Part 41

2K 170 13
                                    

Stefan's POV

Η φράση που μόλις άκουσα με έκανε σχεδόν να πέσω. Αισθάνθηκα σαν να με χτύπησε κεραυνός. 
Την κοιτάζω στα μάτια και προσπαθώ να καταλάβω αν μου λέει αλήθεια. Το τελευταίο που θα περίμενα να ακούσω...ήταν αυτό. Άκου εκεί η μητέρα μου θεία της! Εγώ και η Αθηνά ξαδέρφια; Σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας μου ακούγεται!

"Καλό Βικτώρια! Πολύ καλό! Να' σαι καλά μου έφτιαξες τη μέρα. Τώρα μπορείς να πηγαίνεις".

"Stefan...καταλαβαίνω ότι αυτό που άκουσες σε τάραξε και είναι λογική η αντίδρασή σου, αλλά πίστεψέ με...δεν αστειεύομαι" μου λέει με σοβαρό ύφος και αρχίζω να αντιλαμβάνομαι ότι αυτό που μου είπε...είναι όντως αλήθεια. 

"Πες μου ποιος σου το είπε αυτό; Πού ξέρεις εσύ ποια είναι η μητέρα μου...πόσο μάλλον ότι είναι και θεία της Αθηνάς;" τη ρωτάω και κλείνει στιγμιαία τα μάτια της.

"Ο ίδιος ο πατέρας σου μου μίλησε για εκείνη. Μου είπε ότι η μητέρα σου βρίσκεται στην Ελλάδα και έχει αλλάξει το πραγματικό της όνομα. Φαίνεται εκείνη ήθελε να αποφύγει οποιαδήποτε επαφή με τον πατέρας σου, αν και δε γνωρίζω το λόγο. Εκείνος όμως τη βρήκε και θέλησε να την έχει από κοντά...μέσω της Αθηνάς. Ούτε η Αθηνά γνωρίζει τη συγγένειά σας. Η μητέρα σου δεν ξέρει ότι ο πατέρας σου τη έχει εντοπίσει".

"Τι εννοείς; Γιατί δεν ξέρει η μητέρα μου;"

"Ο νέος της σύντροφος...είναι πρόεδρος στην εταιρεία που εργάζεται η Αθηνά. Η μητέρα σου βέβαια...λίγο ασχολείται με αυτά...οπότε, σαφώς, δε γνωρίζει ούτε ότι η εταιρεία τους είναι έτοιμη να συνεργαστεί με τη δική σας. Δεν ξέρει καν το ποιος είναι ο πρόεδρος σας".

"Δεν αισθάνομαι καθόλου καλά...νομίζω θα λιποθυμήσω" της λέω ανεβάζοντας το χέρι στο κούτελό μου και τραβώντας τα μαλλιά μου προς τα πίσω. 

"Stefan...συγγνώμη που σε τάραξα νυχτιάτικα..απλά--".

"Έχεις την αίσθηση ότι αν μου τα έλεγες όλα αυτά άλλη στιγμή...το σοκ θα ήταν μικρότερο; Τι κάνω τώρα μου λες; Αυτό που έγινε είναι ανεπανόρθωτο!"

"Τι θες να πεις Stefan;" Με κοιτάζει για μερικά δευτερόλεπτα και έπειτα ανοίγει το στόμα της σε στιγμή έκπληξης.
"Προχωρήσατε;!"

"Δεν έχω να σου δώσω λογαριασμό για τίποτα...πόσο μάλλον για το τι κάνω στην προσωπική μου ζωή, η οποία, σαφέστατα, δε σε αφορά!"

"Δε σε είπαμε και καμπούρη!"

"Κόψε τις αηδίες Βικτώρια και απλά εξαφανίσου!"

"Εγώ φταίω που ήρθα να σε βοηθήσω! Αχάριστε! Να θυμάσαι πάντως, ότι αν πράγματι προχωρήσατε...θα έχετε άσχημα ξεμπερδέματα. Σκέψου να έχεις κάνει έρωτα με την πρώτη ξαδέρφη σου!"

"Βικτώρια ΣΚΑΣΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!" της φωνάζω σε στιγμή απόγνωσης και αμηχανίας για αυτό που μόλις άκουσα. 

Φέρνω τα χέρια στο κεφάλι μου και τα σέρνω σε όλο το πρόσωπο, νιώθοντας απελπισμένος. Δεν μπορεί να μου συμβαίνει εμένα αυτό...δεν μπορεί να είναι αλήθεια!
Η Βικτώρια χωρίς να πει τίποτε άλλο ανοίγει την πόρτα, βγαίνει έξω και την κλείνει με δύναμη.

End Stefan's POV

Two Months In New YorkDonde viven las historias. Descúbrelo ahora