My life my choice

Geheim

De week vloog voorbij ik was echt nieuwsgierig naar wat Erik te zeggen heeft zaterdag. Vrijdag had ik al alles gedroomt van wat hij allemaal ging zeggen van dat hij een rockster was met een geheime identiteit tot dat hij speciale krachten heeft zoals superman.

Maar jha dat is echt raar gewoon dat ik dat allemaal zeg over een jongen dat ik nog niet eens goed ken.

Eenmaal zaterdag was ik echt nerveus vanaf ik wakker was heb ik alleen maar een appelsiensapje gedronken en ik ben meer dan duizend keer naar de wc gegaan precies. Ik was super blij toen het bijna donker werd dus ik deed al mijn schoenen aan om te vertrekken. Totdat mijn moeder me tegenhield om me te ondervragen. Naar waar ga je naartoe vroeg ze. Ik ga naar een vriend om huiswerk te maken mag dat en ik nam mijn rugzak meteen om het geloofwaardig te maken. Mijn moeder keek me raar aan maar liet me gaan. Ik was blij dat ze erin trapte.

Eenmaal in het park zag ik hem meteen. Hij stond midden in het licht van de lantaarnpalen. Ik ging naar hem.

"En wat is nu jou geheimpje."

"Awel ik zal het je laten zien."

Hij kwam met een lichsnelheid naar mij dat ik gewoon viel van verbazing. Maar voor ik de grond kon raken voelde ik een hand rond mijn lichaam gaan.

"Wwwat ben jij ???"

"Ooh je weet nog niet half wie ik ben."

En hij liet zijn snijtanden dan zien ik was echt bang en ik liep weg. Hij liep meteen achter mij aan. Nog voor ik 5 stappen kon zetten stond hij al voor mij. ik schrok me dood.

"Ik kan het je uitleggen hoor."

"Ja je moet me wat uitleggen Erik."

"Wat ben jij ??"

"Ik ben een vampier."

"Dat kan niet die bestaan alleen maar in sprookjes."

"Maar die sprookjes zijn waar."

"Maar nee hoor dat kan niet."

"Jawel hoor wat heb ik jou nu laten zien?"

"Dat je super snel en sterk bent."

"Dat betekend alleen maar dat je goed naar de fitness bent gegaan."

"Dat kan niet ik ben een vampier waarom zou ik anders niet naar school gaan wanneer de zon schijnt ik verbrand dan. Heb je dan nog niet opgemerkt ik eet ook nieys van wat jullie eten op school en mijn kleur van ogen veranderen naar mijn emoties."

"Ja da van die ogen had ik al opgemerkt maar niet zo hard als nu. Je ogen zijn pikzwart. "

"Sorry hoor ik kan daar toch ook niets aan doen ik ben al 300 jaar een vampier."

"What the f*ck. Al 300 jaar !!"

"Ja natuurlijk ik word niet zo oud als jullie mensen."

"Ja endan."

Plots uit het niets kwam er iemand uit de schaduwen. Hij zei : sorry dat ik deze rendez-vous verstoor hoor maar ik was aan het jagen en ik hoorde iets. Kan geen kwaad John zei Erik. we hadden gewoon een kleine ruzie. Ja dat zie ik. Wie ben jij vroeg ik? Ah sorry dat we nog niet aan elkaar voorgesteld zijn. Ik ben John. Ja dat had ik al denk ik door hoor. Erik kwam voor mij staan in een beschermende houding. Waarom doe je dat nu. Maar plotseling zag ik waarom Erik zo deed. Ik zag Johns ogen super rood worden. Aah je hebt een laat avond maaltijd bij je. Nee John ze is geen eten zei Erik. Ooh jawel hoor ik hoor haar hartslag alsmaar sneller slaan. Erik keek naar mij. Ik keek vol paniek terug. Erik zei :" Ik zal je beschermen koste wat kost." Ik kon niets zeggen ik was bevroren van angst. Ik moest alles nog laten bezinken van wat ik allemaal vanavond te horen kreeg. Erik een vampier. Dat zou eigenlijk alles beantwoorden waarom hij op zonnige dagen niet op school was enzo. Maar op dit moment kon ik daar niet aan denken. Ik moest hier weg komen anders word ik zijn avond eten. Maar ik wist niet hoe.

