My life my choice

Proberen ontsnappen (1)

Lucy:

Ik weet niet meer wat ik moet zeggen. Ik weet niet meer hoe lang ik hier ben. Ik weet de tijd niet. Ik weet niet ofdat het nu dag of nacht is. Alleen dat ik vreselijke honger heb.

En dat weten ze.

Ze geven me alleen het minimale bloed.

Zodat ik blijf leven maar niet kan aanvallen om weg te geraken.

Zo gaat het dag in dag uit, oftoch zo denk ik dat toch.

Eerst komt Drake -waarvan ik zijn naam ondertussen ben van teweten gekomen ben- binnen om me te slaan en met de zweep te slaan. Hij zegt dat ik die straf verdien omdat ik met de prins omga en dat ik een bitch ben. Ja ik probeer nog steeds hieruit te komen. Maar het lukt me nooit verder dan de deur. Want dan komt er mijn tweede babysitter tevoorschijn, Sam.

Hij is een man die je zo kunt verwijzen naar een sportschool die men mensen vol met steroïden zet. En hij kan er wel wat van, wanneer hij moet babyzitten zit hij heel de tijd te trainen.

En ik verveel me dood.

Hier gebeurd niets maar dan ook niets. Niemand is aardig of praat tegen me. Ik probeer mijn gave te gebruiken om nog eens iets te horen maar het enigste waaraan ze zitten te denken wanneer ze op mij moeten passen is het zeer iritante liedje 'pink fluffy unicorns dancing on rainbows' ze blijven het herhalen voor de hele tijd dat ik in mijn cel zit dag in dag uit. Ik krijg het zelvens niet meer uit mijn hoofd. Die roze eenhoorn is zo iritant. Maar het houd me bezig. Bijvoorbeeld ik zit nu niet te denken ofdat Erik me zoekt, ik maak me geen zorgen over de rest. Ik zit alleen te denken hoe ik hieruit zou kunnen komen.

Ontsnappen.

Dat is het grote woord. Maar niets helpt. Ik ben veel te zwak voor de boeien los te krijgen. Ik krijg maar minimum bloed. Ik kan ze gewoon niet meer aanvallen erdoor. Misschien moet ik gewoon wachten op het juiste moment. Wanneer ze me juist bloed komen geven alleen. Maar dan moet ik zeer zwak eruitzien. Misschien zou dat lukken.

Ik werd uit mijn gedachten gehaald wanneer mijn celdeur open ging.

Het werd met veel gekraak en geduw pas kunnen geopend worden. Daar stond een man alleen zo te zien met bloed.

"Waarom krijg ik deze eer om meneer terug te zien?"

"Stop maar met dat sarcasme Lucy. En hier is je bloed."

Aah dus mijn klein plannetje kan toch sneller uitgevoerd worden dan dat ik dacht. Hij had een glas vol met bloed vast.

Ik voelde mijn snijtanden al een beetje groeien maar ik hield ze tegen. Hij gaf me snel het bekertje en wachtte tot ik het hem zou terug geven. Ik dronk gulzig alles op. Ik voelde me een beetje sterker al maar nog niet genoeg dus ik hield de beker bij me zodat hij dichter zou moeten komen.

"Bitch geef die beker nu terug je hebt alles al opgedronken. Je weet het protocol."

"Welk protocol?" vraag ik zo onwetend mogelijk.

"Je weet het goed genoeg Lucy en geef me die beker nu terug of ik moet het zelf komen halen?"

Ja ja kom de beker maar halen, denk ik. Dan kan ik eindelijk ontsnappen.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Heey lezertjes

Het spijt me dat het zo lang geduurd heeft voordat ik update. Ik was gewoon de tijd een beetje uit het oog verloren.

Ik vergeet altijd in de grote vakantie welke dagen het zijn eigenlijk en daarom mijn oprechte excuses.

Dus hier is het nieuwe hoofdstuk. Sorry dat het zo kort is. Ik hoop dat ik snel een volgend hoofdstuk heb zodat ik het voor jullie goed kan maken dat ik zo lang niet heb geüpdate.

Groetjes

_Love_Vampires_