2 weeks na lang sembreak na naman. So far, okay pa naman ang pagsasama namin. Sabagay, hindi naman ako kumokontra o anu pa man. I am so trying to reserve something for myself. Actually, ngayon, kokonti na lang ang gamit ko sa so called 'bahay namin' sinimulan ko na kasing tanggalin yung iba.
Patuloy pa rin ang pagkikita nila Heleyna at Zeke. Minsan, naririnig ko ang usapan nila kapag late night at akala ni Zeke eh tulog na ako. Immune na nga ako sa amoy nya, pabango ng ibang babae . Pabangong kailanman eh hindi ko nagustuhan at hindi ko magugustuhan. Kahit yung kotse nya, ganun na rin halos ang amoy kaya nga pagkakababa ko sa kotse nya eh parati na lang akong nasusuka . At kailanman, hindi ako nagtanong at hinding hindi magtatanong. Siguro nitong buong sem, 3 beses lang kami umuwi sa Nueva Ecija. Sana, makabalik pa ako dun at makapagpaalam man lang kay Mama. Ramdam ko, konting panahon na lang, tapos na ito.
SMS
From: Chester Yu
Baby Tam. Kita tayo sa Fiato's later. 3pm.
May pinapabigay si Mama.
huîtòu jièn (See you later!)
---
"Ahmmmn, Zeke, mamaya makikipagkita ako kay Chester ha? May ipinapabigay daw ang Mama nya" Ako
"Okay. San kayo magkikita? Tsaka mga what time?" Zeke
"Sa Fiato's daw eh. Mga 3pm." Ako
"Ihahatid na kita." Zeke
"Ah, okay. Ediba may practice ka?" Ako
"4pm pa ang practice. Mabilis lang naman ang byahe." Zeke. I just nod in response.
Mabilis namang dumaan ang oras. Niyayaya pa nga ako nila Patchie magbar ngayon pero sabi ko nga magkikita kami ni Chester. Yayayain ko na lang sya magbar mamaya kapag nagkita kami. Alam ko namang gagabihin na naman si Zeke eh. Hindi na kasi sya umuuwi ng maaga.
FIATO'S RESTAURANT (3pm)
"Sige Zeke, papasok na ako. Ikaw ba?" Tanong ko
"Sige. Babalik na ako sa school." Zeke
Then he drove away.
Pagpasok ko sa restaurant, mejo kokonti ang tao. Well, merienda pa lang naman eh. Ano kayang ibibigay ni Chester? tsk.
I was waiting for 5 minutes on our reserved seat and I was about to call Chester nung mapansin kong wala sa bulsa ko yung phone ko. Tsk. Siguro nagslip kanina. Wala pa naman yung isang phone ko. Sa bagay, andun lang naman yung phone sa kotse ni Zeke.Simula nung maging asawa ko si Zeke, isa na lang ang ginagamit kong phone at hindi na rin ako papalit palit ng number.
"Tyana" I stiffened. That voice was
"Patrick?" Ako
"Tyana, please. Let's talk." Patrick
"Patrick, I was here for Chester. Kung hindi sya makakarating, aalis na lang ako." Ako
I stood up and get my bag.
"Tyana, please, hear me out, Please?? last na 'to. Nakiusap ako kay Chester to help me. Please Tyana." Patrick
Well, siguro dahil nakamove on na din naman ako, handa na rin akong pakinggan sya.
" 15 minutes lang tayo maguusap. After this, pwede bang tumigil ka na?" Ako
"Yes, Tyana." Patrick
So I take my seat and listen to him. he asked me what I want to eat at tumanggi na lang ako. He was explaining the whole time. And I was just listening. No reactions can be seen on my face. I have so much in my hand and he explaining to me some things won't help. Besides, we are long time gone to each other. Tapos na kami. Wala na yung sa amin.
"Okay, your 15 minutes is done. If you are asking for forgiveness, you are forgiven. But we can never go back to what we are before. Everything's change Patrick. It had been 3 years since we part. I even never wanted to be your friend anymore. Damage has been done. Good bye." Ako then I stood up.
Nung tumapat ako sa kanya, he stood up tapos hinila nya ang kamay ko making me face him then he hugged me tight. I was about to push him nung marinig kong nagsalita si Chester.
"Wow naman! Nagkabalikan din kayo." Chester
I am going to nag Chester nung makita ko ang isang napakapamilyar na katawan at nung tumigin ako sa mga mata nya, he was so annoyed. Kitang kita ang galit at inis nya. Hindi ko alam ang gagawin ko nung nagsimula na syang umalis sa restaurant.
"Zeke! Zeke!" I call him pero tuloy pa rin sya sa paglalakad nya. I back hugged him.
Eto na ba ang endline namin? I can't. Hindi ko pa kaya.
"Honey, please, listen. It's not what you see. Zeke, please." sabi ko pero tinanggal nya lang ang pagkakaakap ko sa kanya then he pushed me.
Nasaktan ako sa pagkakatulak nya buti na lang sa may damuhan ako naglanding kaya hindi ako napano pero wala akong pakialam. I was crying already. The next thing I knew, he went away. My wrecked phone was beside me and I was crying so hard. Binato nya siguro kanina.
"Baby Tam..." itinayo na ako ni Chester.
"Kasalanan mo to Chester! I hate you!" ako the pinagsusuntok ko sya.
"Baby Tam, hindi sya deserving sa'yo. Hindi kayo bagay. Okay lang yan, andito naman si Patrick eh. Bigyan mo si Pat ng chance Tamie, Hayaan mo na sya." Chester
"I hate you! Hindi mo alam ang ginawa mo Chester! I really hate you! Galit ako sa'yo. Hindi mo alam ang ginawa mo! Hindi mo alam!!!" The I run away crying. Sumakay ako sa cab then umuwi na. Hindi ko rin naman kasi alam kung saan hahanapin ang asawa ko.
Upon seeing our wedding picture, lalo ako nagiiyak. Am I really losing this? Losing evrything this fast? Pwede bang 1 week pa? Ipeprepare ko lang ang sarili ko. Ipeprepare ko lang ang puso ko. Lord, next week na lang po, para handa na ako. Lord, hwag po biglaan, hindi ko po kaya.
Gabi na pero wala pa rin si Zeke. Nagaalala na ako kung asan sya. Akyat baba, punta doon punta dito, lalabas, papasok paulit ulit na lang ang ginawa ko. Natatakot ako. Baka iwan na nga nya ako. Handa na naman ako eh, pero ayaw ko sanag ganito. Mas gusto ko na sabihin na lang nyang sawa na sya sa akin kesa magalit sya ng ganito. Dahan dahan lang. Hindi ko kaya yung ganito na bigla na lang. Mageexplain muna ako, tapos tsaka nya ako iwan. Baliw na ata ako.
A/N: TAMIE CRYING
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
