Κάθε του άγγιγμα με κάνει να χάνω τον έλεγχο. Τα χέρια του ακουμπούν κάθε σπιθαμή του κορμιού μου και αισθάνομαι ότι με δυσκολία μπορώ να αναπνεύσω. Το φιλί του γίνεται όλο πιο έντονο και πιο παθιασμένο. Σηκώνεται και με δύο κινήσεις με πιάνει και κατευθυνόμαστε προς το δωμάτιό του χωρίς να χάσει επαφή με τα χείλη μου. Τον θέλω...
{...}{Έχει προηγηθεί ερωτική σκηνή, την οποία, σαφώς, δε θα γράψω. Πιστεύω καταλάβατε ότι προχώρησαν :)) }
Τελειώνουμε και ξαπλώνουμε ο ένας δίπλα στον άλλον. Ο Stefan δείχνει ήρεμος. Εγώ νιώθω...πώς να το πω; Μόλις τώρα προχώρησα ερωτικά με τον άνθρωπο που μου έχει πάρει τα μυαλά...με τον άνθρωπο με τον οποίο είμαι τρελά ερωτευμένη.
Πριν από τον Stefan υπήρχε μόνο ο Πέτρος. Αλλά τώρα...τα πάντα έχουν αλλάξει.
Ακούω τον Stefan να αναστενάζει.
"Αθηνά...πες μου αλήθεια, το μετάνιωσες;" με ρωτά χωρίς να γυρίσει να με κοιτάξει.
Είναι δυνατόν να με ρωτάει κάτι τέτοιο; Δε με πίεσε, άλλωστε. Με τη θέλησή μου έγινε ό,τι έγινε. Προφανώς και δεν το μετάνιωσα.
Γυρίζω το σώμα μου προς το μέρος του και τυλίγω τα χέρια μου γύρω του. Φιλάω απαλά τον ώμο του και του ψιθυρίζω:"Όχι...εσύ;"
Χωρίς να μου απαντήσει γυρίζει προς τα εμένα και με φιλάει."Δε μετανιώνω για όσα θέλω. Ήθελα αυτό που συνέβη μεταξύ μας από την πρώτη στιγμή που μπήκες στο δρόμο μου" μου αποκρίνεται όταν σταματά το φιλί.
"Εσύ μπήκες στο δρόμο μου αν θυμάσαι" του υπενθυμίζω για να τον πειράξω και εκείνος χαμογελά ειρωνικά.
"Τελικά μπλέχτηκες με τα πίτουρα..."
"Stefan μη γίνεσαι μαλακοπίτουρας" του λέω και γελάει.
"Και νόμιζα ότι είχε σταματήσει αυτό το παρατσούκλι".
"Όχι φυσικά...είσαι ο μαλακοπίτουράς μου" του λέω αστειευόμενη και με κοιτάζει με ένα μισό χαμόγελο.
"Πώς είπες;" μου ζητάει να επαναλάβω.
"Ποιο; Το <<μαλακοπίτουρας>> λες;"
VOUS LISEZ
Two Months In New York
Roman d'amour"Πώς βρέθηκα σε αυτήν την κατάσταση; Είναι δυνατόν να πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στην αγάπη και τη δουλειά μου; Και αν αυτά τα δύο είναι για μένα συνώνυμα;" Ονομάζεται Αθηνά Σωτηροπούλου, ζει στην Αθήνα και εργάζεται σε μια από τις σημαντικότερες ελλ...