Erik begon te dreigen. En ik denk dat daar grommen bij zaten en van dat hij mij met rust zou moeten laten. Maar dat liet John niet schrikken. Dus begon hij te dreigen. Erik, Erik, Erik denkbje nu echt dat je vader dit gaat goedkeuren. Hij zal toch tegrn jou zeggen dat je haar moet doden. Ik jaag niet op mensen en dat weet je John. Ja endan hij gaat er dan wel zijn mensen voor halen om haar te laten doden. Je weet toch hoe je vader is. Ja dat weet ik maar ik ga niemand haar pijn laten doen als je het nog niet wist. Ja dat weet ik maar wil dat meisje wel iets weten van jou? Jawel hoor, ik zeg het nooit door ofzo hoor, schreeuwde ik uit. Denken jullie nu echt dat ik achterlijk ben ofwat? Erik draaide zich om en keek zeer verbaasd naar mij van wat ik allemaal had gezegt juist. Hij glimlachte liefelijk naar mij. Maar voor ik iets kon terug doen had John me al vast. Erik wist het nog niet eens. Ik schreeuwde het uit van de pijn want hij had zijn nagels in mijn armen geboord. Erik kwam meteen naar John om me te redden. Polseling voelde ik niets meer. Ik zag ineens Erik en John naar elkaar uithalen. Ik zag een moment om te ontsnappen. Dus klom ik zo snel als ik kon in de hoogste boom. Ik dacht dat ze dat wel niet zouden gezien hebben. Maar jawel hoor ik zag meteen John naar me komen sprinten met Erik op zijn hielen. Maar ik zag dat Erik sneller was dan John en hij klom meteen zo snel mogelijk naar mij. Hij greep me vast om men middel en vroeg: vertrouw je me ? Nog voor ik iets kon zeggen was alles waas aan het worden voor mijn ogen. En plotseling stopte we ik was echt duizelig.

"Ik zach Erik wat verder van mij staan ik ging zitten want dat was hrt enige wat helpte op dit moment. Sorry echt waar sorry ik dacht dat we alleen waren ik wist niet dat John hier jaagde op dit moment."

"Maar wat moet ik nu doen. Ik ga waarschijnlijk opgegeten worden door hem."

"Nee Nee hoor daar ga ik voor zorgen dat dat nooit gebeurt. Het enigste probleem is dat je niet naar huis kunt gaan. Want anders gaat hij je moeder en broer gebruiken om jou naar hem te leiden."

"Maar ik moet hen toch waarschuwen."

"Nee dat gaat niet!! Je moet mee komen met mij naar mijn huis want daar kan ik jou het beste beschermen. En daar ben je ook nooit alleen in huis."

"Vader zal blij zijn.": zei hij op een sarcastische toon.

"Ik moest lachen van alles. Jij denkt dat ik mee ga naar jou huis waar waarschijnlijk meer vampiers zitten die me willen opeten."

"Ja maar dat gaat niet gebeuren. Ik ben er altijd en het huis is niet zo groot. Ik kan er op 1 gil bij jou zijn."

"Ok. Maar hoe geraken we daar. We hebben geen auto."

"Ooh jawel hoor. We geraken er wel zonder auto. Alleen hebben we wel een klein probleempje ik moest normaal gezien vanavond gaan jagen."

"Maar op wat jaag jij eigenlijk?"

"Meestal op dieren maar als er niets anders te vinden is dan drink ik gewoon heel eventjes van een mens. Maar niet zodat ze dood gaan ofzo. Dat doen de rest allemaal wel. Maar ik niet. Ik voel me dan een soort van kannibaal."

Plotseling zag ik zijn ogen rood worden en terug blauw flikkeren.

"Je moet echt gaan jagen hé."

"Ja sorry."

"Anders drink heel eventjes van mij genoeg om bij jou thuis te geraken en dar jij niet bijvoorbeeld dood op de stoep beland ofzo."

"Echt waar wil je dat doen."

Ik zag zijn ogen nu volledig rood worden. Ik dacht nadat ik het had gezegt spijt te hebben maar we hebben geen andere keus.

"Ja als het jou helpt om mij van die griezel vandaan te houden dan is het ok voor 1 keer."

Meteen kwam hij naar mij en hij zei dat dit maar kort zou duren. Meteen voelde ik een heel scherpe pijn in mijn hals. Ik wist wat hij deed maar ik wist niet dat het zo veel pijn ging doen. Het was precies alsof ik mijn hand op een vuur gelegd had wanneer het nog warm was. Meteen stopte Erik toen het echt ondraagelijk werd en ik tegen hem zei dat het heel erg veel pijn begon te doen. Ik voelde deze keer dat ik zwak werd en ik ging flauwvallen.