Μη σου τύχει #Wattys2016

Κεφάλαιο 50

Μάξιμος

Το πρωινό που έφυγαν χαιρέτησα μόνο τη μητέρα της Ελεωνόρας και τη μικρή Αρετή, όταν η Ελεωνόρα μπήκε στο δωμάτιο μου πιστεύω να με ξανά ευχαριστήσει φρόντισα να μπω στο μπάνιο και να χωθώ κάτω από το παγωμένο νερό. Όταν τελείωσα ντύθηκα και κατέβηκα κάτω στη κουζίνα να πάρω ένα γρήγορο πρωινό, η Ελένη όλη δεν σταμάτησε να φλυαρεί για το πόσο θα της λείψει η μικρή Αρετή, η μητέρα της Ελεωνόρας και η ίδια η Ελεωνόρα... το σπίτι λέει φαντάζει άδειο μέσα σε μόλις λίγη ώρα με τις φωνές της μικρής να της λείπουν...

«Εσύ πότε θα μου κάνεις ένα παιδάκι να τρέχει πάνω-κάτω μέσα στο σπίτι να γεμίσει ζωή επιτέλους;» το αποκορύφωμα!

«Ποτέ ίσως;» της είπα εκνευρισμένος και ξανά ανέβηκα στον πάνω όροφο για να κλειστώ με τις ώρες στο γραφείο μου.

Η υπόλοιπη μέρα δεν είχε κάτι το τρομερό. Τις περισσότερες ώρες τις πέρασα μέσα στο γραφείο να ασχολούμαι με κάποια συμβόλαια τις δισκογραφικής και όταν αισθάνθηκα πως δεν πήγαινε άλλο, πήρα τον Λεωνίδα να περπατήσουμε στον κήπο... πρόθυμος να του απαντήσω ότι και αν με ρωτούσε.

Όταν το βράδυ πήγα να ξαπλώσω έκανα μια γύρα όλο το σπίτι... είχε δίκιο η Ελένη και ας μη το παραδεχόμουν, ήταν άδειο σε σχέση με χθες, με προχθές και γενικά όσον αφορά μέρες πριν! Έλειπε το γέλιο, της Αρετής, της Ελεωνόρας... οι φωνές της μικρής, οι σκανταλιές της, τα αστεία της... ω, έλα τώρα Μάξιμε σαν χαζογκόμενα κάνεις! Έπεσα απευθείας για ύπνο με σκοπό να κοιμηθώ, έλα όμως που ο ύπνος δεν με έπαιρνε με τίποτα, η μορφή της στριφογύριζε στο μυαλό μου και δεν έλεγε να χαθεί με τίποτα. Με τρέλαινε...

Το επόμενο πρωί σηκώθηκα νωρίτερα από ότι συνήθως. Ετοιμάστηκα γρήγορα, απέφυγα να συναντηθώ με την Ελένη και ενημέρωσα τον Γιάννη πως θα πήγαινα μόνος μου δεν τον χρειαζόμουν να με συνόδευε από τόσο νωρίς στην εταιρεία... μόλις έφτασα ήμουν ο πρώτος, μπήκα μέσα στο γραφείο και χώθηκα πάνω από τις κόλλες Α4 τις οποίες έπρεπε να μελετήσω και να υπογράψω. Όταν η Ανίτα ήρθε μου έφερε τον καφέ, μου έδωσε πλήρη αναφορά για το ποιους θα συναντούσα κατά την διάρκεια της ημέρας, ποιος με ζητούσε και στο τέλος μου υπενθύμισε πως έχω να παρευρεθώ στο σχολείο της Αρετής... το είχα ξεχάσει.

Λίγο πριν της πέντε κίνησα να γυρίσω στο σπίτι... μπήκα μέσα με γρήγορα βήματα, η Ελένη από πίσω μου με ενημέρωσε πως τα ρούχα μου ήταν έτοιμα και αφημένα πάνω στο κρεβάτι! Ακόμη το θυμόταν, σιγά μη το ξέχναγε δηλαδή! Μπήκα να κάνω ένα γρήγορο ντουζ, η ζέστη έξω είναι αφόρητη... μόλις βγήκα ετοιμάστηκα πήρα το κινητό και τα κλειδιά του αυτοκινήτου ξεκινώντας για το σχολείο της Αρετής. Έφτασα μέσα σε ένα τέταρτο, είχε ήδη αρκετό κόσμο τον οποίο προσπέρασα ώσπου να φτάσω μέσα και να δω εντοπίσω με το βλέμμα μου τη μητέρα της Ελεωνόρας η οποία χαμογελαστή σηκώθηκε να με χαιρετήσει... η κόρη της ήταν απασχολημένη με το κινητό της, μόνο όταν άκουσε το όνομα μου ανασήκωσε το βλέμμα της για να με αντικρίσει.