A Perfect Game (voltooid)

41. Vertel het aan de wind.

41

De deur in de keuken die toegang gaf tot de wijnkelder zat niet op slot.

Tot haar vreugde ging het licht automatisch aan. Ze liep de treden van de solide trap af en keek vol ontzag rond in de ruimte die het woord kelder niet waardig was.

Qua grootte besloeg het bijna het gehele vloeroppervlak van de bovenwoning. Maar het was vooral de omvang van de rekken vol wijnflessen die haar duizelden.

Minstens vijfhonderd flessen had Stuart achtergelaten. Ze had hem eens horen zeggen dat hij geen flessen in zijn collectie had onder de honderdvijftig dollar. Dat betekende dat hier voor minstens vijfenzeventigduizend dollar aan flessen lag.

Anne die geen verstand van wijn had koos op puur geluk twee rode en twee witte flessen.

Met haar handen vol keerde ze terug naar de keuken en begon met de maaltijd. Alex nam alles goedkeurend op en lachte bij het zien van de drankflessen op het keukenblad.

"Geef je een feestje?"

"Ik wist niet waar je voorkeur naar uitging, dus heb ik van alles maar wat gepakt. Als je smaak er niet bij zit dan zoek je beneden maar een andere uit. Keuze zat."

Nieuwsgierig daalde Alex af.

"Sodeju", hoorde ze hem zeggen, "Dat is veel wijn."

Ze hoorde wat geschuif met dozen en flessen die rinkelden. Met een triomfantelijk gezicht keerde hij terug. Hij hield een duur uitziende fles whisky omhoog.

"Die is voor straks."

Alex dekte de tafel en Anne haalde het uienbrood uit de oven. Ze deed de uiensoep in kommen en serveerde de in repen gesneden stukken brood erbij. Voor de hongerige maag was het een goed begin.

Anne had ook trek doordat ze bij Mollie haar avondeten niet haar aangeraakt. En zo had ze gemerkt, huilen maakt hongerig. Haar lieve vader had haar aangehoord, maar ze kon merken hoe gefrustreerd hij was dat hij niets voor haar kon doen.

Vrouwen luisterden, mannen kwamen het liefst direct tot actie. Daarom zat ze zo te dubben over Alex. Wat kon ze hem vertellen? Het was o zo belangrijk om niets tegen Ryan te vertellen en zou Alex dat kunnen begrijpen?

Alex vulde Anne haar glas bij en keek bedachtzaam hoe hij hetzelfde deed voor zichzelf. Hij merkte op:

"Mensen denken altijd dat miljonairs verstand hebben van goede wijn. Ik weet niet hoe ze daarbij komen?"

Er verscheen een kleine glimlach om Anne's lippen.

"Ik denk dat het voor veel mensen heel desolusionerend is om er achter te komen dat miljonairs ook maar gewoon mensen zijn. Met dezelfde problemen als zij. Het enige verschil is dat miljonairs niet alleen meer geld hebben, maar ook vaak meer problemen."

De wijn had haar loslippig gemaakt.

" 'Met grote macht komt grote verantwoordelijkheid'. Dat zei Ben Parker, de oom van Spiderman. Je mag lachen als je wilt, maar ik heb dit altijd gezien als een wijze les."

Alex zat haar intens op te nemen. Hij voelde dat ze hem iets duidelijk wilde maken. Anne zag zijn oplettende blik  en veranderde direct van onderwerp. Zo spraken ze tijdje over koetjes en kalfjes.

Anne greep haar glas en wou een slok nemen, maar zag dat haar glas leeg was. Zo ook de flessen.

"Aha", riep Alex, " Tijd voor de whisky."

Ze spoelden snel de borden van de maaltijd af en zette ze in de vaatwasser. Alex zocht een muziekje uit en Anne pakte glazen en ijsblokjes. Samen lieten ze zich op de bank zakken. Ze zaten elk aan een kant met hun rug tegen de armleuning.