My life my choice

John

Erik en Dylan hadden het ook gezien ze waren ondertussen ook aangekomen. De jongen was nog steeds aan het kreunen van de pijn. Maar het gekreun werd zachter. Ik vloog meteen naar John. Dylan en Erik gingen naar de jongen toe.

Ik probeerde mijn tanden in John's nek te zetten. Van alles wat hij mij en Erik aan had gedaan. Hij begon kwaadaardig te lachen.

Wat is er nu zo grappig vroeg ik.

Alles is grappig zei hij.

Waarom?

Jij bent nu veranderd en je hebt al meteen een puppy erbij. En hij wees naar Dylan.

Ja en dan iedereen mag toch zelf kiezen, wie zijn vrienden zijn.

Ja natuurlijk, klein meisje.

Stop met me zo te noemen.

Waarom klein meisje, je moet nog zo veel leren, van alles.

Oh ja en wat dan.

Alles op zijn tijd klein meisje. En hij was weg.

We hoorden nog op een afstand : je zult nog van me horen klein meisje.

Ik kreeg echt de kriebels van hem. Ik mocht hem niet net zoals de rest. Ik ging meteen naar de jongen. Maar ik hoorde geen hartslag meer. Nee nee nee dit kan niet dacht ik bij mijn eigen. Hoe kan hij dat nu doen. En ik begon te huilen Erik pakte me vast en omhelsde me. Dylan stond er maar bij te kijken.

Dylan:

Dit moet terug voorkomen worden. Mensen moeten niet betrokken worden met onze ruzies. Lucy is er kapot van dat die jongen dood was. Hij zat bij ons in de klas. Ik weet niet waarom die bloedzuiger hem hoefd te hebben, maar het heeft niet zo veel goeds in zich. Mijn vader zal zeker boos zijn op ons omdat die jongen dood is. Maar ik moest het tegen mijn vader zeggen, voor de bescherming van de roedel.

Ik liep meteen weg in wolvenvorm en ging naar mij thuis. Eenmaal thuis had mijn moeder gezegt dat mijn vader, normaal gezien in zijn studeerkamer moet zitten. Toen ik daar aankwam zag ik hem aan zijn bureau iets aan het lezen. Het was denk ik het verdrag met de Mayflowers. Mijn vader voelde al dat ik iets speciaal moest vertellen dus nam hij eerst het woord.

Wat is er mijn zoon?

Er is vannacht iemand vermoord door een vampier maar....

Ik kon mijnnzin niet afmaken of mijn vader begon al te praten

Ok nu gaan ze te ver, nu gaat het oorlog worden.

Maar vader luister nu toch eens zij waren het niet.

Oe zij zijn het niet wie heeft het dan wel gedaan?

Iemand die ervoor gezorgd had dat Lucy bij de Mayflowers moest blijven.

Ok vertel me nu alles.

Ok vader ik zal beginnen bij het begin van het verhaal maar eigenlijk moet Erik dat vertellen want ik kwam pas vele later op het "toneel" dan hij.

Ok haal hem meteen naar hier ik zeg wel tegen de rest dat ze hem niet mogen aanvallen.

Dank u vader.

Ik liep meteen weg van de studeerkamer en liep naar buiten. Ik veranderde meteen en liep naar de Mayflowers.

* Bij de Mayflowers thuis *

Erik:

Ik moest studeren voor een belangrijke test voor morgen. Maar ik had geen zin om te leren. Ik kreeg de leerstof maar niet in mijn hoofd. Ik bleef maar naar het.gezocht van Lucy voor me zien. Hoe ze er naar keek toen John, die jongen van onze klas leeg zoog. Zo veel angst voor hem. Maar ze bleef sterk. Ze wilde zijn hoofd eraf halen. Na wat hij met die jongen had aangedaan. Toen ik en Dylan bij de jongen kwamen konden we niets meer doen voor hem zijn hart was al gestopt met kloppen.

Ik denk dat ze nu nog voorzichtiger gaat worden met Kobe. Aan die naam moest ik denken aan de eerste keer dat ik naar haar thuis belde en haar broer opnam. En dat hij maar al te graag haar nummer gaf aan mij. Ik was eigenlijk best wel blij dat ik dat had gedaan. Anders had ik haar nooit zo leren kennen als ik haar nu ken.

Al snel haalde een bekende geur me uit mijn dagdroom. Het was Dylan en hij had zo te horen haast. Ik liep al naar buiten om hem op te wachten.

Hey wat is er nu weer? vroeg ik.

Vader wilt je zien om alles te weten te komen over Lucy en John.

Waarom?

Hij wilt alles weten en wat er gebeurd is, dat is alles.

Ja ok ik zal alles vertellen maar jij verteld dan wel de rest hè.

Ja dat is goed

* eenmaal bij Dylan's huis*

Ik kwam al snel aan bij het huis van Dylan het zag er nog steeds hetzelfde eruit als vroeger. En zijn moeder was ons al aan het opwachten. Ze had nog steeds die liefelijke ogen net zoals vroeger.

We liepen meteen naar de vader van Dylan, hij was op ons aan het wachten.

Dus zei de vader van Dylan.

Dus wat vroeg ik.

Dus wat is het verhaal nu vroeg de vader van Dylan.

Dus begon ik mijn verhaal beginnend van hoe ik Lucy had leren kennen. Tot nu toe en alles natuurlijk van John.

Dan maakte de vader een conclusie hij zou ons niet helpen met John. Want het was ons probleem hij heeft het op Lucy. Op haar heeft hij zijn zinnen gezet niet op de weerwolven.

Ik was zo boos met de beslissing van Dylans vader. Ik liep meteen weg maar ik kon niet naar Lucy gaan. Ze had vandaag bijles van Dylan. Dus ik wou ze niet storen.