A Perfect Game (voltooid)

10. 'Je staat weer niet op te letten, sukkel!'

10

Dit hield ze zich ook voor terwijl ze de volgende dag het stadion betrad en zich een weg door de mensenmassa baande richting haar plaats achter de dug-out. Nog voor ze plaats kon nemen, ging haar mobiel af. Met een zwaai zette ze haar rugzak bij haar voeten. Er verscheen een brede glimlach op haar gezicht toen ze het nummer van de beller herkende. "Broertje, hoe gaat het met je?" Als medewerker van de AF in Zuid Europa spraken ze elkaar regelmatig. "Best", hoorde ze in de verte. "Ben, je moet wat harder praten. Ik kan je moeilijk verstaan omdat ik in Yankee Stadium zit", riep Anne in de telefoon. "Zet je laptop aan, dan kunnen we chatten."

Benieuwd naar wat Ben te melden had, nam ze haar laptop uit de rugzak en zette haar voeten op de betonnen rand voor haar zodat de laptop comfortabel op haar knieën rustte. "Er woedt in Portugal een enorme bosbrand die al vele hectare bos heeft vernietigd en mensen dakloos en berooid achterlaat. Volgens de brandweer kan het nog wel enkele dagen duren voordat alles onder controle is, maar het geval doet zich voor dat de voorraden die nodig zijn om de brand te bestrijden bijna op zijn. Zonder de juiste materialen is de situatie hopeloos. Ik wou de hulp van de AF aanbieden bij het bestrijden van de brand, maar ook een actieve rol spelen bij de heropbouw. Vooral bij dit laatste punt vraag ik je mening." Anne voelde zich bezorgd om haar bevlogen broer. Hij zou alles in het werk stellen om de getroffenen in deze ramp te steunen. Snel tikte ze haar respons. "Wat het punt van heropbouw betreft, het meest voor de hand liggend is het steunen van een plaatselijk bouwbedrijf of een andere partij die voor heropbouw kan zorgen. Mocht er nog niets geregeld zijn, zorg er dan voor dat de gedupeerden contact krijgen met een bouwbedrijf waar wij ervaring mee hebben. Doe wat je nodig acht."

"Oké. Hoe bevalt New York? En hoorde ik je zeggen dat je in Yankee Stadium zit? Weet Claudia wel dat je onder kantooruren spijbelt?" "Ha! Je weet net zo goed als ik dat Claudia me alleen naar wedstrijden laat gaan als ik telefonisch bereikbaar ben en mijn dagelijkse rapporten lees. En New York bevalt uitstekend. De stad is zo veelzijdig en de mensen zo bijzonder dat het moeilijk is om uit te leggen. Als je nou eens op bezoek zou komen dan kun je het voor jezelf ervaren!" Ben was nog niet bij Anne in New York geweest en ze zou hem graag aan de mensen willen voorstellen die belangrijk voor haar waren. Inclusief de man die niet wist dat ze bestond. Haar blik gleed kort langs de mannen op de diamant.       "Jammer genoeg is mijn schema de eerst komende tijd volledig geboekt, maar ik hoop ergens in december een bezoek aan New York te kunnen maken. De groeten." "Oké, broertje. Ik spreek je spoedig weer. Doe je voorzichtig? Doei."

Anne sloot de chatsessie af en keek vertwijfeld naar het beeldscherm. Het korte contact met haar drie jaar jongere broer deed haar beseffen hoezeer ze haar familie miste. De AF maakte het mogelijk dat ze haar levensdoel kon verwezenlijken, maar toch vroeg ze zich wel eens af hoe het kwam dat ze nu meer uren werkte dan tien jaar terug. Waar was de voldoening gebleven die ze kreeg bij elke nieuwe taak die ze oppakte? Het leek wel of het merendeel van haar tijd nu werd besteed aan het lezen en schrijven van rapporten en het bijwonen van vergaderingen waar doelgericht overleg niet in de agenda was opgenomen. Langzaam aan was ze veranderd in een manager die het contact met de doelgroep dreigde te verliezen.

Met de laptop op schoot , schreef ze verscheidene e-mails, las ze drie rapporten en maakte nog wat aantekeningen voor Claudia. Verdiept in haar werk ontging haar compleet dat de honkbalwedstrijd was begonnen. Ook merkte ze niet dat ze met veel aandacht werd bekeken door de aanwezige fans.

Ryan had haar vrijwel direct zien zitten. Hij had bewondering voor de jonge vrouw die zonder te weten hoe de fans op haar zouden reageren naar de wedstrijd was gekomen en nu onverstoorbaar als altijd niet op de wedstrijd lette. Ze prikkelde zowel zijn aandacht als zijn ergernis. Na alle aandacht in de media betreffende zijn faux pas en de haar toebedeelde rol hierin had hij toch verwacht dat ze iets meer interesse in hem zou tonen. Zonder overdrijven kon hij zeggen dat veel vrouwen hem aantrekkelijk vonden. Hij werd beschouwd als een van New Yorks meest begeerlijke vrijgezellen.

Vanaf het derde honk zag Alex Romano hoe Ryan in gedachten verdiept was. Met een korte sprint overbrugde hij de afstand. Alex gaf de shortstop een venijnige knijp in zijn bovenarm. "Wat ben je aan het doen, Alex?" Gepikeerd wreef hij over zijn bovenarm. "Je staat weer niet op te letten, sukkel! Het wordt tijd om de hand van de dame te forceren om ervoor te zorgen dat ze je ziet, want dit is gewoon beschamend. "Hoe?", hoorde hij zichzelf vragen. Het was toch minstens tien jaar geleden dat hij aandacht van een vrouw had moeten trekken. Ongelovig gooide Alex zijn handen in de lucht. "We bedenken wel iets, maar in vredesnaam concentreer je!"

Terwijl de Yankees het veld aan het verdedigen waren, sloot Anne haar laptop. Een blik op het scorebord liet haar weten dat ze net aan de derde inning waren begonnen. De stand was 3-3. Ze kocht een pretzel, een beker frisdrank en met haar voeten op de betonnen rand voor haar volgde ze het spel. De Yankees verdedigden met succes de stand. Ze kwamen terug van het veld om zich op te maken voor een slagbeurt.

Ryan vermeed op naar de vrouw boven de dug-out te kijken, terwijl hij aan het bedenken was hoe hij het beste contact met haar kon leggen. Alex had gelijk. Zoals het nu ging kon het niet langer. Hij kon zich ondanks zijn bewezen kwaliteiten geen blunders zoals laatst veroorloven. Onrustig nam hij wat drinken, liep soepel de twee treden op om zich bij Kevin en Alex te voegen die hij het hek stonden.

Anne's blauwe ogen volgden hem van het veld naar de dug-out, maar hij gaf geen blijk van interesse. Hij keek niet eens in haar generale richting! Twee inningen later was er nog steeds niets gebeurd. De reporters hadden het fout gehad, bedacht ze teleurgesteld. Als Ryan belangstelling voor haar had, zou hij dit toch wel laten blijken? Dan zou hij toch minstens een poging hebben gedaan om contact met haar te zoeken? Aan de andere kant ontspande ze een beetje. Dit hele verhaal zou snel genoeg overblazen. Dan zou alles weer terugkeren naar normaal.