Sahte Yaşam

#21#Halüsinasyon

Medyada Deniz'in bakışı.

Gözlerimi açtığımda hastane yatağında yatar şekilde kolumda serum ve yanımda maç izleyen Çağrı vardı. Başım felaket bir şekilde ağrıyordu. Ama bana ne olmuştu?

Beşiktaş'ın gol atmasıyla Çağrı'nın gol be diye bağırışı kulaklarımı uğuldatmaya başlamıştı.

"Çağrı? Neden yatıyorum?"

Çağrı gözlerini televizyondan çekip bana odakladığında yüzünde anlamsız bir ifade vardı.

"Bilmiyorum. Topu almaya gittikten uzun süre dönmeyince peşinden gittim. Kalabalık başının etrafında toplanmış bir hemşire nabzını yokluyordu."

"Saat kaç?"

"Altı."

Telefonumu yandaki komidinden aldım ve Asya'yı aradım.

"Efendim?"

"Nerdesin?"

"Rüzgâr ile beraber evdeyiz, hazırlanıyoruz. Sen ne zaman geliceksin?"

"Gelemeyeceğim galiba."

"Noldu kötü bir şey mi var?"

"Saat altı Uzel daha ameliyattan çıkmadı ve ben bayılmışım."

"Ne!? Neden Deniz?"

"Bilmiyorum. Herhalde Uzel için üzüldüğüm içindir. Sen merak etme. Şey diyecektim benim takım elbiseyi hastaneye getirebilir misin?"

"Tamam getiririm. Sen kendine dikkat ette. Hem Uzel'e de üzülme. Birazdan çıkar. Hem koskoca İzmir'in en iyi özel hastanesine gelmiş. Bişicik olmaz merak etme. Altı - altı buçuk gibi getiririz. Hazırlanıp çıkarsın."

"Yok ben sonradan gelicem. Saat 9 10 gibi."

"İyi sen bilirsin. Takıyı ben alıyorum dimi?"

"Yani evet. Senin alman daha iyi olur. Benim kafam dalgın düşürürüm bir yerlerde. Sonra uğraş dur."

"Tamam kendine iyi bak."

"Baybay."

Telefonu kapatıp dayımı aramam gerekliydi. Sonuç olarak onun düğünü ve en yakınları bizdik.

"Efendim Deniz? Noldu bir terslik mi var?"

"Yok dayı bir şey yokta ben biraz gecikebilirim düğüne ama Asyalar gelecek."

"Hayırdır neden gecikeceksin?"

"Uzel daha ameliyattan çıkmadı. Bende ona üzüldüm herhalde bayılmışım. Hatırlamıyorum tam olarak. Ama gelicem merak etme bu mutlu günün de birazcık geç kalıcam o kadar."

"Ablam seninle gurur duyardı biliyorsun değil mi? Ondan kalan mirassınız siz bana. Sizin sağlığınızdan başka bir şey istemiyorum."

Annem. Evet annem. Neden bayıldığımı hatırlamıştım. Rukiye Teyze'nin annemle bir bağlantısı vardı. Ama ne? Rukiye Teyze neden bana taktı?

Kafamda bu düşünceler dolaşırken telefonu kapattım ve hızlıca psikoloğumun yanına gittim. Çağrı nereye gidiyorsun diye sorsada ona cevap verme gereği duymadım.

Kapıyı tıklatıp içeri girdim. İçeride hastası olsun yada olmasın umrumda bile değildi.

"Merhaba Aslı Hanım. Eğer müsaitseniz size bir şey sorabilir miyim?"

"A tabi Denizhan Bey. Buyrun oturun."

"Öncelikle hitapları ve Han ekini kaldıralım kendimi daha rahat hissederim."