Occupation: My EX's Personal Maid

[34] Heartbreak

It was like a magical love story..

A story which never met it's Happily Ever After....

Just an Ending.

***

"Chae..." alam kong si Dara ang tumatawag sa akin. Kagagaling lang namin sa letseng party na yun! Ang galing kasi ng tatay ko eh, sinabutahe pa pati si Kris!

"Hayaan niyo muna ako,please?" patuloy lang ako sa pag-iyak. Hindi ko pa rin nakakausap si Jiyong. Kanina ko pa siya tinatawagan pero hindi siya sumasagot.

Kinuha ko ulit ang cellphone ko at tinawagan siya.

'The number you dial is busy at the moment. Please try to call later.'

'The number you dial is busy at the moment. Please try to call later.'

'The number you dial is busy at the moment. Please try to call later.'

"Kyaahhhhh!!!" sumigaw na ako sa sobrang galit. Halo-halong emosyon na ang nararamdaman ko ngayon.

Nalulungkot...kasi malabo na naman ang relasyon namin ni Jiyong.
Nagagalit...dahil sa ginawa ng tatay ko.
At inis...dahil alam ko sa sarili ko na kahit magalit ako, tatay ko pa rin siya..

Hinagis ko na ang lahat ng mahahawakan ko. Ayoko na. Nakakapagod nang masaktan...

"Chae, ano ba--"

"CHAERIN. LUMABAS KA DITO."

"Hindi ako lalabas hangga't hindi ko nakakausap si Jiyong!" sigaw ko at niyakap ang sarili ko.

Walang kahit na anong ilaw sa kwarto ko. Tanging ilaw lang ng buwan...ang dilim. Ang lamig..pero walang makatatalo sa lamig na nararamdaman ko ngayon..

"Jiyong Oppa..."

***
Jiyong's POV

"Jiyong! Saan ka ba pupunta?!"

"Sandali lang, hintayin mo kami!"

"Jiyong, ano ba?! Jiyong!"

"Jiyong!!"

Sumakay ako sa kotse ko at nagdrive papalayo sa lugar na yun.

Bullshit.

I thought everything is alright. I thought everything was damn fine!

What the hell is this?!

I drove to the nearest bar. I want to get drunk all night. I want to forget. I want to forget everything.

Kung pwede lang akong magka-amnesia, maybe i'm still lucky.

Nakainom na ako ng marami pero bakit wala pa rin?

I look around the area. Drinking...Smoking...Flirting... Mukhang wala lang ding maitutulong ang alak.

I decided to walk outside...to freshen up..Iniwan ko na ang kotse ko dun. I just walk to the direction my feet want to go...

And before I knew, I was on a park.

This park...it looks familiar. But I know I'd never been here.

My eyes darted to a couple from not a far. They are both sitting on a bench..looking at the stars.

"Love, gaano mo ako kamahal?"

"Sobra..sobra-sobra na hindi ko alam ang gagawin kung wala ka."

"Eh, paano kapag nawala ako sa'yo? Anong gagawin mo?"

My body breaks down for a sudden realization.

"Oppa, anong gagawin mo kapag nawala ako sa'yo?"