζει λίγο χαμένη, λίγο μαγκωμένη... κάθομαι πρώτος και την τραβάω πάνω μου για να με καβαλήσει. Με φόρα ορμάω στα σαρκώδη χείλη της για να τα κατακτήσω άγρια και παθιασμένα... την γεύομαι με πόθο, η τρέλα μου για να την γευτώ έχει ανορθώσει τον κάτω κόσμο μου τόσο που δεν νομίζω να αντέξει και πολύ ακόμη!

Η Ελεωνόρα παρόλη την σαστιμάρα της αρχής... ανταποκρίνεται αρκετά θερμά με τα χέρια της να αγκαλιάζουν τον λαιμό μου και την λεκάνη της να λικνίζεται επάνω στο αρκετά ερεθισμένο καβάλο μου φουντώνοντας με εντονότερα! Με σπρώχνει ελαφρώς προς τα πίσω και την αφήνω να με ''αποπλανήσει'', η γλώσσα της θέλει να ηγηθεί της δικής μου, την αφήνω... ο πρώτος γύρος ας είναι δικός της, δεν με νοιάζει, χαλάλι της!

«Έχεις μαζί σου...» δεν την αφήνω να ολοκληρώσει, από τη τσέπη που έχει το μαγιό μου βγάζω μερικά προφυλαχτικά.

Δεν λέει κάτι... χαμογελάει μόνο και τα παίρνει στο χέρι της. Παίρνει μια συσκευασία και σηκώνεται ελαφρώς από πάνω μου ώστε να μπορέσει να κατεβάσει το εσώρουχο μου στο οποίο της προσφέρω μια μικρή βοήθεια ανασηκώνοντας την λεκάνη μου ελαφρώς... ο ορθωμένος καβάλος μου εμφανίζεται, η Ελεωνόρα κάτω από το φως του φεγγαριού μοιάζει να εκπλήσσεται και χαμογελάω! Με κοιτάζει για λίγο στα μάτια και ανασηκώνομαι, την αρπάζω από τον σβέρκο και την φιλάω ώστε να την ενθαρρύνω, δεν θα κάνουμε κάτι κακό, αλλά κάτι αρκετά ωραίο που το θέλουμε και οι δύο, που θα το απολαύσουμε και οι δύο!