A Perfect Game (voltooid)

23. Het AF Bal.

23

Het was bijna negen uur en Anne had al vele vrienden mogen begroeten. Iedereen wist haar te vertellen dat ze er stralend uitzag. Alle aanwezigen leken het naar hun zin te hebben en daar was ze blij mee, maar het enige wat zij wou, kwam net binnen lopen.

Samen met zijn vrienden kwamen de "Famous Four" binnen, maar Ryan was de enige die ze zag. Zijn vrienden mochten er op en top uitzien in hun dure pakken, maar hij stal de spotlight met zijn zwarte kleding die alles wat aantrekkelijk aan hem was leek te benadrukken.

Terwijl de vier begeerlijke vrijgezellen een weg naar haar baande, werden ze gevolgd door werkelijk alle aanwezige vrouwen en ontstegen uit kelen ongewild zuchten. Zich schrap zettend voor de golf van begeerte die onvermijdelijk zou volgen, door zijn fysieke nabijheid, ontmoette ze de mannen met een stralende lach. Alex, Dion en Kevin begroeten haar met een zoen op haar wang. Ryan drukte een korte kus op haar lippen en zijn hand gleed naar haar onderrug waar hij bezitterig bleef liggen.

"Welkom op het jaarlijkse bal van de AF. Er zijn hapjes en drankjes en in de garderobe kunnen jullie je jas afgeven."

Aangezien ze dit al de hele avond zei, kwam het zonder stotteren uit haar mond. Maar nu ze eenmaal in Ryans ogen keek, leken woorden een moeilijk iets. Kevin stootte zijn maatjes en zei:

"Dank je Anne. Je ziet er vanavond stralend uit, wist je dat?"

Alleen een klein knikje gaf aan dat ze hem had gehoord. Ryan zei niets over haar uiterlijk, maar de bijna onfatsoenlijke blik die hij over haar lichaam liet glijden, sprak boekdelen. Ze was zeer tevreden. Hij stak zijn hand naar haar uit en ze liet haar hand in de zijne glijden. De wereld om haar verdween. Ze zouden het wel snappen toch?

Ryan dronk haar aanzicht in. Kevin had gelijk. Ze straalde vanavond. Hij keek in haar blauwe ogen en las beloftes die alleen voor hem bedoeld waren. Samen liepen ze naar een rustige hoek, waar ze na zo lang wachten zijn stem weer kon horen.

"Ben je tevreden met mijn kleding?" vroeg Ryan, die nog steeds haar hand vasthield.

Anne liet haar blik langzaam over zijn lichaam glijden, van voeten naar kruin. Ze moest haar best doen om niet al haar emoties op haar gezicht te tonen. Het zou ongepast zijn om haar in dit gezelschap te laten gaan. De avond duurde nog lang en er zouden andere gelegenheden komen waarin ze hem zou kunnen tonen hoezeer zijn kleding haar aanstond.

"Zeer tevreden", gaf ze als antwoord.

"Ik moet straks nog een welkoms woord uitspreken en dan heb ik mijn handen vrij."

Zijn duim draaide langzame cirkels in haar handpalm en ze voelde haar zelfbeheersing wegsmelten. Ze trok haar hand terug en vroeg op haar meest neutrale toon:

"Hoe ging de wedstrijd vanmiddag?"

Ryan fronste zijn wenkbrauwen en antwoordde:

"We hebben gewonnen, maar het was niet de meest briljante wedstrijd die ik ooit gespeeld heb."

Hij schoof dichter naar haar toe.

"Ik was er met mijn gedachten niet echt bij."

Voordat ze kon reageren kwam de gastvrouw Ingrid Johansson naar hen toe lopen.

"Ik heb hier alles onder controle, Anne. Paul heeft besloten de opening naar achteren te schuiven, dus heb je even tijd voor jezelf."

Met een onfatsoenlijke interesse voor een gelukkig getrouwde vrouw, zat ze Ryan op te nemen. De man leek in het bezit van een magnetische aantrekkingskracht waar vrouwen van alle leeftijden door werden aangetrokken.