HERKESE MERHABA.
Evet final bölümü geldi ve böylece 2 senedir süren bu maceramda sona ermiş oldu. Öncelikle son gelen bölümlerin, sadece final bölümü değil ondan önceki birçok bölümün, yetersiz olduğunu, çabuk geçişlerle dolu olduğunu biliyorum ve bu yüzden gerçekten üzgünüm. İlk bölümden son bölüme kadar çok daha güzel şeyler yazmak isterdim, sizlerin çok daha güzel şeyler okumanızı. Özellikle de daha sağlam bir bölümle veda etmeyi isterdim, maalesef olmadı. Bunun birçok sebebi var fakat bunların hiçbiri beni tam anlamıyla haklı yapmaz. Ve... İşte bu bir veda yazısı ve ben tam ne diyeceğimi bilemesem de kısaca Bitik'in bende ki öneminden bahsedeceğim. Hiçbir zaman çok güzel yazdığımı düşünmedim, hiçbir bölümüne bayılmadım. Yazarken sinir krizleri geçirdim çünkü bir türlü olmuyordu. Sanki zirveye tırmanmam gereken bir dağ vardı, fakat ben zirveye ulaşmak yerine hep zirveden uzaklaşıyordum. Çok eski olanlar, yani 2 sene önce ilk yazdığım zamanlar buradan olanlar bilirler, berbattım. Gerçekten bu konuda çok katı düşüncelerim var, şu an da da güzel yazmıyorum, çok fazla hatam ve eksikliklerim var fakat 2 sene önceki halime göre epey yol kat ettim. Zirve ile aramda hala çok fazla mesafe var ama zamanla azalacak, bu konuda elimden geleni yapacağım ve ileride, eski yazdıklarım için daha çok çıldıracağım. Her ne olursa olsun Bitik'i yazdığım için, Beste kadar güçlü bir karaktere sahip olduğum için çok şanslıyım. Hem burada yazma platformunda, hemde kendi hayatımda çok bunaldığım anlarda zihnimdeydi. Keşke onu daha iyi yansıtabilseydim, hissettiklerini sizlere daha net hissettirebilseydim. Bitik benim yazdığım, daha doğrusu yayımladığım ilk hikayem ve Allah nasip ederse son da olmayacak. Belki burada, belki başka bir platformda daha iyi şeyler ortaya çıkartmak isterim. Zaman gösterecek.
Şimdi de sıra teşekkür kısmında.
Öncelikle yayımlamaya başladığım ilk günden beri okuyan, evet o rezil zamanlarda bile, Berşen'e çok çok çok teşekkür ederim. 2 senedir buradaysam, yazmaya başladıysam ve devam ettirdiysem gerçekten bu onun sayesinde. O, düştüğümde elini uzatıp beni kaldırandı, her türlü anımda beni sakinleştirebilen, beni anlayan çok ama çok nadir insanlardan, hatta tek insan, her şey için çok minnettarım. Ve buna kesinlikle itiraz edecek, ve bende tekrar itiraz edeceğim, 2 buçuk senedir bu olay devam ediyor.
Sonra bu hikayenin ilk tanıtım bölümünü kağıda geçirirken yanımda olan arkadaşım Rabia'ya da çok teşekkür ederim. Yüksek ihtimalle bunu okumayacak, ama önemli değil. Burada Bitik'i paylaştıysam bu onun sayesinde. Ve çoğunlukla yanımda olduğu beni anlamaya çalıştığı içinde çok teşekkür ederim.
Ve, aslında burada birçok ismin geçmesi gerekiyor, okuyan çok fazla kişi yok, hatta belki 10 kişi vardır toplam, bilmiyorum, beğeni sayısıyla değil, yorum sayısıyla ilgilendim hep. Çünkü beni geliştiren şey o yorumlarda ki eleştirilerdi. Ve neredeyse yazdığım her bölüme yorum yapan Süreyya'ya da çok teşekkür ederim. Sonuna kadar okuduğun, bana destek olduğun için.
Ve diğer tüm okuyucularıma, kıymetli vaktinizden ayırıp okuduğunuz için teşekkür ederim. Gözlerinize sağlık dilerim ve hepinize gerçekten çok içten bir şekilde teşekkür ederim.
İleride, belki başka bir hikayeyle tekrar burada olurum, dediğim gibi bunu zaman gösterir. Ama eğer gerçekten geri dönüş yaparsam, şu an yazdığımdan çok daha iyi yazacağım. Evet son bir şey daha söyleyip vedamı bitireceğim.
Kesin olmamakla beraber, büyük ihtimal, 17 Haziran Cuma günü, Bitik adlı hikayem buradan kaldırılacaktır. Yukarıda söylediğim gibi hikayemin hiçbir bölümünü neredeyse sevmiyorum ve burada durması gelecek sürede sinirlerimi bozabilir.
Anlayışınız ve desteğiniz için çok teşekkür ederim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİTİK
Teen FictionSonbaharın gelmesiyle yere düşen yapraklar gibiydim ben, kalıcı değildim hayatta. Ne tutunacak bir dalım ne sığınacak bir ailem vardı. Bana tek öğretilen şey öfkeydi, acıydı. Yara almayı, yara vermekten çok önce öğrenmiştim halbuki. En çok zararı ki...