Sahte Yaşam

#19#Dokunmak

Medyada Uzel'in dövmesi var. İyi okumalar.

Efe önde ben ve Uzel elele yürüyorduk. Alışverişimizi yapmıştık. Efe bir anda koşmaya başlayınca bende peşinden koşmaya başladım. Çünkü yola fırlayıp araba çarpa bilirdi. Onu tutup kucağıma aldım.
"Efe bir daha koşmayacaksın. Ya araba çarpsaydı? Babana ne dicektim ben?"

Uzel yanımıza gelip
"Aynen Efe'cim Deniz abin haklı. Ya ölseydin? Biz napardık?"

"Aman canım sen ağlamada ben istersen yürümem bile."

Bu çocuk yavşaklığı nereden öğrenmişti?
"Deniz karnım aç hamburger istiyorum."

"Efe daha yeni yemek yemedin mi?"

"Hayır yemek yiyeli 10 saat oldu."

"Tamam. Aşkım, şurada hamburgerci var. Canı çekmiş demek ki. Hadi gidelim."

Diyip Efe'nin saçlarını okşamıştı. Kesinlikle ileride çocuk istemiyordum. Baksanıza şimdiden çocuk Uzel'i bağladı. Benimle ilgilenmeyi kesti.

Yemeği yedikten sonra eve doğru giderken Efe hala kucağımdaydı ve artık kollarım ağrımaya başlamıştı.

"Hadi Efe yürü biraz kaç saattir taşıyorum seni."

"Sende amma güçsüzmüşsün ya. 18 kilo çocuğu taşıyamadın. Sevgilini nasıl taşıyacaksın?"

Ona cevabımı söylerdim ama daha çok küçük olduğu için psikolojisini bozmak istememiştim.

"Deniz kulağına bişi söyliycem."

"Ne söyliycen?"

Ona doğru eğilip kulağımı uzattım. Oda elleriyle ağzını siper edip
"Çişim geldi."

"Hayır Efe ben yaptıramam. Hiç kusura bakma. "

"Noldu Deniz?"

"Efe beyin tuvaleti gelmiş."

"E kendisi yapsın."

Fısıldayarak
"Daha tam olarak yapamıyo."

Efe bunu söylediğimi duymuş olmalı ki bana tekme atıp duruyordu.

"Tamam Efe yaptırıcam. Ama sadece bi kere. Başka yok."

Efe uysal bir şekilde kafasını sallamıştı. Az ileride kimsenin olmadığı bir çalılık vardı. Oraya gidip ona nasıl yapmasını gerektiğini anlattım. Her yer onun çişi olmuştu. Fermuranı çektikten sonra Uzel bana ıslak peçete uzatıyordu.

"Ben ona dokunmadım."

Uzel biraz garipser bir şekilde peçeteyi Efe'ye uzatmıştı.

"Sen nasıl baba olucaksın merak ediyorum Deniz."

Efe önden yürüdüğü için bizi duymuyordu.

"Aşkım o benim çocuğum değil ki. Hem ben evlenir evlenmez çocuğa abanmıycam. Şöyle bir iki yıl geçtikten sonra çocuk yapmak istiyorum."

"Aynen haklısın. Bak ne dicem hazır bu fırsat varken Efe'ye evcilik oynadığımızı söylesek ben anne sen baba olsan Efe'de çocuğumuz olsa hem bize de şimdiden pratik olur. Olmaz mı?"

"Tamam."

Efe'ye durumu açıkladığımızda normal bir tepki verip

"O zaman gece gece bağırmayın. Kaç gündür uyuyamıyorum."

"Neden bağıralım ki?"

"Bilmem annemle babam geceleyin benim uyumamı bekleyip bağırıyorlar."