Tylko Mnie Kochaj | Cristiano Ronaldo

4.

Od kiedy przyjęłam propozycję pracy u mężczyzny minęło już prawie dwa miesiące. Był dokładnie dwunasty grudnia, śnieg sypał od rana i pokrywał wszystko grubą warstwą białego puchu. Obudziłam się z ogromnym bólem głowy i niechętnie podniosłam się z wygodnego łóżka. Nie zważając na to jak wyglądam ruszyłam na dół i z niemrawym uśmiechem przekroczyłam próg kuchni, w której siedział roześmiany Portugalczyk.

-Dzień dobry. - Ronaldo uśmiechnął się do mnie po czym odsunął krzesło obok siebie, na które z ulgą upadłam. Oparłam głowę o dłonie i głośno wypuściłam z ust powietrze. Nie wiedziałam dlaczego, ale nie czułam się najlepiej co nie uległo uwadze mojego pracodawcy.

-Dobrze się czujesz? Może chciałabyś wziąć sobie dziś wolne? - Spytał po chwili stawiając przede mną kubek z herbatą oraz talerz z tostami. Uśmiechnęłam się do niego w geście podziękowania i od razu ugryzłam pierwszą kromkę.

-Miałbyś może jakieś tabletki na ból głowy? - Wyszeptałam błagalnie spoglądając na szatyna, który cicho się zaśmiał po czym podniósł się z krzesła i podszedł do jednej z szafek. Przez chwilę czegoś w niej szukał, a później odwrócił się do mnie i pokręcił przecząco głową.

-Nie mamy nic niestety. - Piłkarz stanął obok mnie i przyłożył dłoń do mojego czoła, lekki grymas na jego twarzy utwierdził mnie tylko w przekonaniu, że mam gorączkę.

-Gdzie junior? - Spytałam próbując odwrócić uwagę mężczyzny od mojego stanu zdrowia, po czym wzięłam dużego łyka herbaty. Przyjemne ciepło zaczęło się rozchodzić się po moim ciele, przez co delikatnie przymknęłam oczy.

-Pojechał do kolegi na urodziny, ale to teraz nieistotne, uważam, że powinnaś odpocząć.- Westchnął przeciągle, po czym dokończył pić kawę i odłożył kubek do zmywarki.

-Nie potrzebuje odpoczynku, na pewno zaraz mi przejdzie. - Uśmiehnęłam się sztucznie, po czym podniosłam się szybko z krzesła i gdyby nie dobry refleks szatyna wylądowałabym na płytkach. Mężczyzna wziął mnie na ręce i nie patrząc na mój sprzeciw, zaniósł mnie do salonu i położył na kanapie.

- Nie wstawaj do póki nie wrócę z apteki. - Wyszeptał prawie bezgłośnie, po czym przykrył mnie kocem i chwytając kluczyki ze stołu opuścił dom. Kiedy usłyszałam trzaśnięcie drzwi zamknęłam oczy i nawet nie wiem kiedy zasnęłam.

***

Chwilę później obudziło mnie mocne potrząsanie za ramiona. Niechętnie otworzyłam oczy i spojrzałam na przepiękną kobietą, która wpatrywała się we mnie nienawistnym spojrzeniem.

-Kim Ty do jasnej cholery jesteś! - Krzyknęła wściekle, podchodząc do mnie na niebezpiecznie bliską odległość.

-O to samo mogłabym spytać Ciebie. - Odpowiedziałam cicho, podnosząc się z wygodnej sofy. Złożyłam koc i odłożyłam go na swoje miejsce, a kiedy chciałam iść do siebie na górę blondynka mocno chwyciła mój nadgarstek. Spojrzałam na nią zdziwionym wzrokiem, a kilka chwil później poczułam pieczenie na policzku.

-Dam Ci tylko jedno ostrzeżenie, nędzna imitacjo dziewczyny, trzymaj się z dala od zajetych mężczyzn! - Warknęła wściekle i kiedy chciała mnie uderzyć drugi raz coś lub ktoś mocno pociągnął ją do tyłu. Stałam jak sparaliżowana trzymając się za obolały policzek nie rozumiejąc co się właściwie stało.