Συγνώμη που δεν ανέβασα εχθές...απλά αυτές τις μέρες ήταν το άγχος των βάσεων στις Πανελλήνιες...και...ναι. Ελπίζω όσοι δώσατε να περάσατε εκεί που θέλατε ^_^
Επίσης αστεράκι ή σχόλιο αν θέλετεεεεε
Αυταααα :)))
*********
Καθώς με τραβάει προς το γραφείο του, προσπαθώ να αντισταθώ αλλά έχει περισσότερη δύναμη από εμένα. Λογικό. Γυμνάζεται ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται, είναι κοντά 2 μέτρα ψηλός και το κυριότερο...είναι άντρας.
Φτάνουμε στο γραφείο του και μπαίνουμε μέσα. Κλείνει με δύναμη την πόρτα και πριν προλάβω να κάνω κάποια κίνηση με στριμώχνει στον τοίχο. Δεν μπορώ να κουνηθώ. Βάζει τα χέρια του δεξιά και αριστερά μου πάνω στον τοίχο και με πλησιάζει υπερβολικά...πολύ. Τόσο που νομίζω...θα με φιλήσει. Κοιταζόμαστε στα μάτια για αρκετά δευτερόλεπτα χωρίς να πούμε τίποτα. Αμήχανο όλο αυτό. Ο Πέτρος δεν μου τα έκανε αυτά. Δεν καταλαβαίνω. Το σίγουρο είναι ότι η καρδιά μου θα πεταχτεί απ'έξω. Πάλλεται μέσα μου σε ραγδαίους ρυθμούς.
Είναι έτοιμος να μου μιλήσει, όταν χτυπάει η πόρτα και αμέσως γυρίζουμε το βλέμμα μας προς αυτήν. Ξαναστρέφει το βλέμμα του προς εμένα και με κοιτάζει έντονα.
"Εμείς οι δυο...δεν τελειώσαμε" μου λέει ψιθυριστά και κατευθύνεται προς την πόρτα. Στο μεταξύ εγώ ξεκολλάω από τον τοίχο και στέκομαι για λίγο. Στο γραφείο μπαίνει η Μάρθα η οποία μας ρίχνει ένα καχύποπτο βλέμμα. Λες να νομίζει ότι τρέχει κάτι με τον μαλακοπίτουρα; ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ ΛΟΓΟ ΕΓΩ ΜΕ ΑΥΤΟΝ!
"Stefan, σε χρειάζονται στο εργοστάσιο. Έγινε κάποια αλλαγή στα υφάσματα" του λέει.
"Ναι Μάρθα, πάω αμέσως" της αποκρίνεται και πάει να βγει αλλά πριν βγει, μου ξαναρίχνει μια ματιά. Γιατί εμένα όλο αυτό με ταράζει; Θεέ μου...τι μου συμβαίνει;
"Εσύ Αθηνά μου...καλά είσαι;" με ρωτάει η Μάρθα.
"Ναι μια χαρά Μάρθα μου...εσύ;"
"Κι εγώ" μου απαντά και μου χαμογελά.
"Εμ, λέω να πηγαίνω και εγώ..."της ανακοινώνω και γνέφει.
Βγαίνω από το γραφείο και κοιτάζω την ώρα. Ωραία. Έχω διάλειμμα.
Αποφασίζω να πάω να πάρω έναν καφέ από το γωνιακό μαγαζάκι. Φτάνω στο μαγαζί και παραγγέλνω έναν καφέ. Κάθομαι σε ένα τραπεζάκι και προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι μου συμβαίνει.
Είναι τόσο ενοχλητικός και σπαστικός που δεν τον αντέχω. Νομίζει ότι μπορεί να με κάνει ό,τι θέλει. Έχει πάρει παρά πολύ αέρα και εμένα αυτό με κάνει να ασφυκτιώ. Πρέπει όμως να τον σταματήσω πριν να είναι πολύ αργά. Για εκείνον οτιδήποτε κάνω είναι λάθος και με θεωρεί άχρηστη. Και τι μανία είναι αυτή με το όνομα <Στέφανος>; Αφού και το Stefan...Στέφανος σημαίνει. Το σίγουρο είναι ότι όποτε τον αποκαλώ Στέφανο, εξαγριώνεται.
VOUS LISEZ
Two Months In New York
Roman d'amour"Πώς βρέθηκα σε αυτήν την κατάσταση; Είναι δυνατόν να πρέπει να διαλέξω ανάμεσα στην αγάπη και τη δουλειά μου; Και αν αυτά τα δύο είναι για μένα συνώνυμα;" Ονομάζεται Αθηνά Σωτηροπούλου, ζει στην Αθήνα και εργάζεται σε μια από τις σημαντικότερες ελλ...
