My life my choice

Kobe

We waren nu al een 2 uur bij mij thuis en mijn moeder was nog steeds niet terug van haar werk. Ze was fucking 2 dagen al op haar werk non-stop. Kobe zat heel de tijd te zagen ofdat hij een ijsje mocht na zeker 10 minuten van zijn gezaag te horen kreeg hij een ijsje en Lilly zuchte van opluchting dat alles gedaan was. Het was ook al moeilijk door gewoon heel de dagen te spijbelen wanneer je Kobe naar school moest brengen. We moesten oppassen dat geen enkle moeder of leekracht ons zag. Erik en Dylan daarentegen zijn blijven bellen naar ons maar ze waren zeker een uurtje stil nadat we vertrokken waren. Lilly was constant aan het huilen ze voelde alsof haar hart was gebroken nadat ze hem had gebeten. Ze voelde zich schuldig en ze wou zich gaan verontschuldigen. Maar ze kwam al snel terug wanneer ze aan alles dacht wat hij verborgen had gehouden voor haar.

-Flashback-

"Daarom bestaat er zoiets al vertrouwen" zei Lilly.

Daarna zijn we meteen naar buiten proberen te gaan maar elke keer dat we het zonder geweld probeerfe te doen. Botste we constant terug tegen hun. Het werd gewoon vervelend.

"We gaan ons niet meer laten doen hoor. Wij gaan het nu ook wel vuil spelen." zei ik tegen Lilly in gedachten.

"Is goed ik vind het gewoon te irritant aan het worden. Ik verschiet ervan dat ik nog geen bloedneus heb van al dat botsen."

"Ok gewoon vechten en als het niet lukt veranderd dan dan weet je door je wolf al een paar moves."

"Is goed. Jij moet ook wel voorzichtig zijn."

"Ik heb hem al eens verslagen dus dit moet een makkie zijn."

"Je hebt het wel over de prins."

"Weet ik maar ik wil er nu niet aan denken."

"Is goed."

"Wacht we moeten onze geur maskeren. Anders vinden ze ons meteen daarom hadden ze ons zo snel gevonden."

"Hoe doe ik dat?!"

"Je moet gewoon sneller lopen dan ik en ik zorg er wel voor." eindigde zo de conversatie.

Daarna ging ik meteen naar Erik en ik zag dat Lilly hetzelfde deed.

Ik sloeg hem vol op het gezicht. Ik zag dat hij woedend was maar hij hield het tegen. Ik zag dat Lilly al veranderd was. Maar ik kon op dit moment Erik geen pijn doen. Hij was te diep in mijn hart gezonken.

"Snel wisselen!"

Lilly keek me vreem aan maar snel veranderde we van partners. Dylan was woest naar me aan het grommen maar ik deed hetzelfde terug. Ik wist niet van waar dat allemaal kwam maar dat maakte niet uit. Hij pinde me snel op de grond waardoor ik hem snel van me af kon duwen tegen een boom. Ik voelde dat er iets me over wou nemen maar dat liet ik niet toe. Dylan stond een beetje dwaas bij. Hij hernam zich snel waardoor Lilly naar hem toe ging en hem beet in zijn poot. Waardoor hij snel jankte en terug veranderde. Ik keek weg en zag nog steeds Erik stilletjes naar Lilly sloop.

Ik snelde naar hem toe en schopte hem recht in de kroonjuwelen. Hij nam ze snel vast en ging daarna op de grond liggen kermen. Het was best wel spijtig om beide jongens zo te zien liggen maar we konden anders nooit weg geraken. Ik voelde dat er iets ergs zou aankomen. Maar ik negeerde het snel. Ik liep naar Lilly die nog steeds naast Dylan lag want hij was nu buitenbewustzijn maar ik trok haar mee. Ze wou bij hem blijven dat zag ik en dat wou ik ook bij Erik. Maar ik wou eventjes alleen zijn zonder de jongens.

-Einde Flashback-

We zaten nu al heel de tijd ijsjes te eten ook al smaakte het niet voor mij maar ik deed gewoon mee voor het plezier van het koele dessert dat doer mijn keel liep.