KELEBEĞİM {TAMAMLANDI}

39.Her son bir başlanğıçtı

Otuz Dokuzuncu Bölüm . "Her Son Bir Başlangıçtı "

Keyifli okumalar .

-

Ah bu gün Ali'den ayrılıyordum . Kahvaltımızı yapmış bulaşıkları makinaya atmıştık . Şimdi ise müzik açmış oynuyorduk.

Evet evet oynuyorduk . Çılgınlar gibi dans edip enerjimizi atıyorduk . Birden Ali beni kendine çekip öpmeye başladı . Şoktan çıkıp ellerimi boynuna doladım ve ona karşılık vermeye başladım .

Öpüşü sıcaktı yangına çeviren , bir o kadar da soğuktu buz tutan . İçim de oluşan kelebekler biraz oldun beni yalnız bırakmıyor tepiniyorlardı .

Başımı hafif sıla çevirdiğim de onları gördüm .

Abim ve yengemi ellerim telaşlı bir şekilde titrerken hemen Ali'den ayrıldım . Ali ne olduğunu anlamaz gibi bana bakarken başını abimgile çevirdi.

Vücudu gözle görülür derecede kasılırken , tepki vermeyi unuttuk ..

Korku tüm benliğimi sarmış ele geçirmişti .

-

Ali'den

Kokmuyordum , ama kardeşim dediğim adama olanları anlatamadan bizi basması , işte bu işleri boka sarıyordu .

"Abi açıklayalım "diyerek Baler'e doğru yürürken sağ tarafıma inen yumrukla sendeledim . Zeyno ağlayarak bizi ayırmaya çalışırken sinirlendiğim bokta Baler'in  Zeyno'yu Dalya'nın önüne itmesiydi .

Baler Dalya'ya bakıp " Onu eve götür bu meseleyi Ali ile konuşacağız " dediğinde Zeyno öne atıldı ve abisinin karşında durdu , ah benim dik başlı meleğim .

"Konuşucak mısın yoksa dövecek misin? abi"

"Seninle sonra konuşacağız eve gidin"

Zeyno inatla Baler'i dinlemeyip benim yanına geldi .

" Onu bırakmam anlıyor musun abi"  yüzümde oluşan gülümseme ile Zeyno'nun elini sıkıca tuttum .

" Zaten sinirliyim Zeyno Şu lanet olası evden çık " diye bağırdığın da Zeyno'nun ürktüğünü farkettim , ama bu onu susturmaya yetmemişti .

" Onu Seviyorum ve bırakmam karşım da ki kim olursa olsun " dediğim de Zeyno benden güç almış gibi konuşmaya başladı .

" Biz utanacak birşey yapmadık sadece sevdik abi "

" Bu utanılacak birşey kardeşim bizle konuşmadan ve bize Nazlı 'ya gideceğim diye yalan söylemen utanılacak birşey " Baler tekrar bağırdığın da sinirle yumruklarımı sıktım .

-

Zeyno'dan devam ..

Göz yaşlarımı silip "Bunu eve karısı  olduğu halde kuma getiren biri mi söylüyor " dediğim de yüzüme inen tokatla neye uğradığımı şaşırmıştım . İlk defa abimin bana el kaldırdığını görüyordum .

Dalya'ya baktıgımda hayal kırıklığı ile bana bakıyordu , onu üzdüğümü hayal kırıklığına uğrattığımı biliyordum ama , ağzımdan birden çıkmıştı , pişmandım . 

Ali öne atılıp abime yumruğunu indirdi.

"Benim kızıma hiç kimse el kaldıramaz lan bu kardeşim dediğim adam bile olsa, onun abisi bile olsan bunu böyle bil " deyip bir yumruk daha attı.

Birbirleriyle yumruklaşmaya devam ettiklerinde ben bir köşeye çekilmiş , ağlıyordu .

Dalya abimin yüzünü avuçlayıp ona "Gidelim " dediğinde abim başını sallayıp kabul etti ..

Abim yanıma gelip kolumdan tuttu ve arabaya doğru sürükledi . Ali gelip elinden almaya çalıştığın da "Bırak gideyim " dedim ..

Ali bana bakıp konuştu .

"Vaz mı  geçiyorsun " hiç birşey demeden arabaya bindim.

Ben Zeyno Kahramanoğlu tabi ki vazgeçmemiştim . Her son bir başlangıçtı , bizim hikayemiz daha yeni başlıyordu ..

-

Yazım hataları olabilir , okumadan yazdığım gibi attım kusura bakmayın kelebekler 🌟

Hadi bakalım oylarınızı ve yorumlarınız eksik etmeyin . 💙

Sizleri seviyorum , esen kalın ..❤️