My life my choice

Ontvoering

"Wat?" hoorde ik mijn zus schreeuwen.

"Ja, ik ben haar tegen gekomen in het bos. En ze wilt me terug."

"Wat maar het is toch gedaan met jullie."

"Ja, maar ze begrijpt het niet."

"Oke Lucy moet zo snel mogelijk weg gaan. Je kunt haar het beste bij Dylan brengen. Zo kan zij haar niet vinden."

"Wat nee ik breng haar niet naar Dylan. Niet nu ze zo verward is."

"Het moet wel. Bel naar hem en vertel het. Je kunt het haar wel niet vertellen. Want dan kan ze je niet in de weg staan."

Nee dat doe ik niet. Ze kan toch goed voor haarzelf zorgen.

"Ja, maar zij weet dan wel jou zwakke plek."

"Maar we kunnen ons toch nog goed verdedigen?"

"Jawel, maar jij wilt dat er niets met haar gebeurd."

"Ok, daar heb je gelijk in. Maar ze zal nooit willen gaan zonder dat ze de reden weet."

"Daar zorg jij wel voor."

"Hoe dan?"

"Zeg gewoon vanalles maar niets kwetsend. Want anders krijg je met mij te maken!" zei ze streng.

"Ok ik zal wel iets vinden."

"Dat is goed broertje."

Lucy:

Ik zat nog steeds in Eriks kamer. Toen ik rond keek zag ik dat er een foto stond van hem en mij, toen ik nog een mens was.

Ik nam de foto en ging toen op het bed zitten. Ik hoorde dat Erik en Katherine nog steeds aan het praten waren. Maar dan echt heel luid. Zo te horen hadden ze ruzie.

Toen hoorde ik iemand het huis uit stormen. Ik ging meteen naar het raam om te zien wie er naar buiten ging.

Ik was net te laat. Om te zien wie het was. Ik ging op het bed liggen en nam de foto die ik nog steeds vast had.

Ik werd abrupt wakker gemaakt door een deur die dicht sloeg.

Meteen daarna hoorde ik terug geschreeuw uit de kamer van Katherine. Ik zou wel eens willen weten wat die allemaal zeggen. Meteen hoorde ik Ik hoop dat ze nooit in contact komt met Ellen.

"Wat?? Sinds wanneer kan ik dat horen." zei ik tegen mezelf. En wie is die Ellen? Maar ja, ik draaide me nog eens om en viel terug in slaap.

Toen de deur van de kamer open werd gedaan. Hield ik mijn ogen nog steeds dicht, om zo de schijn op te houden van dat ik sliep. Er kwam iemand naast me liggen en gaf me een zoen op mijn voorhoofd. Ik kreeg het helemaal warm vanbinnen bij deze zoen. Daarna hoorde ik een "Slaapwel Lucy" en ik viel terug in slaap.

De volgende ochtend was ik al vroeg wakker. Ik keek nog eens naast me om te zien wie me gisteren nog een zoen gaf. Ik keek vol van verbazing naar de persoon die naast me lag. Ik kreeg het terug helemaal warm vanbinnen toen ik Erik naast me zag liggen. Ik had nog steeds de foto in mijn armen. Er was niets met de foto gebeurd en ik was daar blij mee. Ik zette terug de foto op de plaats waar ik hem gevonden had en probeerde zo stil mogelijk uit de kamer te geraken.

Maar toen kraakte er een plank van de vloer en ik spurtte naar de deur van Erik's kamer. Maar nog net voor ik er aan kwam. Stond Erik al voor me.

"Zo zo van plan om weg te gaan zonder afscheid?"

"Ja sorry maar ik moet naar huis,mijn moeder zal waarschijnlijk wel ongerust zijn nu."

"Ik heb haar gebeld gisteren en verteld dat je bleef slapen."