Occupation: My EX's Personal Maid

[3] Amnesia?!

****
Chaerin's POV

Kanina pa ako tinitignan ni Jiyong ng masama. Malamang, sabihin ba naman ni Bom na dati kaming mortal enemies eh.

Nandito kami ngayon sa loob ng Lamborghini niya. Dalawa lang kami dahil may asikasuhin pa daw si Bom. Pero bago siya umalis sinabi niya sa akin na, 'Tandaan mo 'to, wag na wag mong sasabihin sa kanya na ex ka niya, wag mo ring ipapaala sa kanya ang nakaraan niyo. Itatago mo na dating naging kayo. Mag-imbento ka na lang sa harap niya. Basta, WAG MONG SASABIHIN NA NAGING KAYO, maliwanag? Saka ko na sasabihin ang dahilan kapag na ka uwi ka na...'

Susundin ko na lang ang sinabi niya. Bom knows the best naman eh.

"Get down." Bigla na pang siyang bumaba. Hinintay ko na pagbuksan niya ako ng pinto pero hindi niya ginawa. Nag-iba na nga pala siya.

"Nasaan tayo?" Tanong ko. Pumasok kasi kami sa isang white building na sa tingin ko nandoon ang dorm niya.

Sumakay kami ng elevator at nakarating sa 16th floor na wala siyang sinasabi. Pero sumusunod pa rin ako kahit hindi ko alam kung PA niya na ba ako.

Binuksan niya ang pinto ng dorm, buong 16th floor sa kanya lang. Pagbukas niya ng pinto, dirediretsyo siya sa pagpasok habang ako, tulaley na here.

Ang ganda! White and Black ang kulay. Ang classy tignan, ang elegant pero ang lungkot?

"I will shut the door if you just stay there." Pumasok na rin ako.

Umupo siya sa may couch kaya naman naupo na din ako sa katapat na sofa. 10 minutes of deadly silence ang nangyari kaya naman ako na ang nagsalita.

"Wag mo nga akong titigan! Alam kong maganda ako,"

"Who says your beautiful? Such a liar. Im just checking your face, checking if I really know you. But I can't remember." Sabi niya.

"Ano ba kasing pinagsasasabi mo? Anong hindi mo ako maalala? Saka wag mo nga akong English-in! Alam kong marunong kang magtagalog dahil naiintindihan mo ako."

"I have amnesia."
.
.
.
.

AMNESIA O_O

"P-pero bakit?...paano?" di ako makapaniwala. Baka naman jino-joke lang ako nito ni Jiyong.

"I don't know. I can't remember."

Tinding amnesia naman niyan!

"Do you really know me? Can you tell me something about me, the old Jiyong?" Para siyang nagmamakaawa na hindi ko maintindihan.

"W-wala ka na talagang...naalala? Kahit konti? Kahit konting tungkol sa iyo noon?"

Umiling siya. "They keep it a secret and decide no to tell me."

"Sige na nga..." ay teka! "Pero sa isang kondisyon!" Kumunot ang noo niya.

"What?"

"Tanggapin mo na akong PA, jebal?" Galing siya sa Korea kaya alam kong naiintindihan niya yun.

"Fine, so that you can also tell me about myself when we ate together." Yes! Pero teka, sabi ni Bom...wag daw akong Nagkukwento tungkol sa nakaraan. Ibig sabihin kailangan kong magsinungaling pa? Ano naman kayang ikukwento ko?

"Now tell me,"

"A-ano...ikaw? D-dati? Uhmm, ikaw si Kwon Jiyong. Ah, d-dati kasi...highschool na nang makilala kita. 1st year pa lang schoolmate na kita, sikat ka rin sa school kasi kasama ka sa Dance Club at maraming nagkakagusto sayo. Yung tipong kahit saan ako magpunta, maririnig ko ang pangalan mo. Pero, 4th year na kita naging classmate."

"Why?"

"K-kasi...dahil sa madalas kang nasa practice ng dance club tapos naging team captain ka pa ng varsity team, nakakalimutan mo na yung mga dapat talagang ginagawa ng estudyante kaya madalang kang ma-section one. Pero, matalino ka naman kaya babalik ka sa section one nung 4th year."

"So, you mean, I'm good in playing sports? And i'm smart? Cool...go on."

"Uhm, ano pa bang gusto mong malaman?" Totoo lahat ng sinabi ko kanina. Lahat yun totoong nangyari.

"What happened when we were in fourth year? You said we're great enemies, right? But why?"

"H-ha? A-ano kasi...uhm..."

Ang totoo niyan, hindi kami naging magkaaway. I mean never. We're great friends back then. We're super close na aakalain mong may relasyon kami...

Wala na! Napapa-english na din tuloy ako!

"Because?"

"Uhm, dahil nga matalino ka at gusto ng lahat. Kaya naman gusto kitang mahigitan. Para maging proud naman ang parents ko sa akin..."

"That's bad. You want your parents to be proud on you but your doing the bad thing to me?"

"Kasi...mahal na mahal ka ng magulang mo...sobrang pinagmamalaki ka nila. Hindi katulad ko,"

"Insecurity ang envy? Tsk!"

"Teka nga! Akala ko ba kwento mo? Eh bakit buhay ko na ang pinag-uusapan? Madaya ka naman."

"Tsk." aba't siya pa galit!

Napatingin ako sa kanya. 

"Tell me more."

Nagkwento ako ng nagkwento sa kanya. Puro kasinungalingan. Bakit ba kasi kailangan kong itago?

Napasarap ang kwentuhan namin na di ko na nanalayan ang oras. Puro mga conflicts and story plot twist nga lang na nababasa ko sa mga love story ang kinukwento ko sa kanya eh. Buti na lang naniwala siya.

"It's already late. You should go home." Sabi niya at pumunta na malapit sa pinto at pinagbuksan ako.

"Uhm, hindi ko kasi alam ang lugar na 'to saka hindi ako susunduin ni Bom." Sabi ko.

Na pahinga naman siya ng malalim.

"I don't want to drive anymore. Im tired. You sleep here."

"H-ha?!"

"Don't worry, I will sleep on other room."

"O-okay...."

"But if you want to be beside me, just tell me." Kinindatan ako ng loko.

"Pervert!" Sigaw ko.

"Green minded." ayan. Back to suplado mode na naman siya.

Hinatid niya ako sa isang kwarto doon na sa tingin ko kwarto niya? Pero walang masyadong nakalagay.

Nagpa-deliever muna siya ng pagkain para sa dinner saka kami nagpahinga.

Okay na din dito kaysa naman maligaw ako sa labas at kung ano pang mangyari sa akin. Pero...

Haaayyyy