ဒန္နရယ္ ဖရက္ဒီ့ကို ျပဴးက်ယ္ေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ စိုက္ၾကည့္ရင္း ေျမျပင္ေပၚပက္လက္ လဲက်သြားခဲ့သည္။
"ဒန္နရယ္..."
ဖရက္ဒီ၏ က်ယ္ေလာင္လြန္းလွေသာ အသံသည္ ညအေမွာင္မွာ နက္ရွိုင္းစြာထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။ စူးရွသည့္ ေအာ္သံႏွင့္အတူ ဖရက္ဒီ့ကိုယ္မွ အျပာေရာင္ ေလေပြလွိုင္းမ်ားလြင့္စင္ထြက္လာၾကသည္။ ဗံုးတစ္လံုးေပါက္ကြဲသလို အားျပင္းလွေသာ ထိုေလလွိုင္းမ်ားေၾကာင့္ အနားမွာရွိရွိသမ်ွ အရာမ်ား အားလံုး လြင့္စင္ကုန္ၾကသည္။
သစ္ပင္မ်ားမွာ အျမစ္မ်ားမွ ကၽြတ္ထြက္ပါသြားသလို ေက်ာက္တံုးေက်ာက္ခဲၾကီးမ်ားမွာလည္း ေပါ႔ပါးေသာ သစ္ရြက္ငယ္မ်ားလို႔ ေ၀းလံစြာလြင့္ပါသြားသည္။ ရွိရွိသမ်ွ သရဲေကာင္အားလံုးသည္လည္း ထိုေလလွိုင္းေအာက္တြင္ မည္းနက္ေသာ ျပာမွုန္မ်ားအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းကာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကသည္။
"ဒန္နရယ္..."
ဖရက္ဒီအသံသည္ ျပာအက္ေနသည္။
လဲက်သြားသည့္ ဒန္နရယ့္ကိုယ္ ေျမျပင္ကို မထိမိခ်ိန္မွာပင္ ဒန္နရယ့္ကို သူ လွမ္းေပြ႔လိုက္ျပီျဖစ္သည္။ ဒန္နရယ့္လည္ပင္းမွေပြ႔ခ်ီထားေသာ ဖရက္ဒီ့လက္မ်ားသည္ တုန္ရင္ေနသည္။ မိခင္ေပ်ာက္ေသာ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္လို ဖရက္ဒီ တုန္လွုပ္ေျခာက္ျခားကာ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိေတာ့။
"ရ.. ရတယ္.. ကၽြန္ေတာ္ဘာမွမျဖစ္ဘူး..."
နာက်င္မွုကို ၾကိဳးစားထိန္းခ်ဳပ္ေနသည့္ နီရဲေနေသာ ေသြးမ်ားျဖင့္ေပက်ံေနသည့္ ဒန္နရယ္၏ ႏွုုတ္ခမ္းမ်ား တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ စကားဆံုးသည္ႏွင့္ ေသြးတစ္ပြက္အန္ထုတ္လာသည္။ ဖရက္ဒီ့လက္ႏွင့္ ၀တ္ရံုမည္းမွာ ဒန္နရယ့္ေသြးမ်ားျဖင့္ ေပက်ံသြားသည္။
"မင္းကိုငါ ကတိေတာင္းထားတယ္ ဒန္နရယ္.. မင္းေသလို႔မရဘူး.. ငါေျပာတာၾကားလား.. မင္းမေသရဘူး.."
ဖရက္ဒီရင္ထဲမွ အပူမီးေတာက္သည္ သူ႔လည္ပင္း၊ လည္ေခ်ာင္းမ်ားမွတစ္ဆင့္ တိုးတက္လာကာ မ်က္လံုးျပာမ်ားကို က်ိန္းစက္ပူေလာင္လာေစသည္။ ကူကယ္မည့္သူ မရွိေတာ့သလို အပန္းၾကီးစြာ အသက္ရွဴေနေသာ ဒန္နရယ့္ကိုယ္ကို ကိုင္လွုပ္ေနမိသည္။
YOU ARE READING
Black Angel
Fantasy(Unicode & Zawgyi) - - - မင်းတို့လူသားတွေမှာ နှလုံးသားမရှိဘူး ဒန်နရယ် - - - Cover Design - Leo Bee
