My life my choice

Proberen ontsnappen (3)

Lucy:

Hij bleef daar maar staan. Hij deed niets. Ik had nog steeds die kop in mijn hand. Hij komt dichter en dichter. Hij is er bijna. Nog 1 stap en dan kan ik mijn stap doen.

Hij zet voorzichtig de stap vooruit. Meteen sla ik toe. Ik zet mijn tanden in zijn hartslagader in zijn nek. Ik voelde het bloed in mijn mond stromen, het smaakte zalig. Het was een soort van drug. Het smaakte naar aardbeien en chocolade. De lekkerste combinatie ooit. Ik kon er niet genoeg van krijgen. Het bloed bleef stromen. Dit is het lekkerste bloed dat ik ooit heb gedronken, het overtreft het bloed van een hert. Ik bleef drinken, ik voelde dat zijn hartslag vertragen. Maar dat maakte niet uit ik zat nog in een ongelofelijke droom. Of eerder buffet. Ik bleef drinken zijn pols bleef vertragen tot ik niets meer hoorde.

Ik liet hem meteen los. Hij bleef levenloos liggen. Ik nam snel de sleutels van mijn cel en liep naar de trap. Ik hoorde verschillende stemmen aan de bovenkant van de trap. Ik liep zo stil mogelijk naar boven, ik had genoeg bloed op en dat zag je waarschijnlijk aan mijn ogen die bloedrood zagen. Ik deed meteen de deur open en iedereen stopte in zijn stappen. Ik liep meteen naar de dichtstbijzijnde mensen en brak meteen hun nekken. Ik hoorde een tevreden 'KRAK' en liet meteen het lichaam op de grond vallen en zo ging ik verder met de volgende. Ik bleef zo doorgaan tot ik opmerkte dat ik 3 personen miste. Mijn hoofdbeul oftewel 'de baas', Sam en nog een man die ik niet vaak zag alleen als de baas naar beneden ging en ik een glimp wou zien van boven dan heb ik hem gezien.

Ik liep meteen naar de dichtstbijzijnde deur maar vond alleen maar eten en drinken in. Ik liep door heel het huis en vond niet de uitgang. Ik vond alleen slaapkamers en badkamers. Ik liep snel naar een van de badkamers en ik deed al mijn kleren uit die al volledig aan stukken waren en vol met bloed waarvan Jona. Ik vond het wel spijtig dat ik hem moest leegdrinken maar ik moest hieruit komen ik keek al of dat de mindlink met de rest ging.

Maar nog niet.

Ik liep in de douche en waste mijn haar zeker 3 keer van al het vuil dat er in zat en schubde mijn lichaam heel goed zodat al het vuil weg zou zijn. Ik keek daarna toen ik terug mijn ondergoed aanhad in de grote spiegel die ik gevonden had in een van de kamers en zag dat bijna al mijn schrammen en littekens van de afgelopen dagen (misschien weken ik heb geen tijdsgevoel meer) heel traag weg aan het gaan zijn. Ik keek een beetje rond voor kleren die niet te groot zijn en die ik gemakkelijk kan dragen. Ik zocht ondertussen ook naar een gsm of een vaste telefoon.

Ik was hier ondertussen al veel te lang naar mijn zin. Dus mijnzoektocht ging verder naar de uitgang van dit doolhof.

Erik:

Vandaag zouden we Lucy gaan halen van die monsters. Daphne wilt nog steeds niets zeggen waarom ze die man kende die Lucy heel de tijd sloeg maar ik laat het gewoon zo eventjes. Als we haar gevonden hebben dan zal ze het waarschijnlijk vertellen. Maar op dit moment staan ik, Daphne, Dylan, Lilly en 10 wachters achter ons te wachten tot we gingen aanvallen. Ik hoorde dat er iets gebeurde binnen ik hoorde vele voetstappen weglopen van iets ik weet het niet. Dylan en Lilly wilden meekomen en Lucy zoeken wan ze voelden zich verantwoordelijk en zeker nadat ze stiekem de video gezien hebben. Het leek net gisteren toen ik hen betrapte op het inbreken in mijn kantoor.

Ik liep stilletjes naar mijn kantoor want ik hoorde van alles. Ik stond paraat om aan te vallen maar ik bleef staan voor de deur van mijn kantoor. Ik wilde weten waarom ze hier zijn. Ik bleef stilletjes staan en ik hoorde gesnik van de andere kant van de deur. Ik legde snel mijn oor op mijn deur en luisterde.

"Oooh Dylan waarom kon ze gewoon niet naar ons komen, zie haar nu. Wat voor een beste vriendin ben ik?"

"Ssshhh Lilly we krijgen haar wel terug en zie hoe ze zich tegen hen verzet en hoe ze zich sterk houd jij moet dat nu ook doen zodat we haar misschien nog sneller kunnen vinden."

Hij had gelijk. Hoe sneller we haar vinden hoe sneller we diegene kunnen pijnigen en martelen. Ik ging snel naar binnen zonder een geluid te maken.

En knuffelde snel hen.

Ik wist dat ze geschrokken waren van die knuffel maar ik had het nodig en zij ook.

"Lucy is een harde meid je moet jezelf niet de schuld geven anders kan ik me nog slechter voelen want ik ben diegene die har heeft doen weglopen naar die plek."

Met dat knuffelde Lilly me terug ik wist dat Dylan niet jaloers zou worden want ik ben met Lucy. Dus hij liet het gewoon gaan.

Daphne knikte ja dat we zouden moeten gaan bewegen. Ik versta nog steeds niet hoe een mens de conditie kan hebben van een weerwolf. Dit blijft een mysterie voor mij.

Maar meteen ging iedereen in beweging.We liepen op zen stilst mogelijk naar de deur.

We zagen niets. Alles was donker, mijn ogen hadden zich in geen enkele tijd zich al aangepast. We liepen door alle deuren werden gecheckt. We kwamen aan een deur die tot een kelder ging. Meteen liep ik nar beneden en zag alleen dat de deur wagenwijd open was en dat er een dood lichaam lach van een man. Ik checkte meteen hoe hij gestorven is en mijn gedachten werden al snel geconfirmeerd doordat ik 2 puntjes in zijn nek zag en dat er geen enkel bloed meer was. Dus ze was nog niet zo lang kunnen ontsnappen.

Misschien een uurtje, misschien 2 vroeger dan dat we hier zijn.

Meteen liep ik terug naar boven en ik schudde men hoofd van nee. Maar dan sprak ik.

"Ze is ontsnapt. Hij heeft geen enkel bloed meer."

Meteen lichtte iedereen hun gezicht op nu moeten we haar nog zoeken. Meteen stuurde ik een paar mannen naar boven.

Ik rook haar geur en ging er snel naartoe. Ik volgde de geur tot een deur waar het het sterkste was.

Ik werd al meteen door iemand anders begroet het was de man van de video die Lucy sloeg. Meteen daarna kwam Daphne binnen en begon te praten

"Wat doe je hier Xander?" zei ze met zo veel woede dat zelf mijn vader zou weglopen.

"Oh hoi Daphne. Ik zou zeggen dat ik blij was om je te zien maar dan zou ik liegen."

"Ooh zo te zien heb je nog altijd je attitude."

"Dat moet jij zeggen jij laat onze dochter veranderen in een bloedzuiger."

"Ho wacht jou dochter?" en ik wees naar Xander die heel blij was dat ik hem juist had onderbroken.