My life my choice

Hoofdstuk 32

Meteen liep ik door naar mijn huis. Ik liep met een grote omweg rond het huis van Erik en het dorp van Dylan. Ik had nog steeds geen zin in hun stemmen van niemand. Zelfs niet Katherine of Damien.

Ik kwam niemand tegen behalve wat geschrokken herten op mijn weg. Eenmaal toen ik thuis was, ging ik meteen naar mijn kamer met Kobe me op de voet gevolgd. Ik liep natuurlijk wat trager zodat hij me kon inhalen. Hij ging meteen rond mijn benen hangen en ik moest hem meeslepen tot in mijn kamer. Eenmaal in mijn kamer haalde ik hem hardhandig van mijn been. Hij schrok van me dat ik zo veel kracht had in mijn armen. Meteen verzon ik een smoes zoals "Ik ben gaan fitnessen."

Hij geloofde het en vroeg ofdat hij bij mij mocht slapen vannacht. natuurlijk mocht dat van mij. Want ik had geen zin om vannacht te gaan jagen. Ik ga wel morgenvroeg jagen zei ik in mijn gedachten.

Mijn moeder was al blij dat ik terug was. Ze was al bang dat ik weer weg ging voor zo lang. Dat dacht ik eerst ook maar ik moest mijn school nog afmaken endan ging ik weg. Ik weet niet naar waar maar ver weg hiervandaan. Weg van mijn problemen, weg van alles.

Rond 12 uur hoorde ik getik op mijn raam. Ik negeerde het en probeerde terug te gaan slapen. Maar het bleef maar doorgaan. Dus ik zette snel het raam open en ging terug slapen.

Toen ik 's morgens wakker werd dan had ik een vreselijke dorst dus ik liet mijn broertje rustig nog een beetje slapen en sprong door mijn raam. Maar ik viel bijna uit het raam van geschrokenheid gewoon omdat Erik nog steeds in mijn kamer was. Maar net voordat ik viel, voelde ik de grond niet. Ik keek omhoog en ik zag Erik mij vast houden zodat ik niet viel. Meteen zette ik mijn handen en knieen zodat ik recht kon gaan staan.

Erik:

Dat wat Lucy tegen me had gezegt vlak voor ze buiten bereik was kwetste me diep.

Ik wou dat alles terug hetzelfde ging worden net zoals, voor ik een vampier was.

Ik wist wel dat het waar was, maar het uit haar mond te horen kwetste me nog harder. Dus ging ik een plannetje maken voor haar te verrassen. We konden morgen wel spijbelen. Het was voor een goed doel. Ik had aan Katherine tips gevraagd voor iets dat ik kon doen met Lucy. Ze had voorgesteld om een leuke dag met haar te doen en iets te doen waardoor haar gedachten weg gaan van alles waar ze mee in de problemen mee zit.

Ik vond dat wel een goed idee. Want ja dat etentje in die hut had ze me ook geholpen. Dus ik dacht dat we terug naar het hutje konden gaan en als we wilden konden we naar het meer gaan daar een paar kilometers verder. Het was een 5 min hard lopen maar dat was het helemaal waard.

Toen ik eenmaal alles had klaargezet zag ik dat het nog nacht was. Maar ik kon niet meer wachten dus ging ik naar haar huis. Ik gooide zo zachtjes mogelijk me kiezeltjes naar het raam te gooien.

Uiteindelijk ging het raam open maar niets anders. Toen ik omhoog sprong kwam ik in haar kamer ze lag al terug in bed samen met haar broertje in haar armen. Ik voelde een kleine steek van jalousie. Maar hij was nu niet een bepaald persoon waar je tegenop kon gaan.

Meteen dacht ik terug aan die zoen die Dylan aan haar gaf in het bos. Ik was nog steeds super boos op hem, maar nu waren mijn zorgen eerder naar Lucy. Ik zag dat ze terug in slaap gevallen was dus ik ging op een stoeltje zitten achter haar bureau en viel ook in slaap.

Net voordat Lucy wakker was geworden, was ik wakker geworden. Ik had me al in een donkere hoek gezet totdat ze wakker zou worden. Ik zag dat ze me gezien had en viel van schrik bijna uit het raam nog net voordat ze viel had ik haar vast aan haar arm. Meteen herpakte ze zich en probeerde los te komen. Ik liet haar los en ze schoot het bos in. Nog net voordat ze weg ging schreef ik een briefje voor haar moeder dat op het nachtkastje lag naast Kobe.

Meteen vervolgde ik mijn weg naar Lucy. Deze keer was het moeilijker om haar te vinden ze heeft haar geur gemaskeerd. En goed ook nog. Ik moest nu wel goed zoeken maar ik rook nog wel een beetje. Dus het was dan ook weer niet zo goed. Ik rook nog een beetje van haar geur wat dieper in het bos.

Lucy:

Meteen liep ik naar het bos toen Erik me los liet. Ik nam meteen al mijn consentratie om mijn geur te maskeren zodat hij me niet kon volgen. Ik voelde me al een beetje verzwakken want ik had al niets gegeten vanaf gisteren. Ik hoorde dat Erik alsmaar dichter en dichter kwam.

Ik raakte de grond en ik kon maar niet recht komen.

"Laat me los !"siste ik.

"Ik dacht het niet en ik wil eerst iets met jou doen en daarna mag je meteen weglopen. Is dat geen goed idee?"

"Wat wil je proberen?"

"Ik wil het goed maken."

"Waarom, ik ben toch niet belangrijk?"

"Jawel, je bent belangrijker voor mij dan je denkt."

"Oh ja?" En Erik liet me toe om me te kunnen omdraaien.

"Ja zeker, wil je nu mee komen alsjeblieft." En hij keek me met een smekende blik aan.

"Oke ben je nu blij?" En ik zag meteen een grote glimlach op zijn gezicht.

"Oke wat gaan we nu doen?"

"Eerst jagen want normaal zou je zo jezelf bij mij los te kunnen maken dan ga ik je iets heel moois laten zien."

"Oke."

Meteen nam Erik me in zijn armen en begon te lopen. Ik was een beetje blij dat hij me doreg want ik was zo moe. Zo moe was ik nog nooit geweest er was precies een traktor over me gereden.

Meteen hadden we een groep herten gevonden. Meteen had Erik een hert gevangen en gaf het meteen aan mij. Ik dronk gulzig alles op. Erik kwam nadat ik klaar was ook met eten. Ik was blij dat ik terug al mijn kracht had.

"Oke nu zijn we klaar, zullen we nu naar dat ding gaan waat je naartoe wou gaan?"