My life my choice

Mijn gsm nummer

De dagen van de week gingen sneller voorbij dan ik ooit had kunnen denken. Lilly en Demi praatte niet meer tegen mij dus daar moest ik al niet meer aan denken. Ik had nu nieuwe vriendinnen van mijn klas.

Ik ben nu bijna iedere dag aan het lachen.

Vrijdag was het dan maar eens en ik was doodmoe. Maar ik had Felicia beloofd om naar die fuif te gaan met haar zodat we onze vriendschap echt konden maken. Maar die gedachte werd meteen verstoord doordat Lilly en Demi er ook waren. Ik ging meteen weg vanaf ik hen zag. Dat had ik ook tegen Felicia gezegt want dit was de voorwaarde van deze avond. Ik had nog geen zin om weg te gaan dus ik ging toen naar buiten.

Ik zag Erik aankomen dus ik ging naar hem toe.

"Heey alles goed?"

"Ja alles is nu geweldig. Maar gaat echt alles goed ?"

"Nee eigenlijk niet."

"Waarom niet ?"

"Ik heb Demi en Lilly daarbinnen gezien."

En ik begon terug te snikken en te tranen. Erik nam me in een grote knuffel. En ik omhelsde hem terug want dit is wat ik nodig had.

"Bedankt. Dit had ik nu eens echt nodig."

"Graag gedaan als je nog eens een knuffel nodig hebt dan weet je mij te vinden."

"Eigenlijk weet ik niet eens waar je woont."

"Tja dan zul je me maar eens moeten vinden."

En hij was weg. Hij wachtte nog niet eens af op mijn antwoord.

Eenmaal thuis ging ik meteen Erik Mayfar opzoeken. Van waar hij woonde. En ik vond niets maar dan ook niets. Het leek alsof die niet bestond echt raar dat zal ik hem dan maar eens zelf vrage zeker.

Zaterdag was een echte hel ik was gewoon misselijk. Endan had ik een grote test van frans. Echte fransen willen geen nederlands leren. En wij moeten frans leren. Ik snap het nut er niet van hoor.

Zondag was hetzelfde. Maar ik had echt geen zin in studeren dus ik begon te smssen met Erik hij had me als eerste een sms sturen. Ik was zelfs vergeten te vragen hoe hij aan men gsm nummer kwam. Ik denk dat ik dat eens nu ga vragen.

"Heey Erik hoe komt gij eigenlijk aan mijn gsm nummer?"

"Ik heb die gekregen van iemand."

"En wie is die iemand ?"

"Een goede vriend van mij."

Ik wist niet wat te zeggen. Dus daar stopte de conversatie.

Eenmaal beneden zag ik dat Kobe op de wii aan het spelen was. Ik was klaar met studeren dus ik ging meedoen. Tot plotseling Kobe iets in onverstaanbare taal begon te brabbelen.

Hij zei iets van die erik vraagt maar gewoon wat lucy haar gsm nummer is en ik geef die dan endan zei hij tegen mij gewoon ja ik wil wel eens met jou en lucy afspreken is dat goed want jij bent toch de man in huis hé. Is zaterdag goed in het speelhuis dan kan jij plezier maken. Ik voelde me toen super groot maar ik moet dit wel nog tegen lucy zeggen en ik heb ja gezegt en lucy gaat hier niet blij mee zijn.

Al brabbelend ging hij verder om hoe hij het zou kunnen zeggen tegen mij. Ik kookte van woede tegen mijn broer maar hij wist niet beter. Hij was om de tuin geleid door Erik dat ik gewoon al die woede naar hem omleidde. Maar ik ga wel naar da speelafsoraakje met Kobe want hij is zo alleen thuis de enige man in huis. Nadat mijn vader weg gelopen was.

Ik had gezegt tegen Kobe dat het gen kwaad kan dat hij mijn nummer heeft gegeven. En dat we samen naar die speeltuin gingen. Hij was zo verbaasd dat ik het wist dat hij mij liet winnen op de wii wanneer hij mij altijd laat verliezen. Ik had met een grote glimlacht gezegt dat hij luidop denkt. En dan was de verbazing weg maar hij aanvaarde het meteen. Daar was ik blij mee.