Chaerin's POV
Nagmamadali akong maglakad--tumatakbo na pala ako. Papunta na ako sa ospital ngayon.
Ano ba kasing nangyari kay Jiyong? Ang tanga talaga!
"Miss, anong room number ni Kwon Jiyong?" Tanong ko sa nurse sa front desk.
"Bakit po, ma'am? Kaano-ano niya po kayo?" bigla naman akong nakaramdam ng inis sa tanong niya.
"Sasabihin mo ba o hindi?!" tanong ko kaya napatingin ang ibang tao sa akin.
"Ah, eh..sa R-403 po." sabi niya.
Tumakbo ako papuntang elevator. Kaya lang nakakainis, ang tagal bumaba! No choice, tinakbo ko papuntang fourth floor gamit ang hagdan.
Halos mamilipit sa sakit ang paa ko. Leche kasi! Ilang beses na akong muntik malaglag at mapatid dahil sa mga sumasalubong sa aking mga pababa. Ang galing pa ng suot kong sapatos. Sa kamamadali ko, hindi ko naisintas yung isang rubber shoes habang yung isa naman flat shoes pa.
Napakaswerte ko talaga.
"Jiyong!" sigaw ko ng makapasok ako sa room 403, pero wala akong nakita kundi sina Dara, Minzy at Taeyang. Umiiyak si Dara habang pinapatahan siya ni Minzy. May taong nakahiga sa kama pero nakabalot na ng kumot ang buo niyang katawan.
Patay na ba siya?
Dahan-dahan akong naglakad papalapit sa kama. Sobrang tahimik, wala akong ibang marinig kundi ang tibok lang ng puso ko at ang mga hikbi ni Dara.
"J-jiyong?" bulong ko.
Tatanggalin ko sana ang kumot nang magsalita si Dara.
"Wala na siya, Chae.." sabi niya habang umiiyak.
Wala na siya? Wala na si Jiyong? Bakit...
Unti-unti kong naramdaman ang sakit. Yung sakit na dapat hindi ko nararamdaman. Pamilyar na panilyar yung sakit. Yung sakit nang iwan niya ako....
Sa pangalawang pagkakataon..iniwan na naman niya ako.
Maya-maya pa..nakisabay na din ako sa pag-iyak ni Dara.
"Akala ko ba mahal mo ako? Pero bakit mo ako iniwan?" tanong ko pero walang sumasagot.
Patuloy lang ako sa pag-iyak habang yakap-yakap ko ang katawan niya.
"Kung alam ko lang, sana pala hinayaan ko na lang. Edi sana kahit sa huling pagkakataon nakita kitang masaya. Patawarin mo ako.." sabi ko.
Ang sakit. Ang tanga ko kasi. Bakit ba napaka ko? Mahal ko si Jiyong. Pero hakit hindi ko maamin? Bakit hindi ko maamin na hanggang ngayon mahal ko pa din siya? Na kahit kailan di yun nawala? Bakit hindi ko kayang tanggapin. Bakit ngayon lang?
"Jiyong, mahal na mahal kita..."
*****
Jiyong's POV
"This will be fine soon. Just don't move too much." I just nod.
Nandito ako sa hospital. Stupid me for having an arm fracture. Tss.
Daesung, he's now sleeping in the hospital bed. He'd drunk but still he managed to take me hers.
I left him alone. I'm straving.
After eating some, I walk back to my room. I guess, I can go home now.
I was about to enter when I heard some sobs...
"Jiyong, mahal na mahal kita..."
I immediately open the door.
"What the hell is going on here?!"
****
Minzy's POV
Napatingin kaming lahat kay Jiyong Oppa na sumigaw.
Tapos kay Chaerin Unnie naman na halatang gulat na gulat pa at mukhang galing sa pag-iyak.
Napatigil naman si Dara Unnie sa pag-iyak..or should I say sa pag-arte niya?
Oo na.
Planado 'tong lahat ni Dara Unnie at Taeyang Oppa. Nadamay lang naman ako dito eh.
"J-jiyong?" takhang tawag ni Chaerin Unnie kay Jiyong Oppa.
Bigla namang lumapit si Jiyong Oppa sa kanya at niyakap siya. Pinunasan din niya ang luha ni Unnie at pinatahan.
"Why are you crying?" tanong ni Oppa kay Unnie.
"Akala ko patay ko na.." sabi ni Unnie at patuloy pa rin sa pag-iyak.
Napatingin naman ako kay Dara at Taeyang na parehong nakangisi.
Nagtagumpay na ang plano nila...
Lagot kami kay Chae Unnie nito.
Humiwalay naman bigla si Chae Unnie sa pagkakayap. Tumalikod siya at binuklat ang kumot.
Kumunot naman ang noo niya nang makita niyang si Daesung Oppa yun na natutulog lang at partida! Naka-nganga pa.
"Si Daesung talaga, kung matulog akala mo patay." bigkang sabi ni Taeyang Oppa na halatang umiiwas sa masamang tingin ni Chae Unnie.
"Hoy, Dara! Anong 'Wala na siya' ang pinagsasabi mo?" nakakatakot na tanong ni Chae Unnie.
"Ha? Ah..yung...yung dragon ball ko wala na! Hinahanap ko nga eh! Huhu Minzy tulungan mo ako! Hanapin natin ang dragon ball na may siyam na bituin!" palusot ni Dara at talagang dinamay pa ako.
"Wait." -Jiyong Oppa bago ngumisi kay Chae Unnie.
"Did I heard you right? You said...'Jiyong, mahal na mahal kita'.."
Bigla namang namula si Chae Unnie. "Ano? Di ko sinabi yun ah! Tabi nga diyan. Uuwi na ako!" galit na sabi ni Chae Unnie at naglakad palabas. Pero agad din siyang hinila pabalik ni Jiyong Oppa at niyakap. Narinig pa namin siya bumulong kay Unnie ng..
"I love you more."
***
Ang baduy ng chapter na 'to lol haha
BINABASA MO ANG
Occupation: My EX's Personal Maid
Hayran KurguName: Chaerin Lee Age: 22 Hometown: Manila, Philippines Gender: Female Civil Status: Single Occupation: ..... . . . MY EX'S PERSONAL MAID (>_<") Written by: Darkest_Senyorita (January 20, 2016)