My life my choice

Ontvoerd

Lucy:

Ik lag met een barstende hoofdpijn in de zetel. Mijn moeder en Erik hebben me een paar minuten geleden alleen gelaten. Ik weet niet waarom maar het zag eruit alsof het heel belangrijk was. Ik weet niet meer wat er gebeurd is nadat ik bewusteloos was. Ik voelde alleen extreem veel pijn. Dylan en Lilly heb ik ook al niet gezien. Zouden ze veilig zijn?

Erik en mijn moeder kwamen terug na een kwartier en Erik zag er nog bleker uit dan gewoonlijk.

"Wat is er?"

"Euhm shatje ik moet je iets vertellen en het heeft te maken met Erik."

"Ok vertel het me maar."

"Ok zal ik doen maar mag ik weten waar Kobe is."

"Ik heb hem aan Lilly gegeven om naar Dylan te brengen." ik wist niet dat ik de echte waarheid moest zeggen want anders weet ze dat ik een vampier ben.

"Ok dan zal ik hem daar gaan halen straks maar nu heeft het te maken over Erik."

"Ok, wat heeft het te maken."

"Euhm hij moet eventjes een tijdje weg."

"Daphne ze weet het hoor van ons."

Ze keek me verbaasd aan dus ze wist van vampieren.

"Oh ja en hoe?"

"Euhm Lucy."

"Wat moet ik vertellen dat ik weet van de vampieren."

"Ja natuurlijk ik ben je moeder dit moet je normaal niet weten."

"Oh ja en hoe weet jij dat allemaal?"

"Dat is een heel ander verhaal Lucy maar nu moet je mij vertellen waarom je dit allemaal weet."

"Dat maakt niet uit moeder!" en ik legde het nadruk op het woord moeder.

"Ik ben nog steeds je moeder jongedame. Dus vertel het me nu."

"Dat maakt niet uit hoe ik het weet ik weet het en dat is het."

Ik wist dat mijn ogen veranderd waren want mijn moeder keek me verbaasd aan. Ik liep meteen naar buiten diep het bos in. Ik hoorde nog Erik mij verontschuldigen en liep achter mij. Ik sprong meteen in de bomen om hem te ontwijken en bleef wachten tot hij de boom voorbij was.

Maar hij kwam nooit voorbij mij. Ik sprong snel uit de boom en ik wou koers zetten richting het huis van Erik.

Ik wou praten met Katherine of Lilly een van de twee had ik nu nodig. Ik liep wat door het bos. Ik wou mijn gedachten op een rijtje zetten. Het lukte om gewoon te lopen door het bos. Als ik dieren tegen kwam schrokken ze en liepen ze zo snel mogelijk weg. Ik lette er niet op en zette me tegen een boom. Ik voelde me eenzaam maar ik moest denken.

Hoe wist mijn moeder over het hele vampieren gedoe?

Ik hoorde wat geritsel in de struiken het rook gewoon als een dier dus ik nam er niet veel interesse in. Maar snel kwamen er een paar gemaskerde mannen uit. Ik ging meteen in aanvalspositie staan.

"Wel wel de vriendin van de prins."

"Wat moet je!" siste ik naar hem. Ik probeerde zijn gezicht te zien maar dat lukte niet doordat het door die grote kap over zijn hoofd werd zijn hele gezicht bedekt doro schaduw. Je zag alleen zijn mond.

"Nou zoals je kunt zien willen we jou dus je kunt met of zonder geweld meegaan."

"Nooit zou ik vrijwillig meegaan."

"Nou ok pak ze jongens."

Meteen stonden ze voor me ik klom snel in een boom maar ze hadden me bij mijn kleren vast. Ik duwde ze meteen tegen de dichtsbijzijnde boom. Ik hoorde een tevreden krak van een van de mannen.

"Shit ze is een van hen." hoorde ik een van hen vloeken.

"Jup een van hen zoals je kunt zien." met dat liet ik mijn ogen veranderen naar zwart.

Ze gingen wat naar achteren van angst maar dat werd al snel Veranderd door moed. Ze liepen meteen naar alle kanten zodat ik omsingeld was. Ze vielen allemaal tegelijkertijd aan. Ik probeerde zo hard mogelijk om ze tegen te houden. Maar ze wisten precies mijn zwakke plekken. Ik viel al snel op de grond met al de pijn die er in de wereld te vinden is.

Met dat verloor ik het bewustzijn.

Erik:

Ik wist dat de moeder van Lucy niet wist dat ze een van ons was maar het verbaasde me dat ze haar zelfbeheersing verloren was. Ik wist dat ze het allemaal op mij gaan gemunt hebben maar weg gaan ga ik nooit doen zonder een gevecht. Ik liep snel naar Lucy maar ze was weg en ze had haar geur gemaskeerd. Ik ging naar mijn vakantiehuis. Iedereen was er omdat ik ze daar geroepen had. Ik hoopte alleen dat Lucy bij Lilly was anders hadden ze haar al.

"Iedereen moest hierheen komen omdat iemand het op mij gemunt heeft ik weet niet wie maar ik wil niet alles achterlaten zonder een gevecht."

"Wie heeft je dit allemaal gezegt?" vroeg mijn vader.

"Euhm ja grappig de moeder van Lucy is een soort van vampierjager met weerwolf mogelijkheden. Doordat haar vader met een mens heeft voortgeplant en haar vader was al een half weerwolf."

"Wat!" schreeuwde iedereen tegelijk.

"Ja ik weet het ook nog maar juist hoor ze heeft John een koekje van eigen deeg gegeven en Demi onthoofd."

"Dat wilt niet zeggen dat ze niet dood is." zei Katherine

"Dat weet ik wel hoor maar we wisten eerst niet dat ze dit allemaal kon en Dylan en Lilly zijn daarom weg gegaan."

"Dus waar is Lucy nu?" vroeg mijn moeder.

"Ze is denk ik bij Lilly oftoch ik hoop dat want ik ben ze kwijt geraakt nadat ze haar zelfbeheersing was kwijtgeraakt bij haar moeder."

Ik kreeg ineens het idee om Lilly te bellen om zeker te weten dat Lucy bij haar was.

De gsm ging 2 keer over en Lilly nam op.

"Hey"

"Hey, is Lucy soms bij jullie?"

"Nee, waarom?"

Ik liet meteen de gsm vallen iedereen vroeg meteen wat er was.

"Ze is niet bij Lilly"

Ik hoorde Lilly nog verschillende keren Hallo zeggen door de telefoon maar ik vluchte al weg richting het bos. Ik liep zo snel mogelijk. Ik vond haar geur diep.in het bos maar ik vond alleen haar gsm die kapot was. Ik keek naar de sporen en zag dat er gevochten was maar de geur kwam me niet bekend voor dus ik keek naar de sporen. Ik zag dat er iemand dood tegen een boom lag wat verder. Ik was trots van wat ze heeft kunnen doen. Maar ik zag ook dat er iemand op de grond werd geslagen. Aan de lengte van de afdruk te zien zag je het dat het Lucy was.

Mijn hart zonk meteen, ze hadden haar gevonden.