ေတာက္ပေသာ ေနေရာင္၏ အလင္းတန္းအျဖဴမ်ားသည္ စိမ္းလဲ့ေသာ စမ္းေခ်ာင္းငယ္ထဲသို႔ တိုး၀င္ေနၾကသည္။ စမ္းေခ်ာင္းငယ္ေဘးမွ နီညိုေရာင္ ခ်ယ္ရီသီးငယ္မ်ားႏွင့္ျပည့္ေနေသာ ခ်ယ္ရီပင္မွ အကိုင္းအခက္မ်ားမွ မွည့္၀င္းေသာ ခ်ယ္ရီသီးမ်ားသည္ ေလအေ၀ွ႔တိုင္းမွာ စမ္းေခ်ာင္းရွိရာသို႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာခုန္ဆင္းသြားတတ္ၾကသည္။
ထိုစမ္းေခ်ာင္းေလးေဘးတြင္ ဒန္နရယ္ ျငိမ္သက္စြာ ထိုင္ေနသည္။ တင္းမာေခ်ာေမာလြန္းေသာ မ်က္ႏွာရိပ္မွာ စမ္းေခ်ာင္းငယ္၏ ၾကည္လင္ေသာ ေရတြင္ အေရာင္ဟပ္ထင္ေနသည္။ ျဖဴေဖြးေသာ ေျခေထာက္မ်ားသည္ ေအးစိမ့္ေသာစမ္းေရထဲတြင္ ရွိေနသည္။ ေျခေခ်ာင္းငယ္မ်ားမွ အသိေပ်ာက္ဆံုးသည္အထိ က်င္တက္ေအးစိမ့္ေနေသာ္လည္း စမ္းေခ်ာင္းငယ္မွ ေျခေထာက္ကို ဖယ္လိုက္ရန္ကိုပင္ ဒန္နရယ္ ေမ့ေနသည္။
ရုတ္တရက္ ခပ္ေႏြးေႏြးျဖစ္သည္အထိ အပူခ်ိန္ေျပာင္းလာေနေသာ စမ္းေခ်ာင္းငယ္၏ ေရအပူခ်ိန္ေၾကာင့္ ဒန္နရယ္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားသည္။ ဆားပတ္ခံရေသာ တီေကာင္တစ္ေကာင္လို သူ႔ေျခေထာက္မ်ားကို ခ်က္ခ်င္းလိုလိုဖယ္ကာ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
ျဖည္းညွင္းစြာ တိုက္ခတ္ေနေသာ ေလညွင္းေၾကာင့္ သစ္ရြက္ေၾကြသံႏွင့္ ခ်ယ္ရီေၾကြသံမွလြဲကာ အနားတြင္ ဘယ္သူမွရွိမေန။
ဒန္နရယ္ အံၾကိတ္လိုက္မိသည္။ သူ ဘယ္ေနရာမွာ ရွိေနေန ဖရက္ဒီ သိေနမည္ဆိုသည္ကို ေတြးမိတာႏွင့္ ခံရခက္ေလာက္ေအာင္ ေဒါသထြက္မိသည္။ တကယ္ေတာ့ ထြက္ေျပးဖို႔ဆိုတာကို သူ မစဥ္းစား။ ထြက္ေျပးရေလာက္ေအာင္လည္း သူ သတၱိေၾကာင္သူမဟုတ္။ သူ၏ ရန္သူျဖစ္သည့္ ေစတန္နတ္ဆိုး၏ သားျဖစ္သူကို သတ္ျဖတ္ႏိုင္မည့္ ေရာက္လာမည့္အခ်ိန္တစ္ခုကို ေစာင့္စားေနျခင္းျဖစ္သည္။
ဒါေပမယ့္ ဖရက္ဒီသည္ သူရွိရာလံုးလံုးမလာေတာ့။
သူ ဒီဗိမာန္ရွိေနရာသို႔ ေရာက္လာခဲ့သည္မွာ ရက္ေပါင္းသံုးဆယ္ပင္ေက်ာ္ခဲ့ျပီျဖစ္သည္။ ေျမေအာက္ရြာမွ သူ႔ေနာက္ဆံုးအသိမ်ားသည္ ေဖေဒ၏ ႏွလံုးသားကို ထုတ္ယူလိုက္သည့္ ဖရက္ဒီ၏ပံုရိပ္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ခံႏိုင္ရည္မရွိေတာ့စြာ သူ သတိလစ္ေမ့ေျမာသြားခဲ့သည္။ ျပန္လည္သတိရလာခ်ိန္တြင္မူ သူ ဒီဗိမာန္ရွိရာသို႔ ေရာက္ရွိေနခဲ့ျပီျဖစ္သည္။
YOU ARE READING
Black Angel
Fantasy(Unicode & Zawgyi) - - - မင်းတို့လူသားတွေမှာ နှလုံးသားမရှိဘူး ဒန်နရယ် - - - Cover Design - Leo Bee
