ဒန္နရယ္ လွိုဏ္ဂူတစ္ခုလံုး ျပဲျပဲစင္ေအာင္ ေလ်ွာက္ၾကည့္ျပီးသည့္ေနာက္မွာေတာ့ ေက်ာက္ျဖာတစ္ခုေပၚ စိတ္ေမာလူေမာ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
သူ ေရာက္ရွိေနသည့္ေနရာသည္ သိပ္မနက္ရွိုင္းလွသည့္ ေက်ာက္ဂူတစ္ခုျဖစ္ျပီး အ၀င္ေပါက္တစ္ခုမွလြဲ၍ တျခားထြက္ေပါက္မရွိ။ ဂူအျပင္ဖက္တြင္လည္း ေက်ာက္ေဆာင္ေက်ာက္တံုးမ်ားမွလြဲ၍ မည့္သည့္လမ္းမွရွိမေန။
ေက်ာက္လွိုဏ္ဂူသည္ ျမင့္မားမတ္ေစာက္ေသာ ေက်ာက္ေဆာင္၏ အလယ္လိုေနရာမွာ တည္ရွိေနကာ အေပၚတက္၍လည္းမရသလို ေအာက္ဆင္းရန္လည္း မျဖစ္ႏိုင္။
ယခုအခ်ိန္အထိ ဒန္နရယ္၏ လွုပ္ရွားမွုအားလံုးကို ဖရက္ဒီ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနသည္မွလြဲ၍ တစ္ခြန္းမွ၀င္မေျပာ။ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းေသာ ျပပြဲတစ္ခု မ်က္စိေရွ႕ေရာက္လာသလို သူ႔မ်က္လံုးမ်ားတြင္ စိတ္လွုပ္ရွားမွုမ်ားရွိေနသည္။
"ဒီမွာ ေဟ့လူ.. ကၽြန္ေတာ္ ဒီေနရာက သြားမွျဖစ္မယ္..."
"ငါ႔နာမည္ ဖရက္ဒီ..'
"ေအးပါဗ်ာ.. ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တာက ကၽြန္ေတာ္ ဒီေနရာက သြားမွျဖစ္မယ္.."
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ..."
"ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကိုကို ျပန္သြားရွာရမယ္.."
"အစ္ကို.. ဟုတ္လား.. အစ္ကိုဆိုတာဘာလဲ..."
"စိတ္ညစ္ရပါလားဗ်ာ.. အစ္ကိုဆိုတာဘာမွန္းမသိရေအာင္ ခင္ဗ်ားမွာ မိသားစုမရွိဘူးလား.."
"မိသားစုဆိုတာကေရာ..."
ဒန္နရယ္ ဒီတစ္ခါေတာ့ စိတ္မရွည္ႏိုင္ေတာ့။
"ဒီမွာ.. ကၽြန္ေတာ့္မွာ ခင္ဗ်ားနဲ႔အေပ်ာ္စကားႏိုင္လုဖို႔ အခ်ိန္မရွိဘူး.. ဒီေက်ာက္ေဆာင္ေတြ အျပင္ကိုေရာက္မွျဖစ္မယ္... အဲဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားကူညီမလား မကူညီဘူးလား..."
ဖရက္ဒီ ေခါင္းကို ခပ္သြက္သြက္ခါကာ အေ၀းသို႔ေလ်ွာက္သြားသည္မို႔ ဒန္နရယ္ မ်က္လံုးျပဴးသြားရသည္။
"ဟာ.. ေဟ့လူ.... ဖရက္."
ဒန္နရယ္ ဖရက္ဒီ့လက္ကိုဆြဲကာ ဂူေပါက္၀သို႔ဆြဲေခၚလာခဲ့သည္။
YOU ARE READING
Black Angel
Fantasy(Unicode & Zawgyi) - - - မင်းတို့လူသားတွေမှာ နှလုံးသားမရှိဘူး ဒန်နရယ် - - - Cover Design - Leo Bee
