Two Months In New York

Part 16

Έχω τρομοκρατηθεί. Φοβάμαι να το αγγίξω αυτό το κουτί. Και αν είναι εκρηκτικά; Αν κάποιος που με αντιπαθεί πολύ θέλησε να με σκοτώσει; 

Μισό Αθηνά. Κόψε τις μπούρδες. Δεν είναι δυνατόν να πιστεύεις κάτι τέτοιο. 25 χρονών είσαι. Αν είναι δυνατόν!


Και να φανταστείτε δεν βλέπω καν θρίλερ! Η ζωή μου μοιάζει με θρίλερ και αυτό είναι αρκετό.
Πλησιάζω το πακέτο αργά αργά και κοιτάζω δεξιά και αριστερά του διαδρόμου για να δω αν κάποιος είναι εκεί κοντά. Τζίφος. Οι μόνοι που είναι εδώ είμαι εγώ και το τεράστιο κουτί.
Πάω να το πιάσω ώστε να το φέρω μέσα στο δωμάτιο. Δεν είναι πολύ βαρύ...η αλήθεια να λέγεται. 
Το φέρνω μέσα και κλείνω την πόρτα. Και τώρα τα δυο μας...


Το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να ανοίξω το κουτί. Δεν περιμένω καν να διαβάσω το σημείωμα. Είμαι περίεργη να δω τι κρύβεται μέσα σε αυτό το πακέτο. Όπως όμως όλοι γνωρίζουμε...η περιέργεια σκότωσε την γάτα. Αλλά ας ελπίσουμε ότι αυτή η παροιμία ισχύει μονάχα για τις γάτες.


Αργά και βασανιστικά βγάζω το καπάκι και μένω έκπληκτη στη θέα αυτού που αντικρίζω. Μπροστά μου έχω ένα υπέροχο μαύρο μακρύ φόρεμα που αγκαλιάζει το κορμί και σίγουρα το αναδεικνύει. έχει ανοίγματα στην μέση και στους ώμους...ενώ το ντεκολτέ του είναι χαμηλό. Δεν έχω ξαναδεί κάτι τόσο όμορφο στην ζωή μου. Η ειρωνεία είναι ότι εργάζομαι σε Εταιρεία μόδας και ένδυσης. 


Το φόρεμα συμπληρώνουν κάτι μαύρες ψηλές γόβες που ταιριάζουν άψογα με το υπόλοιπο ντύσιμο, ενώ σε ένα κουτάκι με βελούδινη επένδυση υπάρχουν κοντά ασημένια (και από ό,τι φαίνεται, πανάκριβα) σκουλαρίκια. 


Δεν καταλαβαίνω. Ποιος ξόδεψε τόσα λεφτά για κάτι τέτοιο και γιατί να θέλει να τα δώσει σε εμένα; Η απάντηση είναι μία...και κάτι μου λέει ότι βρίσκεται σε αυτόν τον μπεζ φάκελο.

Πιάνω στα χέρια μου το σημείωμα και αμέσως σοκάρομαι. Ο φάκελος μυρίζει ένα πολύ γνωστό αντρικό άρωμα που αμέσως καταλαβαίνω σε ποιον ανήκει. Δεν βιάζομαι να βγάλω συμπεράσματα όμως. Ανοίγω το σημείωμα και η μυρωδιά συνεχίζει να μου αποσπά την προσοχή.


<<Δεν ξέρω γιατί, αλλά ήθελα πολύ να το κάνω αυτό. Φαντάζομαι ήδη με μισείς περισσότερο από πριν και σίγουρα θα θέλεις να κάψεις αυτά που έχεις μπροστά σου. Έχω όμως μια μικρή ελπίδα ότι θα σε δω να τα φοράς την επόμενη εβδομάδα στα Εγκαίνια του νέου καταστήματος της Clothing & Designing. Εύχομαι να δεχτείς να με συνοδεύσεις εκείνη την μέρα. Δες το σαν <συγνώμη> για την συμπεριφορά μου. 

P.S. Πάω στοίχημα ότι κατάλαβες από το άρωμα...ποιος είμαι.>>


Έλα μου; Ο Στέφανος έκανε κάτι τέτοιο; Για να καταλάβω...πρώτον μου ζήτησε συγνώμη και δεύτερον...να τον συνοδέψω στα εγκαίνια; Διάβασα καλά; Και η γυναίκα του;
Έπρεπε να φανταστώ ότι όλα αυτά τα πανάκριβα πράγματα ήταν ιδέα του.


Εγώ τι θα κάνω τώρα; Από την μία δεν θέλω να πάω ύστερα από αυτά που συνέβησαν. Δεν ξέρω καν πώς θα τον αντικρίσω. Είναι πολύ αμήχανο όλο αυτό.
Από την άλλη όμως το παραδέχομαι. Θα πέθαινα να τον συνοδέψω στα εγκαίνια. Όπως και να το κάνεις...είναι λιγάκι πανέμορφος. Κούκλος. Βασικά θεούλης. Εννοώ πάρα πολλές θα ζήλευαν και θα ήθελαν να ήταν στην θέση μου. Οι γονείς του έκαναν καλή δουλεία. Αλλά δυστυχώς μιλάω μόνο για την εμφάνιση...γιατί από συμπεριφορά...ας μην το σχολιάσω.


Δεν ξέρω αν είναι σωστό. Η γυναίκα του είναι μια κούκλα. Εκείνη πρέπει να τον συνοδέψει...εγώ μπροστά της είμαι σαν σακί με πατάτες. Νομίζω ότι πρέπει να μιλήσω μαζί του. Να ξεκαθαρίσουμε την κατάσταση. Άλλωστε μπορεί όλο αυτό να είναι μία φιλική συμπεριφορά και εγώ απλά να παρεξήγησα. 


Βάζω τα πράγματα προσεκτικά στο κουτί και το  κλείνω. Το τοποθετώ στην ντουλάπα και ξαναξαπλώνω στο κρεβάτι. Άντε τώρα να με ξαναπάρει ο ύπνος.
Με το που κλείνω τα μάτια μου ακούω το κινητό μου να χτυπάει. ΤΕΛΕΙΑ!