ရဲရဲေတာက္ေနေသာ မီးလ်ွံမ်ားလို ပူျပင္းေသာ ေနေရာင္ေအာက္မွာ ဖရက္ဒီ တစ္ေနကုန္ေျပးလာခဲ့သည္။ ေန႔အလင္းရွိေနခ်ိန္အတြင္းမွာ ေက်ာက္ေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေ၀းႏိုင္သမ်ွ ေ၀းေ၀းကိုေရာက္ႏိုင္ရန္ အားသြန္ေျပးေနေသာေၾကာင့္ ဖရက္ဒီ၏ ေျခေထာက္မ်ားမွာ သဲပူမ်ားကို တို႔ထိသည္ဟူ၍ပင္ မခံစားမိဘဲ ပ်ံလႊားေနသည္ဟု ထင္ရသည္။
အစအဆံုးမရွိႏိုင္ဟု ထင္ရေသာ သဲေတာင္မို႔မ်ားမွာ အနိမ့္အျမင့္မတူညီြစြာ တည္ရွိေနၾကသည္။ အိစက္လြန္းေသာ သဲမွုန္မ်ားသည္ တိမ္မွုန္မ်ားလို ႏူးညံ့လြန္းလွေပမယ့္ ၎တို႔ေပါင္းစည္းထားေသာ သဲေတာင္မ်ားမွာမူ ပိရမစ္မ်ားႏွယ္ ထည္၀ါခိုင္ခန္႔လြန္းေနသည္။
ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ေျမာက္မွန္းမသိေအာင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားရာမွ ဒန္နရယ္ ႏိုးထလာသည္။
ဒီေန႔ သူအၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဖရက္ဒီ့ေက်ာကိုမွီကာ ပင္ပန္းမွုေၾကာင့္ေရာ ပူျပင္းမွုေၾကာင့္ပါ အိပ္ေမာက်သြားတတ္သည္။ ႏိုးလာတိုင္းသဲျပင္ပူမ်ားမွဟပ္ေသာ တံလ်ွပ္မ်ားၾကားတြင္ အဆက္မျပတ္ ေျပးလႊားေနေသာ ဖရက္ဒီ့မွလြဲ၍ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး သဲ၀ါမ်ားသာ ေနရာတကာရွိေနသည္။
ဘယ္ကိုေရာက္၍ ဘယ္အခ်ိန္ရွိေနမွန္းမသိသလို ဒန္နရယ္၏ ေခါင္းတစ္ခုလံုး မူးေနာက္ေနာက္ျဖစ္ေနသည္။
"ဖရက္..."
"........."
"ခင္ဗ်ား မပင္ပန္းေသးဘူးလား.. ခဏနားရေအာင္.. ကၽြန္ေတာ္တို႔သြားခ်င္တဲ့ေနရာကို တစ္ရက္တည္းနဲ႔ ေရာက္ဖို႔မလိုပါဘူး.. ခင္ဗ်ားဘာလို႔ ဒီေလာက္အေလာၾကီးေနရတာလဲ.."
"ခဏေနရင္ ငါတို႔နားႏိုင္မယ့္ ေနရာတစ္ခုကို ေရာက္ေတာ့မွာပါ.. ခဏေလးသည္းခံ.."
အရပ္ေလးမ်က္ႏွာလံုး သဲေတာင္မ်ားသာရွိေနေပမယ့္ ဖရက္ဒီ တစ္ခုခုကိုေသခ်ာလွမ္းျမင္ရသည့္အလား ယံုၾကည္မွုအျပည့္ျဖင့္ ေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္ေနကုန္ ဖရက္ဒီ့ေက်ာမွာ ေတာက္တဲ့တစ္ေကာင္လို တြယ္ကပ္ေနရ၍ ဒန္နရယ္ ေညာင္းညာကိုက္ခဲေနေသာ္လည္း တကယ္တမ္း သူ ဘာမွလုပ္ခဲ့သည္မဟုတ္။ ပူေလာင္မွုေၾကာင့္ မ်က္ႏွာမ်ားနီရဲကာ မခံမရပ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ေရဆာေနသည္မို႔ ႏွုတ္ခမ္းမ်ားေျခာက္ေသြ႔အက္ကြဲေနျခင္းသာရွိသည္။
YOU ARE READING
Black Angel
Fantasy(Unicode & Zawgyi) - - - မင်းတို့လူသားတွေမှာ နှလုံးသားမရှိဘူး ဒန်နရယ် - - - Cover Design - Leo Bee
