Two Months In New York

Part 19

[Ζητώ συγνώμη γιατί δεν κατάφερα να ανεβάσω το βράδυ το επεισόδιο. Είχε πάει 3 παρά το βράδυ και είχα γράψει μόνο 560 λέξεις...το μισό δηλαδή επεισόδιο... Αλλά τα καταφεραααα]

Stefan's POV

Αισθάνομαι ότι και οι δυο μας θέλουμε αυτό το φιλί. Θέλω να  την φιλήσω παθιασμένα...να την κάνω να νιώσει ασφαλής μαζί μου. Πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια...νιώθω έλξη για κάποια γυναίκα. Δεν μιλάω μονάχα για σωματική έλξη. Μιλάω για κάτι πιο βαθύ...κάτι πιο έντονο και διαφορετικό. Δεν περίμενα ποτέ στην ζωή μου ότι θα μου ξανασυνέβαινε κάτι τέτοιο.

Μου αρέσει να την πειράζω. Τρελαίνομαι όταν κάνει την ανήξερη ή την αθώα. Δεν έχει ιδέα πόσο με παθιάζει αυτό. Από την πρώτη στιγμή που την είδα στον δρόμο...ένιωσα ότι θα την ξαναδώ. Και τελικά είχα δίκιο. Αυτή η γυναίκα μου έχει κάνει την ζωή άνω κάτω. Φοβάμαι όμως. Φοβάμαι ότι αυτό είναι ένα όνειρο και σε λίγο θα τελειώσει. Δεν έχω το κουράγιο να της επιτρέψω να μπει για τα καλά στην ζωή μου...όσο και αν το θέλω. Ίσως το μυαλό μου απλά φτιάχνει σενάρια. Ίσως αυτή η γυναίκα...με πληγώσει...δεν αντέχω άλλον πόνο.

Αλλά θέλω να ενδώσω. Αυτά τα χείλη...με δελεάζουν. Αυτά τα μάτια με ταξιδεύουν...και αυτό το σώμα με τρελαίνει. Γιατί εμφανίστηκε στην ζωή μου; Οι έρωτες δεν είναι για εμένα. Ή τουλάχιστον έτσι προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου.

Πλησιάζουμε τα πρόσωπά μας πάρα πολύ κοντά. Βρισκόμαστε σε απόσταση αναπνοής. Το άρωμά της είναι μεθυστικό. Είμαστε έτοιμοι να ακουμπήσουμε τα χείλη μας μεταξύ τους όταν ακούμε μια ανακοίνωση από τα ηχεία. Την τύχη μου γαμ*το! Τι γκαντεμιά είναι αυτή; Δεν μπορούσε να περιμένει 2 λεπτά; 

"Καλησπέρα σας κυρίες και κύριοι. Σας ζητώ την προσοχή σας...για την τελετή των εγκαινίων" ακούμε από τα μεγάφωνα και αμέσως απομακρυνόμαστε ο ένας από τον άλλον. Δηλαδή...γιατί τέτοια χαλάστρα; Ήμασταν τόσο κοντά στο να φιληθούμε. Αλλά όπως πάντα...το σύμπαν δεν έχει άλλη δουλειά από το να μου πηγαίνει κόντρα. Ξύνω το σβέρκο μου και εκείνη χαϊδεύει το ένα της χέρι αμήχανα. 

Έπειτα από 10 λεπτά τελειώνει η <τελετή των Εγκαινίων> και ο κόσμος συνεχίζει να διασκεδάζει. Η Αθηνά δεν μιλάει σχεδόν καθόλου. Φαίνεται χαμένη στις σκέψεις της. Λες να έκανα κάτι που την ενόχλησε; Δεν φάνηκε να μην της αρέσει η ιδέα του φιλιού. Αλλά δεν καταλαβαίνω. 

Τώρα που το σκέφτομαι...είναι και αυτός ο Πέτρος στη μέση. Αν κατάλαβα καλά από τα λεγόμενα της <φίλης> της...αυτής της Ξένιας, πρέπει να είναι το αγόρι της Αθηνάς...ίσως και ο πρώην της. Όπως και να έχει, δείχνει ακόμα πολύ πληγωμένη.