Stefan's Pov
Ανοίγει την πόρτα και μπαίνει στο αυτοκίνητο. Για να είμαι ειλικρινής, δεν περίμενα να με ακολουθήσει. Δεν συμπαθούμε ο ένας τον άλλον, αλλά για κάποιον λόγο θέλω να γιορτάσω μαζί της τα 24 γενέθλιά μου. Δεν ξέρω τι μπορεί να σκέφτεται τώρα αλλά είμαι περίεργος να μάθω.
Σε όλη τη διαδρομή δεν μιλάει, δε λαλάει...δεν κινείται. Το μόνο που κάνει είναι να κοιτάζει συνεχώς έξω από το παράθυρο. Αναρωτιέμαι τι μπορεί να σκέφτεται.
"Όλα καλά;" την ρωτάω και ξαφνιάζεται.
"Ν-ναι..."λέει τραυλίζοντας. Δεν νομίζω ότι αισθάνεται αμήχανα...απλά μπορεί να έχει άλλα στο μυαλό της. Αυτός ο Πέτρος. Αυτόν σκέφτεται. Τι της έκανε; Από την ημέρα που την γνώρισα υπάρχει μια θλίψη στα μάτια της. Μια θλίψη που μου θυμίζει τον εαυτό μου. Θέλω πολύ να την ρωτήσω...να μάθω τι την απασχολεί...αλλά φοβάμαι. Φοβάμαι ότι εάν μου πει όσα της συμβαίνουν...θα δεθώ μαζί της...και δεν πρέπει. Όχι.
Δεν της απαντάω τίποτα. Συνεχίζω να οδηγώ και με την άκρη του ματιού μου την βλέπω να με κοιτάζει αλλά δεν δίνω σημασία. Προσπαθώ να βρω το κατάλληλο μέρος για να πάμε. Σπίτι μου δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση συνετό, γιατί μπορεί να νομίζει ότι θέλω κάτι παραπάνω από εκείνην. Θα ήταν λάθος και μόνο στην σκέψη. Για φαγητό δεν νομίζω...επειδή θυμίζει ραντεβού...οπότε θα πάμε σε ένα κλαμπ. Ξέρω ότι η μουσική σε τέτοια μέρη είναι δυνατή...αλλά δεν προβλέπεται να μιλήσουμε σοβαρά εγώ με αυτήν. Είναι τόσο ξεροκέφαλη, που στοιχηματίζω ότι θα αρχίσουμε πάλι να τσακωνόμαστε. Το πιστεύω.
Φτάνουμε στο κλαμπ και βγαίνω από το αυτοκίνητο. Όχι. Δεν πρόκειται να το παίξω gentleman μαζί της....γιατί δεν είμαι...και άλλωστε δεν θέλω να της δείξω αυτόν τον εαυτό. Δεν θέλω να την εντυπωσιάσω. Ποτέ δεν με ενδιέφερε να τραβάω τα βλέμματα. Σκασίλα μου αν με θεωρεί αγενή και σπαστικό. Δεν έχει ιδέα τι πιστεύω εγώ για εκείνη.
"Τόσο ευγενικός είσαι με τις γυναίκες;" με ρωτάει και γυρνώ να την κοιτάξω.
"Δεν φαντάζεσαι" της απαντώ και ρολάρει τα μάτια της.
"Δεν περίμενα και κάτι καλύτερο από εσένα..." μου λέει και με νευριάζει.
"Ποιος σε ρώτησε;" την ρωτάω για να μην εκραγώ. Πόσο ηλίθια!
"Μπορείς να κόψεις αυτό το υφάκι; Δεν σε αντέχω." μου λέει.
"Δεν με ενδιαφέρει αν με αντέχεις ή όχι. Να ξέρεις ότι η ζωή σου μετατράπηκε σε κόλαση από την στιγμή που μπήκα στον δρόμο σου"
YOU ARE READING
Two Months In New York
Romance"Πώς βρέθηκα σε αυτήν την κατάσταση; Είναι δυνατόν να πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στην αγάπη και τη δουλειά μου; Και αν αυτά τα δύο είναι για μένα συνώνυμα;" Ονομάζεται Αθηνά Σωτηροπούλου, ζει στην Αθήνα και εργάζεται σε μια από τις σημαντικότερες ελλ...
