My life my choice

Opdracht

Lucy:

Ik voelde me duizelig toen in ik wakker werd. Ik hoorde een pijnlijke schreeuw en gehuil van achter mij komen. Ik stond meteen op en daar zag ik Dylan op de grond liggen met Demi bovenop hem. Ik liep meteen naar haar en rukte haar vanaf Dylan. Lilly was me gevolgd en trooste hem. Ik sloeg haar weg.

"Ga nu weg Demi of anders ga ik misschien nog spijt krijgen van de dingen die ik met jou ga doen."

"Denk je nu echt dat je mij aankunt Lucy. Je was van een nietsnut ineens in alle belangstelling. Je krijgt aandacht van Erik en Dylan. Je bent van je kidnapping meteen naar miss perfect gegaan. Door John voel ik me tenminste nog belangrijk."

"Denk je nu echt dat we nooit aan jou dachten? Jij stootte ons weg!"

"Loop nu weg Demi en ga ergens naartoe waar je niet bitcherig hoeft te zijn. Heel ver weg van hier."

"Nee John heeft me nodig."

Met dat sprinte ze richting John denk ik. Ik volgde meteen haar en sloeg haar net optijd weg van Erik die met John bezig was. Ik wist niet wat hij deed maar John keek echt bang. Ik keek snel naar Erik om te zien ofdat alles goed ging. Erik keek snel om, om me te verzekeren dat alles goed ging met hem.

Met dat allemaal gehad concentreerde ik me terug op Demi. Ik zag dat ze kookte van woede. Je zag het ook ik dacht dat ze in vuur ging opgaan op een bepaald moment. De rook ging van haar af en ik kon niets doen zonder dat ik haar aanraakte. Ik kon dit ook niet langer volhouden. Ik voelde mijn energie alsmaar minder en minder worden. Ik voelde dat er iemand aankwam naar mijn huis. Ik denk dat het mijn moeder was. En ze kwam met veel snelheid naar huis.

"Niet tevoorschijnkomen in wolfvorm. Ik denk dat mijn moeder aankomt." stuurde ik snel naar Lilly en Dylan.

Ik voelde me op de grond vallen en ik probeerde de duisternis te bestrijden maar het lukte me niet. Ik gaf op en liet de duisternis mij opnemen.

onbekende:

"Je moet dit ondertekenen en dan zijn we klaar om je spullen te nemen."

"Ok meneer"

"Oh ja en je krijgt meteen ook een nieuwe opdracht."

"En wat mag die dan nu wel zijn want mijn familie wacht op mij."

"Daarover willen we het hebben."

"We zijn te weten gekomen waar de prins is."

"Oh ja en waar dan?"

"Hij heeft een kleine afectie gekregen met jullie dorpje hebben mijn bronnen me verteld."

"Oh ja en waarom juist mijn dorp?"

"Dat weten we niet zeker maar we weten wel dat er vele daar rond hangen van beide soorten."

"Dat is interessant meneer Holembimp."

"Ja zeker we willen dat jij dit gaat uitzoeken waarom hij hier zo lang blijft met alle middelen en niets mag je tegen houden."

"Ik weet wat er in het contract staat meneer."

"Dat is goed en nu zullen we eventjes over je uitrusting hebben."

"Ja is goed zullen we dan al maar naar de wapenkamer gaan?"

"Is goed."

Met dat stond Meneer Holebimp op en deed de deur open.

"Lady's first"

Met dat liep ik de deur uit en liep ik richting de wapenkamer. Toen we eenmaal daar aangekomen waren pakte ik mijn pasje en maakte de deur open. Ik deed meteen het licht aan en ik werd weer eens overtroffen door alle wapens die hier lagen.

"Ik zou je de 9 mm aanraden met neon- en zilveren kogels. Maar ik heb gehoord dat je het graag 'old fashon' je werk wilt doen. Dus ik denk dat we je dan een demper erbij geven met wat messen."

"Dat is een uitstekende keuze meneer ik kan niet wachten voor het dossier te kunnen bekijken."

"Rustig alles op zijn tijd , ik zie dat je niet veranderd ben in die 25 jaar."

"Ja dat ben ik zeker."

Met dat kreeg ik de eveloppe en liep ik naar de uitgang ik had hier al genoeg gezeten. Ik kreeg nog steeds de kriebels van dit gebouw maar dit moet ik nu eenmaal doen om mijn familie te kunnen onderhouden. Ik liep naar mijn auto en zette de eveloppe onder mijn stoel. Ik stak snel de sleutel in het contact en snelde weg. Om zo ver mogelijk hiervandaan te kunnen zijn.

Ik stopte onderweg voor dat te eten en een koffie. En ook om hierbij de evenloppe met mijn volgende opdracht te kunnen bekijken.

Ik betaalde snel voor de koffie en de croissant en liep naar mijn wagen. Ik deed snel alles op de passagiersstoel naast me en bukte me om de eveloppe te kunnen zien. Ik nam snel een sipje van mijn koffie en zocht naar een schaar of iets scherps waarmee ik de eveloppe zou mee open kunnen doen. De auto draaide nog steeds zodat de airco niet af ging.

Ik nam nog snel een beet van mijn croissant en zocht verder naar iets scherp. Snel daarna gad ik het op en nam een werpmes uit mijn laars en opende daarmee de eveloppe.

Nadat ik de eveloppe opende stak ik snel het mes terug weg. Ik haalde het dossier eruit en nam in mijn andere hand de koffie. Ik legde het dossier op mijn schoot en opende het. Ik zag meteen een foto van een jongen die heel bleek was, met blauwe ogen en bruin warrig haar.

Ik keek naar zijn naam en toen viel mijn koffie uit mijn hand.

De jongen die ze de prins noemen is Erik Mayhouse