Black Angel

Part 39

မ်ားျပားလွေသာ တိမ္ျဖဴ အစိုင္အခဲမ်ားသည္ ေကာင္းကင္ျပင္တစ္ခုလံုးပ်ံ႕ႏွံ႔ေနသည္။ တိမ္ျဖဴ မ်ားသည္ ၎တို႔ေနာက္မွ အလင္းျဖန္႔ေပးေနေသာ ေနမင္းေၾကာင့္ လင္းလက္ခ်င္ေနေသာ္လည္း ထြက္ျပဴ မရေသာ ေနမင္းေၾကာင့္ ေလာကတစ္ခုလံုးကို လက္မည္းၾကီးျဖင့္ ဖံုးအုပ္ထားသလို အရိပ္က်ေနသည္။

ဒန္နရယ္ ေျမေအာက္ေလွကားမ်ားကို တထစ္ခ်င္းျဖတ္ေလ်ွာက္ရင္း အျပင္ထြက္လာခဲ့သည္။ ျငိမ္သက္ေနေသာ ေလႏွင့္အတူ အရာရာသည္ ေျခာက္ေသြ႔ျငိမ္သက္ေနသည္။ ေက်ာက္စရစ္ခဲမ်ား ေက်ာက္တံုးမ်ားႏွင့္ ၀ါညစ္ေရာင္ ကႏၱာရေျမမွာ သူ႔ေျခရင္းတြင္ရွိေနသည္။

ပီဆို..

စူးရွေသာ ေအာ္ျမည္သံတစ္ခုႏွင့္အတူ ျမင့္မားေသာေကာင္းကင္ယံထက္မွာ ပ်ံ၀ဲေနေသာ အညိဳေရာင္ေတာင္​ပံမ်ားႏွင္​့ သိမ္​းက္ၾကီးပီဆိုကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ေဖေဒေရာက္လာေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ ဒန္နရယ့္ရင္ထဲမွာ လွိုက္တက္သြားမိျပီး ၀မ္းသာ၀မ္းနည္းခံစားလိုက္ရသည္။

သိပ္မၾကာခင္အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ သူ႔ျမင္ကြင္းထဲသို႔ အမည္းေရာင္ျမင္းနက္တစ္ေကာင္ကို စီးႏွင္းလာေနသည့္ ေဖေဒ့ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။

"ေဖေဒ..."

ဒန္နရယ္ မေတြ႔ရသည္မွာ ၾကာျမင့္လွျပီျဖစ္ေသာ အစ္ကိုျဖစ္သူအမည္ကို ေခၚလိုက္ကာ ေျခသံုးလွမ္းခန္႔ ေလ်ွာက္သြားလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ တစ္စံုတစ္ရာကို သူ႔ေျခေထာက္မ်ားကို လွမ္းဆြဲလိုက္သလို တုံ႔ဆိုင္းသြားသည္။

ေဖေဒႏွင့္အတူ ဖရက္ဒီ့ကို အျပီးတိုင္သတ္ႏိုင္မည့္ နည္းလမ္းတစ္ခုလလည္း ပါလာမည္ျဖစ္သည္။

သူ ေတြေ၀ေနသည္မဟုတ္ပါ။

ဖရက္ဒီကို သူကိုယ္တိုင္ရေအာင္သတ္မည္သာျဖစ္သည္။

သူသည္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ခ်ျပီးလ်ွင္ ေနာက္ျပန္စဥ္းစားေျပာင္းလဲတတ္သူမဟုတ္။ ဒါေပမယ့္ ထိုဆံုးျဖတ္ခ်က္ေနာက္မွ တြဲဖက္ပါလာေသာ ၀မ္းနည္းနာက်င္ျခင္းမ်ားအတြက္ေတာ့ သူ႔မွာ ကုသႏိုင္စရာ ေဆးမရွိ။