Two Months In New York

Part 33

Αγκαλιαζόμαστε και προσπαθώ να ηρεμήσω τόσο εκείνον...όσο και τον ίδιο μου τον εαυτό. Θέλω να του συμπαρασταθώ...να τον βοηθήσω να ξεχάσει για λίγο αυτό που του συμβαίνει. Μα τι λέω; Κάτι τέτοιο δεν ξεχνιέται. Ξέρω. Έχω και εγώ νιώσει την απώλεια σημαντικών ανθρώπων από τη ζωή μου. Πονάει. Πόσο μάλλον...όταν γνωρίζεις ότι θα τους χάσεις.

"Αθηνά...σε αγαπώ" μου λέει ξαφνικά καθώς με χαϊδεύει απαλά και τον σφίγγω ακόμα περισσότερο στην αγκαλιά μου. Γιατί μου το κάνεις αυτό Πέτρο;

"Πέτρο...εγώ--"

"Ξέρω..." μου απαντά και αποχωριζόμαστε ο ένας την αγκαλιά του άλλου.

"Θέλω να σου μιλήσω Πέτρο...να σου εξηγήσω"

"Σε ακούω..." μου αποκρίνεται και παίρνω μια βαθιά ανάσα.

"Κι εγώ σε αγαπώ Πέτρο. Σε αγαπώ όσο τίποτα στη ζωή μου. Ήσουν, είσαι και θα είσαι ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα στη ζωή μου. Αλλά..."

"Αλλά τι;" με ρωτά και γυρίζω το βλέμμα μου προς το δικό του.

"Αλλά...δεν είμαι πια ερωτευμένη μαζί σου. Δε νιώθω...όπως ένιωθα για εσένα. Κάτι έχει αλλάξει μέσα μου".

Για μερικά δευτερόλεπτα, το μόνο που ακούγεται είναι η αναπνοή μας. Τα μάτια του αποφεύγουν με κάθε τρόπο να κοιτάξουν τα δικά μου και καταλαβαίνω ότι ακόμα και αν το είχε καταλάβει...σίγουρα δεν ήταν έτοιμος να το ακούσει από τα χείλη μου. Είναι σαν να έκανα διαγραφή των συναισθημάτων μου για εκείνον και να συνεχίζω τη ζωούλα μου ανέμελη και ξέγνοιαστη, τη στιγμή που εκείνος είναι ακόμα ερωτευμένος μαζί μου. Για ένα λεπτό, συνειδητοποιώ ότι πράγματι δεν του άξιζα. Ανέκαθεν πίστευα ότι ο Πέτρος θα μπορούσε να είναι με κάποια καλύτερη, εξυπνότερη ακόμα και ομορφότερη από εμένα.

Όμως...και μόνο αυτές οι σκέψεις με κάνουν να υποτιμώ τον ίδιο μου τον εαυτό, τη στιγμή που δε θα έπρεπε. Είμαι αυτή που είμαι και αυτό δεν αλλάζει. Με ερωτεύτηκε όπως είμαι και τον ερωτεύτηκα όπως είναι. Τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες. Λεπτομέρειες για τους αδύναμους.

Τον αγάπησα και τον στήριξα όσο μπόρεσα...αλλά δεν μπορώ άλλο. Αισθάνομαι ότι τα πάντα έχουν διαλύσει μέσα μου και καμιά προσπάθεια να τα ενώσω δε θα μπορούσε να πετύχει. Ανόητο, το ξέρω. Αλλά πώς αλλιώς θα μπορούσα να δικαιολογήσω αυτό που με κάνει να αισθάνομαι ο...Stefan; Την έχω πατήσει άσχημα μαζί του.