My life my choice

Depressie

Ik was in een droomloze slaap. Ik wist niet wat te doen of wat te zeggen. Ik was gewoon ergens. Ik weet het niet.

Vanaf dat mijn moeder dood was ben ik niet de kamer uit geweest. Ik ben niet gaan jagen en ik ben ook niet naar school geweest. Ik weet nu al dat er een mirakel moet gebeuren als ik nog wil slagen dit jaar. Maar dat laat ik nu nog maar zo. Ik ben me nu aan het concentreren op mijn familie of toch van wat ik er van over heb. En dat is Kobe. Ik probeer zo aardig en zo enthousiast te zijn zodat hij mijn depressie niet ziet. Maar de rest zag het wel. We blijven ook bij Erik slapen. Ik kan niet meer binnen in mijn eigen huis gaan. Ik heb te veel herinneringen hier en ik zou gewoon dan instorten. Dus laat ik altijd Erik alles halen. Kobe probeert me blij te maken maar dit lukt niet.

Ik voel me zwak, ik ga niet uit mijn bed. Maar ik zie niet meer het zin om te leven alleen Kobe. Hij is de enige die me staande houd op dit moment. De rest haat me waarschijnlijk doordat ik hen negeer.

Maar ik blijf voor Kobe anders zou ik al lang mijn eigen hart eruit getrokken hebben of gevlucht zijn met Kobe bij mij.
Ik kan het niet meer aan alles. Het is te veel geworden.

Erik:

Ik wil zo graag Lucy zien maar ik laat haar doen, ze heeft tijd nodig. Ik weet het maar het doet me zo veel pijn om haar gewoon niet te kunnen zien. Kobe is de enige die die kamer binnen en buiten gaat. Ik blijf naast de deur zitten. Ik zit hier al een week, misschien meer. Ik weet het niet. Katherine maakt zich zorgen, moeder en vader maken zich zorgen. Ik wil echt gewoon binnenstormen en gewoon haar vasthouden.

Ik weet het niet meer. Ik wil weten of dat alles goed gaat met haar gaat. Maar ik laat haar.

School valt mee. Ik voel me alleen een beetje eenzaam. De leerkrachten weten dit nu ook al dat ze me met rust moeten laten. Voor de rest valt school mee. Het jagen valt mee, maar het is saai. Maar ik heb al een idee gevonden.

Ik stond nu voor haar kamer.
Ik deed de deur open en wat ik zag pijnigde me.
Lucy zag er bleek en dood uit.

"Kom!"

"Waarom?"

"Haal nu je luie gat van dit bed en kom mee."

"Waarom?"

"Nu niet, volg nu maar gewoon."

"Ok" en met dat probeerde ze uit het bed te gaan. Ik hoorde al haar gewrichten kraken. Ik liep meteen naar haar om haar te helpen.

Ik droeg haar snel buidstijl en liep zo snel mogelijk het bos in. Ik vond al snel een dieren, dode ik het al snel.
Ik dwong haar om te drinken, eenmaal haar tanden erin gezet dronk ze het volledig leeg. Ik zag terug haar huidskleur terug komen en al de glans op haar huid. Ik helpte haar recht en trok haar meteen naar een plekje dat ze nooit zou vergeten. Ik keek nog eens naar haar en ik zag haar stralen behalve je zag dat alles maar een façade was en dat er heel veel achter speelde.

Je zag het aan haar ogen.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Heey sorry dat het zo lang duurde

Ik had geen inspiratie maar hier is er een hoofdstukje. Hopelijk is het niet te kort.😊😊
Wat vonden jullie er van ?

_Love_Vampires_