KELEBEĞİM {TAMAMLANDI}

2.Vazgeçmek*

Multimedya ; Zeyno ve giydiği elbise 💕
İkinci bölüm. "Vazgeçmek"
Sana
Ne zaman seni düşünsem,
Yağmur yağıyor
Islanıyor toprak.

Camları açıyorum ardına kadar
Islak toprak kokusunu çekiyorum ciğerime
Sen kokuyor toprak.

Ne zaman seni düşünsem
Islanıyor toprak.
Düşüyor gözyaşlarım,
Hasret kokuyor toprak.

Okuduğum kitabı kapatıp yandaki masaya koydum.

Kitapta ki cümleler beni derinden etkilerken yine onu düşünüyordum .

Beni görmeyişini onu bu kadar severken beni görmeyişini .

İnsan sarılmadan özler mi ? Kokusunu içine çekemeden özler mi ?

Ben onu özlüyordum işte .

"Zeyno " içeriden bağıran yengeme gözlerimi devirdim ,acaba yine ne isteyecekti .

Aşağıya inip baktığımda Aslı yengem ,Ayşe cadısı ve annem oturmuş televizyon izliyordu .

"Efendim " dediğimde cevap ister gibi yüzüne baktım .

"Yüzünü gören cennetlik neyin var canım " diyerek sahte bir gülümseme sunduğunda cevap verdim .

"Bir şeyim yok hava alsam geçer , dışarı çıkabilir miyim anne ?"

"Çok geç kalma " başımı sallayıp ceketimi aldım . O sırada yanıma gelen yengeme ne var der gibi başımı salladım.

"Bir saate gel akşam Bar'a gidiceğiz"

"Ya ben gelmesem olmaz mı ?"

"Abinde gelmeni istemiyor , fakat Ali bizi sevgilisi ile tanıştıracakmış kızı tanımıyorum bile sen yanımda ol "

Kalbime inene ağır bir yük ile ne yapacağımı şaşırdım , yengemin dediklerini algılamıyor bayılmamak için direniyordum.

Evet Ali 'i bir çok kızla görmüştüm içim parçalansa da susmuştum çünkü onlar tek gecelikti biliyordum , ama şimdi sevgilim sıfatına koyduğu kişi önemli olmalıydı .

Bu gerçekle başım dönerken kapının kulbuna tutundum . Ayaklarım tutmuyor dizlerim titriyordu , içimde öyle bir ateş vardı ki ne yapsam geçmeyecek gibi .

Yengemin iyi misin sorularına cevap vermeden evden çıktım .

Koşarak alt sokakta ki parka doğru gittim.

Arabaların korna seslerini duymuyor önüme bile bakmadan hıçkırarak ağlarken sadece koşuyordum .

Şu zamana kadar beni görmemişti , beni kardeşi olarak görmüştü , yanımda tek gecelik kadınlarla öpüştüğü bile olmuştu ama benim kalbim artık daha fazlasını kaldırmıyordu .

"Bitti anladın mı " bağırdım . İnsanlar bana deli gibi bakarken avazım çıktığı kadar bağırdım .

"Sana olan aşkım , sevgim , saygım bundan sonra bitti "

"Yeni bir sayfa açacağım anladın mı ?"

"Vazgeçiyorum çünkü çok yoruldum "

"Ufaklığın senden vazgeçiyor "

Ali'ye söyleyemediklerimi sokaklarda bağırırken yanımda oturan birinin varlığını hissettim.

Yanımı döndüğümde en fazla yirmi bir yaşlarında olan mavi gözlü sert çene yapılı kiraz gibi kıpkırmızı dudaklı olan bir adamla karşılaştım , adamı kesmeyi bırakıp gözlerine baktım.

"Sende kimsin " dediğimde sesim ağladım için boğuk çıkmıştı .

"İnsan " dediğinde gözlerine alayla baktım.

"Onu görüyorum , neden yanım da oturuyorsun "

"Bilmem hiç deli bi kızla yan yana oturmamıştım " dediği şey ile gözlerimi devirdim . Dışarıdan kendi kendine bağıran birini görsem bende deli zannederdim herhalde .

"Pekala sor bakalım bu deli kız niye ağlıyor "

"Banane " diyerek bana baktığında sinirle kaşlarımı çattım.

"Öküz müsün az derdimi dinlesen ölür müsün "

"Derdini dinleyeceğim küçük , ama şuan zamanım yok çok yakında dinleyeceğim " diyerek uzaklaştı.

Daha adını bile bilmediğim yabancı bende garip bir merak duygusuna iterken eve doğru yol aldım .

Bu gün güçlü olma günüydü .

⭐️🌙⭐️🌙

Eve girdiğimde hemen duş aldım bornozumu giyip yatağıma otururken saate baktım. Abimin gelmesine bir saat felan vardı , buda demek oluyordu ki hızlı hazırlanmam gerekti .

Hemen siyah dantelli iç çamaşırlarımı üzerime geçirip mor dizimin bir karış üstünde olan elbisemi giyindim.

Gerdanımı açık bırakan elbiseye ikili kolyemi takıp makyaj masama oturdum .

Eyelenir rimel ve şeftalili parlatıcımı sürüp saçlarıma fön çekip açık bıraktım.

Ayakkabılarımı da giyip saate baktım.

Harika on dakikam artmıştı . Günlüğümü açıp bir şeyler yazmaya başladım.

Uçurumun dibindeyim, bugün sevdiğim adamın sevgilisi ile tanışma zamanıydı . Elbet bir gün bu olacaktı ama buna daha hazır değildim .

Aşıktım bu çocukça bir aşk değildi biliyordum , çünkü öyle olsa kalbim acımazdı acı dayanılmayacak kadar çokken onları bir arada gördüğümde ne yapacağımı kestiremiyordum.

Kapım tıklatıldığında hemen günlüğü kapatıp yastığımın altına sakladım .

Gir dediğimde abim her zaman ki yakışlılığı ile bana göz kırpıyordu .

"Gidiyoruz meleğim hazır mısın "

"Hazırım " kaşlarını çatıp bana baktığında homurdansa da birşey demedi . Sanırsam yengem uyarmıştı , bu kadını bu zamanlar çok seviyordum işte .

Yengem beni gördüğü zaman ağzı açık bir şekilde bana bakarken sırıttım , içim kan ağlarken sırıttım.

"Oo bu ne güzellik "

"Teşekkürler sende öylesin " diyerek üzerine baktım . Zümrüt yeşili kısa bir elbise giymişti .

Arabaya doğru ilerlediğimizde içimden dua ettim.

Lütfen Allah'ım kalbimde ki acıyı dindir .

-

Lütfen yorumlarınızı eksik etmeyin benim için çok önemli yeni başladığım bir hikayede sizlerin desteği ve düşünceleri benim için çok önemli . 😸