Ηταν μια γυναικα που το παρελθόν την εκανε σκληρη,κανενας δε κατάφερε να κοιταξει μεσα της περα απο εκεινον,εκεινον που την σκοτωσε ,δεν την ένοιαζε αν ξημερωσει το αύριο,βαθια μεσα της ευχοταν να πεθανει...
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
Ολη την νυχτα την περασαν μαζι γελωντας και λεγοντας τις ιστορίες που πέρασαν μα εκεινη σκεφτοταν συνέχεια τον Μπράιαν και μέσα στα ματια εκεινου του περιεργου αντρα έβλεπε κάτι γνωριμο κάτι που της τον θυμιζε,ετσι περνοντας την ώρα μαζί του θα μπορούσε να ξεχαστεί λίγο..
"Μου τον θυμίζεις μερικές φορές.."
"Ποιον??" Την κοιταξε με περιέργεια
Ξαπλωσε κάτω στο πατωμα με δακρυσμενα ματια και την πειρε ο υπνος με ενα πνιξιμο στον λαιμό της.
Ο μπρενταν εμεινε να την κοιταει μαγεμενος να κοιμάται σαν ενα παιδι,ισως να μην ήταν τοσο σκληρη όσο φαινοταν τελικά ..
Την σηκωσε με προσοχη στη αγκαλια του,επιασε τα χερια της που κρεμονταν και τα έβαλε επανω στη κοιλιά της και περπατώντας την μέχρι την καμπινα,την εβαλε απαλα στο κρεβάτι και την σκεπασε με μια ζεστη κουβερτα αφού της αφησε ενα φιλί στο μέτωπο και σηκωθηκε να φυγει
"Μπράιαν!!!ΜΠΡΑΙΑΝ"
Τα ματια του ανοιξαν διαπλατα καθως ετρεξε πισω στην αγκαλια της..
"Σσσς κοιμησου δεσποινα " της χαιδεψε τα μαλλια νοιωθωντας έναν περίεργο ηλεκτρισμο πεταχτηκε απο το κρεβάτι μακρια της
"ΜΠΡΆΙΑΝ ΜΗ ΦΕΥΓΕΙΣ ΜΠΡΆΙΑΝ ΜΠΡΆΙΑΝ ΜΗ ΜΕ ΑΦΗΝΕΙΣ ΜΗ" ελεγε μεσα στα κλαμματα της
"Σσσς εδώ είμαι τελειωσε τώρα " την αγκαλιασε ξανα σφιχτα και αμέσως ετρεξε εξω...
άλλη μια μερα ξημερωσε , ο υπνος την ειχε πάρει στο πατωμα κοιταζοντας τα αστέρια μαζί του απο οσο θυμόταν.. ξύπνησε καθως ήταν στο κρεβάτι της με μια ζεστη κουβερτα επανω στο κορμι της...
Πρώτη φορά ξύπνησε γεμάτη ενέργεια προσπαθώντας να θυμηθει τι ακριβως έγινε την προηγούμενη μέρα,κοιτουσε το ταβανι χαμενη στις σκεψεις της μέχρι που χτυπησε απαλα η ξύλινη πορτα..
