ျပင္းထန္ေသာေလျပင္းက ေလာကတစ္ခြင္လံုးကို ကမၻာေျမေပၚမွ ဆြဲဖယ္ယူသြားေတာ့မလိုပင္ အဆက္မျပတ္ အရွိန္ျပင္းစြာတိုက္ခတ္ေနသည္။ သစ္ပင္မ်ားမွာလည္း ျပင္းထန္ေသာေလေၾကာင့္ ေပါ႔ပါးေသာအ၀တ္စတစ္ခုပမာ ဘယ္ညာယိမ္းေနသည္။ သစ္ကိုင္းက်ိဳးမ်ား၊ သစ္ရြက္ေၾကြမ်ား၊ ေလျပင္းဒဏ္ကိုမခံႏိုင္ေတာ့ဘဲ ျပိဳလဲသြားေသာ သစ္ပင္မ်ားျဖင့္ ေလာကတစ္ခြင္လံုး ျပည့္ႏွက္ေနေပသည္။ ျမက္ပင္၊ ကိုင္းပင္မ်ားမွာလည္း ေလျပင္းကိုေခါင္းေမာ့မၾကည့္ရဲသည့္ႏွယ္ ေျမျပင္ေပၚ ျပားျပား၀ပ္ေနၾကသည္။
ထိုနည္းတူ ဒန္နရယ္တို႔ေနထိုင္ရာ ရြာေလးသည္လည္း ေလျပင္းေအာက္တြင္ ေခါင္းမေထာင္ႏိုင္။
ေပါ႔ပါးေသာသစ္ကိုင္းမ်ားမွာ ေလျပင္းႏွင့္အတူ လြင့္ပါလာတတ္ေသာေၾကာင့္ ရြာသူရြာသားမ်ားအားလံုး သူတို႔ေနထိုင္ရာ ရႊံ႕တဲမ်ားထဲမွ မထြက္ရဲၾက။ တစ္ရြာလံုးရွိ လူတစ္ဦးမွ မအိပ္စက္အနားမယူရဲၾကသည္မွာ ႏွစ္ညႏွင့္သံုးရက္ခန္႔ပင္ ရွိခဲ့ျပီျဖစ္သည္။
သက္ၾကီးရြယ္အိုမ်ား၏ ေလနတ္သားကိုေတာင္းပန္သံႏွင့္ ဆုေတာင္းသံမ်ားသည္ ေလျပင္းတိုက္ခတ္သံမ်ားၾကားထဲမွ အဆက္မျပတ္ထြက္ေပၚေနၾကသည္။
ဒန္နရယ္သည္ တဲအတြင္းတြင္ အေၾကာက္လြန္ေနသည့္ ယုန္ျဖဴေလးကို ေပြ႕ပိုက္ရင္းေျခဆင္းထိုင္ေနသည္။ ျဖဴေဖြးေသာ အေမႊးမ်ွင္မ်ားကို ညင္သာစြာ ပြတ္သပ္ေပးေနသည္။ မ်က္ခံုးႏွစ္ခုလံုး ထိလုနီးပါး မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ထားေသာ္လည္း ႏုနယ္ေသာ မ်က္ႏွာမွာ တည္ျငိမ္ေနသည္။
ေဖေဒကမူ အနားစမ်ားလန္ေနျပီျဖစ္ေသာ တဲတံခါး သားေရခ်ပ္ကို ျပင္ဆင္ခ်ည္ေႏွာင္ေနသည္။ သူတို႔အားလံုး ေကာင္းမြန္စြာအိပ္စက္အနားမယူခဲ့ရသည္မွာ ဒီသံုးရက္လံုးျဖစ္သည္။ တခဏမ်ွ ေမွးစက္အိပ္လိုက္ရလ်ွင္လည္း ျပင္းထန္ေသာေလျပင္းေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္၊ ရိုက္ခတ္လာေသာ သစ္ကိုင္းတစ္ခုခုေၾကာင့္ျဖစ္ျဖစ္ လန္႔ႏိုးလာရျမဲျဖစ္သည္။
"ေလအရွိန္ေလ်ာ့လာသလိုပဲ အဘ."
ေဖေဒ ဒန္နရယ့္နား၀င္ထိုင္ရင္း အဘိုးအိုကို လွမ္းေျပာလာသည္။ ျငိမ္သက္စြာထိုင္ေနေသာ အဘိုးအိုမွာ မ်က္စိမဖြင့္ဘဲ ေခါင္းကိုသာ ညိတ္ျပရင္း ေဖေဒ့အေျပာကို ေထာက္ခံသည္။
YOU ARE READING
Black Angel
Fantasy(Unicode & Zawgyi) - - - မင်းတို့လူသားတွေမှာ နှလုံးသားမရှိဘူး ဒန်နရယ် - - - Cover Design - Leo Bee
